Ποντίκια, νυχτερίδες, γάτες και βόδια

Το 2020 που μας τελειώνει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ήταν στο κινέζικο ημερολόγιο η Χρονιά του Ποντικού (ΥEAR OF THE RAT). Οι βασικές ιδιότητες που συνδέουν οι Κινέζοι με τα ποντίκια είναι η γρήγορη σκέψη και η προσαρμοστικότητα, στοιχεία που οδηγούν στην επιτυχία και τον πλούτο. Αυτή είναι η θετική όψη τους, γιατί υπάρχουν βέβαια και οι αρνητικές, για παράδειγμα ήταν και είναι οι αναμεταδότες θανατηφόρων ασθενειών, όπως η χολέρα.

Οι αναπόφευκτοι συνειρμοί όταν συνδυάζονται οι 2 λέξεις Κίνα+ασθένειες και 1 αριθμός, το 2020, οδηγούν σε μια άλλη, περισσότερο κομμάτι ιατρικής ορολογίας, που όμως αποτελεί πλέον την πιο πολυαναπαραχθείσα λέξη τη χρονιά που μας πέρασε και όχι μόνο: Covid-19. Και ποιoς είναι –ή τουλάχιστον κατηγορείται ως– ο κύριος υπεύθυνος για τη διασπορά του θανατηφόρου ιού; Οι κινεζικές μυστικές υπηρεσίες; Όχι. Ο Bill Gates; Όχι. Οι νυχτερίδες (BATS): ίσως γιατί τα όντως τρομακτικά στην όψη «ποντίκια του ουρανού» δεν μπορούν να μιλήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Δεν είναι παπαγαλάκια. Ούτε ζούμε στη GOTHAM CITY για να προστρέξει σε βοήθειά τους ο παντοδύναμος BATMAN.

Μετά από 9 μήνες κυοφορίας της πιο επιδραστικής πανδημίας που γνώρισε ο σύγχρονος κόσμος, με τις τεράστιες προκλήσεις που αναφύουν, με εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους να σπρώχνονται στην ανεργία ή στην αυτοαπασχόληση, πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τις ιδιότητες του ποντικού για να επιβιώσουμε; Πώς θα «χρηματοποιήσουμε» (κάναμε MONETIZE για να εξαγριωθεί και ο Κ. Μπαμπινιώτης) την ταχύτητα στη σκέψη και την προσαρμοστικότητα;

Διαχρονικά σαν λαός αυτοδιαφημιζόμαστε πως είμαστε καλοί στη διαχείριση των κρίσεων. «Μόνο μπροστά στους μεγάλους κινδύνους ενωνόμαστε» λένε κοινότοπα στα καφενεία της επικράτειας. (Οι γηραιότεροι βέβαια κουνάνε το κεφάλι τους γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτός είναι ένας ακόμη εθνικός μύθος: «Πότε δηλαδή ενωθήκαμε;», αναρωτιούνται σιωπηρά. Ξέρετε πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς (εκτός από εμάς και τους Ισπανούς) να αιματοκυλίστηκαν σε εμφύλιο και μάλιστα να διχάστηκαν για τόσες δεκαετίες όπως εμείς, ύστερα μάλιστα από έναν τελικά νικηφόρο πόλεμο; Ξέρετε πολλές χώρες να αφήσανε –και δυστυχώς και το επαναλαμβάνουν– αβοήθητες αδελφές τους πατρίδες, όπως εμείς την Κύπρο το ’74 και σήμερα;

«Αλλά και να θέλουμε να ενωθούμε, πώς θα το κάνουμε;» θα ρωτήσει ο κυνικός της παρέας, όταν η βασική επιταγή της αντί-Covid πρακτικής είναι η κοινωνική αποστασιοποίηση (social distancing).

