Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ρεβεγιόν

Ο αριθμός των νεκρών που ανακοινώνονται κάθε μέρα δεν λέει να απομακρυνθεί αισθητά από το 100, ο ρυθμός της μείωσης των κρουσμάτων και των διασωληνωμένων  είναι εξαιρετικά αργός, αλλά στη συζήτηση μπήκε το τι θα γίνει στο χριστουγεννιάτικο και το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Η κυβέρνηση από πολύ νωρίς ανακοίνωσε ότι στο εορταστικό τραπέζι μπορούν να καθίσουν μέχρι εννέα άτομα.

Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι ακολουθεί τις εισηγήσεις της επιστημονικής επιτροπής, τα μέλη της οποίας μελετούν τα επιδημιολογικά δεδομένα και προτείνουν. Όμως φαίνεται ότι οι ανακοινώσεις για τα εννέα άτομα έγιναν χωρίς να τηρηθεί αυτή η  διαδικασία, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις μελών της επιτροπής που επισημαίνουν τους κινδύνους των εορταστικών συναντήσεων.

Ο καθηγητής και μέλος της επιτροπής Νικόλαος Σύψας δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ ότι «Κάθε συνάντηση οικογενειών μπορεί να επιφέρει τη διασπορά. Δεν το λέω αυτό γιατί είμαι κακός αλλά γιατί το βλέπουμε. Τα στοιχεία μας λένε ένα πράγμα: ενδοοικογενειακή διασπορά». Και προσέθεσε ότι καμιά οικογένεια δεν πρέπει να θεωρείται ασφαλής και ότι ένα γιορτινό τραπέζι θα μπορούσε να καταλήξει «με καλεσμένους αρρώστους ή ακόμη και διασωληνωμένους στο νοσοκομείο».

Η κυβέρνηση, που απαγορεύει σε πολίτες να επισκεφτούν τους γονείς τους στον διπλανό νομό και επιβάλει το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων σε νομούς με ελάχιστα έως μηδενικά κρούσματα, δείχνει μια αδικαιολόγητη ελαφρότητα όταν πρόκειται για το εορταστικό τραπέζι και επιτρέπει τη συνεύρεση εννέα ατόμων, ακόμη και σε νομούς πολύ επιβαρημένους επιδημιολογικά. Βέβαια, η οποιαδήποτε απαγόρευση θα ήταν αδύνατο να επιτηρηθεί, αλλά μεγάλη σημασία έχει το μήνυμα που στέλνεται. Και το μήνυμα είναι ότι στις γιορτές μπορούμε να χαλαρώσουμε.

Ανάλογο μήνυμα χαλάρωσης δίνει και η υποχώρηση απέναντι στις απαιτήσεις της Εκκλησίας για την παρουσία περισσότερων πιστών στις λειτουργίες. Εδώ υπήρχε, από ότι φαίνεται, η συμφωνία των επιστημόνων. Το ζήτημα που προκύπτει είναι πώς θα μπορέσουν να τηρηθούν τα όρια που μπαίνουν -όταν μάλιστα ορισμένοι ιεράρχες στέλνουν σήματα αντίστασης και ανυπακοής- και πώς θα εξασφαλισθεί ότι έξω από τις εκκλησίες δεν θα δημιουργηθεί συνωστισμός από όσους θα προσπαθούν να μπουν στο εσωτερικό. Οι εικόνες από τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη είναι πρόσφατες.

Η Εκκλησία δεν δείχνει καμία διάθεση αυτοπεριορισμού. Αντιδρά σαν έμπορος που του περιορίζουν το μαγαζί και επιδιώκει να ανακτήσει αυτά που έχασε. Κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για την προστασία της υγείας και της ζωής των μελών της. Εδώ αξίζει να κάνουμε μια αντιπαραβολή με τις αντιδράσεις των πραγματικών εμπόρων. Οι καταστηματάρχες είναι φυσικό να είναι δυσαρεστημένοι με το κλείσιμο των μαγαζιών τους την εορταστική περίοδο. Για πολλούς από αυτούς το κλείσιμο σημαίνει μεγάλη οικονομική ζημία και για ορισμένους οικονομική καταστροφή. Παρ' όλα  αυτά οι αντιδράσεις τους ήταν από ήπιες έως ανύπαρκτες, σε αντίθεση με μερικούς μητροπολίτες που έδειξαν ότι το δικό τους μαγαζάκι μπαίνει πάνω απ' όλα.

Όμοια με την Εκκλησία αντέδρασαν κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς όταν χρειάστηκε να περιορισθούν στις δικές τους εκδηλώσεις. Αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις απαγορεύσεις και ισχυρίστηκαν ότι αυτές δεν γίνονται για τον κορονοϊό, αλλά για να περιοριστεί το δικαίωμα της διαδήλωσης. Έβαλαν τις δικές τους τελετουργίες, που επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο, πάνω από τις ανάγκες της πανδημίας. Λες και αν φέτος έβρισκαν έναν άλλο τρόπο θα χάλαγε ο κόσμος. Και εδώ το μαγαζάκι είναι η υπέρτατη αξία.

Το πρωτοφανές φαινόμενο της πανδημίας με τους χιλιάδες θανάτους, τους νοσηλευόμενους και την οικονομική κρίση, απαιτεί υπερβάσεις. Από την κυβερνητική ελαφρότητα γύρω από το εορταστικό τραπέζι μέχρι την εγκληματική μαχητικότητα ορισμένων ιεραρχών και την ιδιοτελή  λατρεία των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, ο κορωνοϊός αποκαλύπτει τις προτεραιότητες και τις ανεπάρκειες του καθενός.