Αφήστε με σήμερα να γίνω λίγο λαϊκιστής. Να ξεκινήσω το κείμενό μου με την πρόταση «το δράμα ενός πατέρα» ή με την μελοδραματική φράση «θα γίνω πατέρας και περνάω μια οδύσσεια».
Πριν από λίγο διάστημα καταργήθηκε το επίδομα τοκετού. Ή μάλλον δεν καταργήθηκε. Όπως δήλωσε και ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης τα «ευρώ θα τα παίρνουν όσες γεννούν στο σπίτι και δεν επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία». Στην πραγματικότητα, αν δεν κάνω λάθος, προϋπόθεση για να πάρεις το επίδομα δεν είναι να γεννήσεις στο σπίτι σου, αρκεί απλώς να μη γεννήσεις σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο συμβεβλημένο ή μη με τον ΕΟΠΥΥ. Η γυναίκα μου και εγώ το σκεφτήκαμε: θα γεννήσουμε σε μια φάτνη, με τα προβατάκια να ζεσταίνουν με τα χνώτα τους το θεόσταλτο νεογέννητό μας.
Αυτό ήταν το πρώτο πλήγμα, το οποίο ήταν βέβαια αναμενόμενο. Γιατί να πιστεύουμε εξάλλου πως θα πάρουμε ένα ποσό που, όπως έχουν τα πράγματα, δεν καλύπτει παρά ελάχιστα από τα ποσά που χρειάζονται το πρώτο διάστημα (ειδικά αν ο γιατρός που έχει αναλάβει τη γέννα δεν συνεργάζεται με δημόσιο μαιευτήριο), τη στιγμή που πληρώνουμε εδώ και χρόνια με συνέπεια τις ασφαλιστικές μας εισφορές; Ούτε περιμέναμε ότι θα καλύπτει πια ο ασφαλιστικός μας φορέας ένα υποτυπώδες ποσοστό από τα κόστη των διαγνωστικών εξετάσεων και φαρμάκων που χρειάζονται.
Αυτό που ξεπέρασε τις προσδοκίες μας όμως ήταν η κατάργηση της «Ειδικής Παροχής Προστασίας της Μητρότητας», πιο γνωστής και ως «εξάμηνο του ΟΑΕΔ». Η χορήγηση της ειδικής αυτής άδειας, διάρκειας έως έξι μηνών, σήμαινε ότι οι εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα, μετά τη δίμηνη λοχεία, θα μπορούσαν να μην εργαστούν για ένα εξάμηνο, παίρνοντας έστω μειωμένες παροχές (ήτοι, τον «καθαρό» βασικό μηνιαίο μισθό, δηλαδή περίπου 490€). Από 1η Ιουλίου λοιπόν, καταργείται και αυτό.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει τον μητρικό θηλασμό ως αποκλειστική πηγή θρέψης του βρέφους για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του. Επίσης, η αντίληψη για το θηλασμό σήμερα είναι πως πρέπει να γίνεται περίπου ανά 3 ώρες. Νομίζω πως πρέπει να βρεθεί μια άλλη λύση, αφού η σύζυγός μου θα χρειαστεί μετά τις νέες εξελίξεις να επιστρέψει άμεσα στη δουλειά της. Μια αυστριακή τροφός ή μια κατσίκα ίσως να ήταν μια καλή εναλλακτική (μια πολύ γνωστή άλλωστε κατσίκα, η Αμάλθεια, έδωσε το γάλα της και ανέθρεψε έναν θεό, τον Δία).
Ένα θέμα με την κατάργηση της «Ειδικής Παροχής Προστασίας της Μητρότητας», είναι πως η κυβέρνηση, φοβούμενη πιθανώς τις αντιδράσεις, προσπάθησε να την περάσει στα μουλωχτά – ένδειξη της βαριάς ενοχής της. Συγκεκριμένα, στην σελίδα 45 του λεγόμενου Πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε στις 30.3.2014 (υποπαράγραφος ΙΑ.3), γράφει για τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που τόσο πολύ διαφήμισε η κυβέρνηση: «Με την κατάργηση των ανωτέρω εισφορών καταργούνται οι αντίστοιχες παροχές που καλύπτονταν από τους σχετικούς πόρους». Αυτές «οι αντίστοιχες παροχές» δεν κατονομάζονται ρητά βέβαια, αλλά πρόκειται για τις παροχές μητρότητας. Αιδώς Αργείοι (και Μεσσήνιοι).
