Σχόλιο για τον κατακλυσμό στο Καρά Τεπέ της Λέσβου, τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών εκεί και το tweet του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη
Δεν ξέρω αν είδατε τις φωτογραφίες από τον νέο «προσωρινό» καταυλισμό μεταναστών στο Καρά Τεπέ, αλλά αν δεν είχατε την ευκαιρία ορίστε μερικές που δείχνουν τις συνθήκες που επικρατούν από τότε που άρχισε να βρέχει:
Νομίζω πως, ακόμα κι αν είστε από τους ανθρώπους που επιθυμούν μια πιο σκληρή πολιτική στο μεταναστευτικό, θα αναγνωρίζετε πως αυτή δεν είναι εικόνα χώρου που έχει παραχωρηθεί για κατοικία σε ανθρώπους, πολύ περισσότερο όταν ανάμεσα τους είναι και αρκετά παιδιά. Αν μάλιστα τυχαίνει να είστε και χριστιανοί, θα αισθάνεστε μάλλον άσχημα που μέσα στις γιορτές αυτά τα παιδάκια πρέπει να προσπαθήσουν να ζήσουν σε κάτι που μοιάζει με στίβο εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων.
Και η πραγματικότητα μάλλον είναι ακόμα χειρότερη από αυτή που δείχνουν οι εικόνες αν κανείς σκεφτεί ότι ο καταυλισμός βρίσκεται αρκετά κοντά στη θάλασσά και είναι εκτεθειμένος στον βοριά, όπως τουλάχιστον μου λένε συμπατριώτες που είναι από εκεί.
Θυμάμαι από το καλοκαίρι να ακούω ανθρώπους που ξέρουν την περιοχή να λένε πως, με το που βρέξει, ο καταυλισμός θα γίνει η Βενετία των δυστυχισμένων και, αφού το θυμάμαι εγώ, είναι βέβαιο πως το είχε ακούσει και ο αρμόδιος υπουργός. Ο Νότης ο Μηταράκης (Mitarachi όπως το γράφει ο ίδιος, πιθανότατα κατά το Hitachi). Ο άνθρωπος για τον οποίο, πριν τον δικάσουμε και τον καταδικάσουμε, πρέπει να αναρωτηθούμε αν έχει ευθύνη για την κατάσταση αυτή.
Δεν μιλάω φυσικά για την πολιτική ευθύνη την οποία εκ της θέσεώς του έχει, αλλά για την ουσιαστική ευθύνη.
Και για να το θέσω πιο απλά: Νομίζετε πως επειδή ο Μηταράκης άκουσε αυτούς που του έλεγαν τι θα γίνει τον χειμώνα στην περιοχή, το κατάλαβε κιόλας; Κι αν, παρότι το άκουσε, δεν μπόρεσε να το καταλάβει, εμείς μπορούμε να τον εγκαλούμε για μια δυνατότητα, αυτή της κατανόησης για την οποία δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη;
Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα αναρωτηθείτε, και με το δίκιο σας.
Όλα αυτά τα γράφω λοιπόν γιατί, αφού είδα τις πολύ κακές εικόνες από το Καρά Τεπέ, έπεσα πάνω σε ένα τουίτ του υπουργού το οποίο με έκανε να αναρωτηθώ για τη δυνατότητα κατανόησης που διαθέτει. Αυτό εδώ το τουίτ:
To tweet του Νότη Μηταράκη
Όπως βλέπετε, το τουίτ δεν έχει κανένα σχόλιο από τη μεριά του υπουργού, όπως δηλαδή συμβαίνει όταν μας ικανοποιεί τόσο πολύ κάποιο δημοσίευμα που δεν χρειάζεται τίποτα να σχολιάσουμε και μας αρκεί να το διαδώσουμε ώστε να το διαβάσουν κι άλλοι.
Ένας υποψιασμένος αναγνώστης πιθανόν να υποψιαστεί πως ο τίτλος είναι ειρωνικός και, αν δει ότι το δημοσίευμα είναι από την ΕΦΣΥΝ, θα το θεωρήσει σχεδόν βέβαιο. Όταν μάλιστα το ανοίξει, δεν θα έχει καμία αμφιβολία γιατί στην πρώτη παράγραφο θα διαβάσει τα εξής: «Ο πάντα γαλαντόμος με το δημόσιο χρήμα Νότης Μηταράκης αυτοανακηρύσσεται τώρα και μαικήνας των τεχνών».
Στη συνέχεια θα διαβάσει ότι ο υπουργός ξοδεύει 25.000 ευρώ στη Σχολή Καλών Τεχνών προκειμένου, σε χώρους του υπουργείου, να τοποθετηθούν έργα με θέμα τη μετανάστευση και το προσφυγικό, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου. Φυσικά και πιστεύω πως είναι προβληματικό να πετάει κανείς δημόσιο χρήμα, αλλά εδώ με απασχολεί κάτι άλλο πιο σοβαρό: το ότι ο Νότης ο Μηταράκης είτε δεν κατάλαβε ότι το δημοσίευμα τον ειρωνεύεται, είτε κατάλαβε την ειρωνεία αλλά δεν κατάλαβε ότι το να σε κατηγορούν πως σπαταλάς το χρήμα των σκληρά φορολογούμενων Ελλήνων δεν είναι ένα αθώο πειραγματάκι, αλλά μια πολύ βαριά κατηγορία, μια από τις βαρύτερες που μπορεί να αποδοθεί σε υπουργό.
Δεν ξέρω τι από τα δύο συμβαίνει, δεν ξέρω δηλαδή αν ο υπουργός Μετανάστευσης είναι τόσο μειωμένης αντίληψης ή τόσο αναίσθητος. Ξέρω πως ό,τι από τα δύο κι αν του συμβαίνει, καθιστά αδύνατο το να μπορέσει να καταλάβει γιατί η θέση στην οποία τοποθετήθηκε ο «προσωρινός» καταυλισμός δεν είναι κατάλληλη για τη (μικρής ή μεγάλης διάρκειας) διαβίωση ανθρώπων.
Ας είμαστε λοιπόν επιεικείς με τον Νότη τον Μηταράκη γιατί, όπως και όλοι μας, δεν φταίει ούτε για τις πνευματικές του δυνατότητες ούτε για τον χαρακτήρα του. Κι ας του δείξουμε την κατανόηση που ο ίδιος δεν μπορεί να δείξει σε όσους υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεών του. Και μπράβο μας.
