Οι πολυτελείς ΜΕΘ του διαδικτύου

Στο σχολείο, αυτοί που αποπροσανατόλιζαν τη συζήτηση στο μάθημα, ήταν περίπου δύο ειδών. Οι ημιμαθείς εξυπνάκηδες και οι «ξεφτέρηδες» εξυπνάκηδες. Οι πρώτοι διέκοπταν για να ρωτήσουν ό τι τους κατέβαινε ή για να κάνουν κάποια ανόητη παρατήρηση στην καθηγήτρια. Οι άλλοι, οι πιο ξύπνιοι, έψαχναν πάντα ένα μικρό λάθος στη διατύπωση, ένα κενό, μια αστοχία στην αφήγηση για να θριαμβεύσουν στους υπόλοιπους.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στα social media. Γενικότερα στις συζητήσεις που ξεδιπλώνονται κάτω από τις αναρτήσεις και ειδικότερα, στα σχόλια του πολιτικού λόγου.

Στην πρόσφατη περίπτωση του Υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη συνέβη κάτι ανάλογο. Σε εκπομπή της ΕΡΤ διατύπωσε  τoν εξής επαγωγικό συλλογισμό: «Εάν υποθέσουμε ότι είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε κατά τη φυσιολογική φορά των πραγμάτων ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών… Γιατί; Διότι η θνητότητα μέσα στις Μονάδες είναι περίπου στο μισό, 45%-50%». Μιλώντας πριν για την αναγκαιότητα της προφύλαξης και της πρωτοβάθμιας αντιμετώπισης, για να μην φτάσουμε εκεί.

Η παραπάνω συλλογιστική πορεία που το αίτιο (κορωνοιός)- αιτιατό (υψηλή θνητότητα) λαμβάνει χώρα με φόντο τις ΜΕΘ, συνιστά μία «τέλεια» επαγωγή, της οποίας το συμπέρασμα δεν αποτελεί καν πιθανότητα αλλά βεβαιότητα- οι ασθενείς πεθαίνουν στο ίδιο ποσοστό, σε άλλες χώρες που διαθέτουν 5 χιλ. ΜΕΘ. Κάτι που οφείλουμε να αποφύγουμε στη δική μας περίπτωση, δια της πρόληψης!

Τι δεν άρεσε στους «εισαγγελείς» του facebook; Κάποιοι θεώρησαν ότι η διατύπωση  αντίκειται στο δόγμα ΣΥΡΙΖΑ «Φτιάξτε 5χιλ ΜΕΘ, διορίστε  5 χιλ γιατρούς και 5 χιλ νοσοκόμες,  να πεθαίνει ο λαός ελεύθερα»! Οι υπόλοιποι, οι «ευφυείς» τιμητές ακολούθησαν πιο «γκαιμπελικές»  μεθόδους αποδόμησης της «γεραπετρίτιας ρήσης», προσαρμόζοντάς την σε στρεβλή «λήψη του ζητουμένου» (petitio principii). Και κατ΄επέκταση σε παραλογικό συλλογισμό (παραλογισμό κατά την ύλη), που οφείλεται σε πλάνη ή άγνοια του ομιλητή.

Το ωραίο βέβαια είναι ότι η αποκάλυψη του «κυνικού ατοπήματος» πιθανότατα, δεν έγινε από τα «λαγωνικά» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά από παντογνώστες «φιλελεύθερους» φεισμπουκικούς λάτρεις της  «δικής τους» αλήθειας. Που παρακολουθούν συνεχώς, σαν τους γέρους του muppet show  την «ορθότητα» του πολιτικού λόγου.

Που κατέληξαν οι «κατήγοροι»; Ότι ο Γεραπετρίτης δεν είναι και τόσο «άριστος» στην διάνοια, ότι ως «νεοφιλελεύθερος» περιφρονεί τον λαό και για αυτό δεν του επιτρέπει να κάνει ό τι θέλει και μετά να πεθαίνει χορτασμένος από «λαική ελευθερία» στις ΜΕΘ.

Τι είπε όμως στα αλήθεια; Ότι σημασία έχει να τηρούνται  τα μέτρα για να μην φτάσει κανείς  στη ΜΕΘ. Όπου η θνητότητα είναι μεγάλη. Ότι σημασία έχει ο περιορισμός της διασποράς του ιού. Ότι οι ΜΕΘ είναι απαραίτητες αλλά εξασφαλίζουν μόνο κατά 50% την διάσωση του ασθενούς. Και ότι είναι λάθος να μιλάμε τόσο πολύ για τις ΜΕΘ, όταν δίνουμε αγώνα να περιορίσουμε την διασπορά.

Και οι «ξεφτέρηδες»  και οι πιο αδύναμοι στην αντιληπτική διάθεση υποπίπτουν στο δέλεαρ του λαϊκισμού. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Έναν λαικισμό που τρελαίνεται να αποδομεί αναγνωρισμένα πρόσωπα. Και έναν άλλον, που δίνει τα πάντα στον λαό, ακόμα και την δυνατότητα να πεθάνει χορτασμένος από ανευθυνότητα!

Αλλά και πέρα από το σύνηθες πια περιστατικό, για την δημόσια σφαίρα, υπάρχει και κάτι άλλο. Ότι ο ψηφιακός κόσμος που ζούμε, δημιουργεί μία επίφαση συμμετοχικότητας στο πολιτικό γίγνεσθαι. Για όλους μας. Η οποία όμως, μοιάζει περισσότερο με ατέρμονη συζήτηση ημιμαθών παρά με ανταλλαγή ολοκληρωμένων απόψεων.

Ο ανέξοδος «λιθοβολισμός»  εκ του ασφαλούς, πρέπει να σταματήσει. Κι επειδή η ελευθερία λόγου είναι πιο χρήσιμη από τον περιορισμό της, αναγκαία λύση αποτελεί η πολιτική ωριμότητα των χρηστών του διαδικτύου. Κάτι που μόνο η ψηφιακή αγωγή του μέλλοντος μπορεί να εξασφαλίσει…