Πώς θα γίνουμε γρήγοροι και κινητικοί, όταν όχι μόνο μας έχουν οδηγήσει στην αδράνεια, αλλά μας απαγορεύουν και τη στοιχειώδη κίνηση (lockdown);

Πώς θα επιδείξουμε προσαρμοστικότητα όταν, για να γίνουν οι όποιες αλλαγές, χρειάζεται κατ’ ελάχιστον επικοινωνία και εμείς είμαστε –κυριολεκτικά– φιμωμένοι με μάσκες;

Δεν θέλω να είμαι μίζερος, ούτε να φανώ «αρνητής». Ακούω τους υπεραισιόδοξους κυβερνητικούς φίλους μου που ισχυρίζονται «πως όλα αυτά θα αλλάξουν με το που θα έρθει το εμβόλιο», λες και οι κοινωνίες μεταλλάσσονται εν μια νυκτί.

Μετά το πέρασμα από τη δις χειμέρια νάρκη του ‘20-‘21, μετά από μια δεκαετία μνημονιακής απογοήτευσης και τις απίστευτες δόσεις φόβου που ενσταλάχτηκαν στο σώμα και τις φλέβες της κοινωνίας, περιμένει κανείς να ξυπνήσει την άνοιξη ο μέσος Έλληνας ξαφνικά ως start upper ή η μέση Ελληνίδα να μεταμορφωθεί σε influencer Μπόμπα; (την πανέμορφη Χριστίνα εννοώ).

Θα παίζουν όλοι τις νέες τεχνολογίες στα δάκτυλα επειδή έφτιαξε –μπράβο του– ο Κυριάκος (ο Πιερρακάκης) το gov.gr και μάθαμε με τα χίλια ζόρια να παίρνουμε εξουσιοδότηση μετακίνησης από την Εργάνη;

Μακάρι! Το ελπίζω με όλη μου την καρδιά! Αλλά με ευχολόγια δεν μετασχηματίζονται οι κοινωνίες. Τα εμβόλια της Pfizer και τα δισ. ευρώ της Ε.Ε δεν είναι μαγικά ραβδάκια.

Ήδη τα πρώτα δηλώνει πως αρνείται να τα εγχύσει στον οργανισμό του το 40% του πληθυσμού και τα δεύτερα, και να θέλει, δεν θα τα βρει στον προϋπολογισμό του κανείς επιχειρηματίας πριν το 2022 (μικρομεσαίος ούτε μετά το ’22, γιατί ο κύριος Πισσαρίδης και το σχέδιό του τον θεωρούν αναλώσιμο).

Τι να κάνουμε λοιπόν; Σταυρώνουμε τα χέρια και κλαίμε τη μοίρα μας καταναλώνοντας τόνους pop-corn στον κοβιντιασμένο καναπέ;

Μήπως απαιτείται να στελεχωθούν επειγόντως το Μαξίμου και με Άριστους Κοινωνικούς Ψυχολόγους; Μήπως πρέπει να διαβάσουν τα μυαλά και τις ψυχές των Ελλήνων, πριν δούμε ένα ακόμη πακέτο δισ. να καταλήγει στο βαρέλι των χρεών; Να αποκαταστήσουν –έστω και μερικώς– την τραυματισμένη σχέση εμπιστοσύνης με τους θεσμούς, ιδίως την Κυβέρνηση και τα media.

Το 2021 είναι η Χρονιά του Βοδιού (YEAR OF THE OX), που συμβολίζει τη σκληρή δουλειά και την ανταπόδοση για τους κόπους μας. Φημιζόμαστε ως σκληρά εργαζόμενοι; Ρωτήστε τους παππούδες –όταν και αν– ξανανοίξουν τα καφενεία. Εκείνοι σίγουρα ήταν. Η NETFLIXοποιημένη νέα γενιά είναι; Θα μας βγει σε καλό η Νέα χρονιά; Δεν ξέρω. Υπόσχομαι να κάνω click in για να μάθω και να σας πω.

ΥΓ.1 Για εμένα το 2021 θα είναι το YEAR OF THE CAT. Υιοθέτησα ένα γλυκούλη γκρι γατί και το ονόμασα μαζί με την bitter boss μου –τιμής ένεκεν– Καραντίνα.