Δύο τελευταίες παρατηρήσεις.
1) Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι που μας έχει ζαλίσει για την άρση των αδικιών που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, σε σχέση με εκείνους του Ιδιωτικού τομέα; Δεν ξέρω τι ισχύει θεσμικά, αλλά δε γνωρίζω καμία νεαρή γυναίκα που να εργάζεται στο Δημόσιο και να έχει πάρει άδεια μικρότερη από 9-10 μήνες. Ευτυχώς για αυτές, μακάρι να παραμείνει έτσι, αλλά ας υπάρχει μια πιο ανθρώπινη μεταχείριση και για τις παρακατιανές ασφαλισμένες του ΙΚΑ.
2) Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι που εμφανίζεται ευαίσθητο σε θέματα μητρότητας, δημογραφικών προβλημάτων κτλ, τα οποία συχνά τα συσχετίζει με εθνικά ζητήματα;
Σας παραθέτω τις δηλώσεις που έκανε η κ. Παπακώστα, με την ιδιότητά της Γραμματέως Γυναικείων Θεμάτων της Νέας Δημοκρατίας, και δημοσιοποιήθηκαν με το Δελτίο που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου του κόμματος στις 12.9.2011: «η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τελευταίες επίσημες μετρήσεις, παίρνει τραγικές διαστάσεις… Η πρωτοφανής έξαρση της ανεργίας (από 6,6% τον Μάιο του 2008 στο απίστευτο ποσοστό του 16% τον Ιούνιο του 2011, δηλ. περίπου 500.000 νέοι άνεργοι μέσα σε μια 3ετία!!!) και τα δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας, που στραγγαλίζουν κάθε αναπτυξιακή δραστηριότητα, οδηγούν, την τελευταία 2ετία, σε ανεξέλεγκτο κύμα μετανάστευσης προς το εξωτερικό. Αυτή τη φορά, όμως, μιλάμε, κυρίως, για νέους επιστημονικής κατάρτισης, που αναζητούν μια θέση εργασίας στην αλλοδαπή, πράγμα που ενισχύει την εθνική και πληθυσμιακή συρρίκνωση…. [Ο]φείλουμε να επικεντρωθούμε σε πολιτικές, οι οποίες να διαπνέονται από κοινωνική δικαιοσύνη και αναλογική κλιμάκωση των φορολογικών βαρών για την έξοδο από την οικονομική κρίση, ειδικά στις νέες οικογένειες, που έχουν πολλά ανήλικα, σπουδάζοντα, στρατεύσιμα ή άνεργα μέλη κάτω των 26 ετών. Αλλιώς είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση του κ Παπανδρέου, με τις πολιτικές επιλογές της, θα συνεχίσει να οδηγεί τη χώρα σε δημογραφικό μαρασμό, με αποκλειστικά δική της ευθύνη… Η κοινωνική ατζέντα, την οποία διαπραγματευόμαστε, στοχεύει σε κρίσιμα, κοινωνικά ζητήματα (μεταξύ άλλων δημογραφικές εξελίξεις και διάσταση φύλου, δημογραφικές εξελίξεις και σύστημα κοινωνικής ασφάλισης), επιδιώκοντας την ώσμωση με τους πολίτες και τις συνέργειες με επιστημονικούς συλλόγους, επιμελητήρια, ιδίως στις περιφέρειες, ώστε να διαμορφώσουμε αξιόπιστο προγραμματικό λόγο, τον οποίο θα κληθούμε ως Κυβέρνηση να υλοποιήσουμε».
