Η ζωή θα νικήσει

Όταν ακόμα ο Covid ήταν κινέζικη υπόθεση, οι ευρωπαίοι προοδευτικοί έγραφαν ότι ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο φόβος. Όταν μας πλησίασε και άρχισαν τα περιοριστικά μέτρα, οι ίδιοι ανησυχούσαν για την περιστολή των προσωπικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στο δεύτερο και μεγαλύτερο κύμα κοιτούν με αγωνία τα ενημερωτικά δελτία των εταιριών αναμένοντας την κυκλοφορία των εμβολίων. Η σκληρή και παγωμένη αλήθεια του θανάτου σκορπίζει σαν μαραμένα φθινοπωρινά φύλλα τα δήθεν προοδευτικά ιδεολογήματα. Ως ανούσια φληναφήματα διανοουμένων. Μάσκα, αποφυγή συγχρωτισμού και καθαριότητα μέχρι το εμβόλιο. Απλά πράγματα, πλην όμως σωτήρια χωρίς κανένα ιδεολογικό πρόσημο. 

Στην Ελλάδα όμως ο βαλκανικός εξαιρετισμός καλά κρατεί. Διότι μόνο εδώ ανθεί ένα είδος «πολιτικών» που έχουν οικειοθελώς αναστείλει βασικές ανθρώπινες ιδιότητες στο όνομα της προπαγάνδας και της κομματικής επιβίωσης. Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα η πανδημία και ο θάνατος που την ακολουθεί δεν έγιναν αντικείμενο τόσο φτηνής πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν χρησιμοποιήθηκαν τόσο ωμά για να υποσκάψουν την πολιτική ηγεσία και τις υγειονομικές αρχές της χώρας. Πουθενά αλλού δεν έγιναν τόσο ξεδιάντροπα εργαλεία εκφοβισμού και χειραγώγησης των πολιτών προς κομματικό όφελος. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πόσο ψύχραιμα, σχεδόν παγερά, παρακολουθούν οι πολίτες τις απέλπιδες προσπάθειες των αφρόνων να τους κερδίσουν πουλώντας θανατικό. 

Η Ελλάδα προβάλλει μια ιδιότυπη εθνική ομοψυχία απέναντι στον θάνατο αλλά και σε όσους με αφορμή αυτόν θέλουν να την διχάσουν.  

Στην προηγούμενη οικονομική κρίση μάς έλεγαν ότι λόγω μνημονίου τα παιδιά λιποθυμούσαν από την πείνα ή πέθαιναν στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν με τα μαγκάλια. Σήμερα κατασκευάζουν εικόνες με παιδιά στον Πύργο Ηλείας που παρακολουθούν διαδικτυακό μάθημα από κινητά τηλέφωνα σε καφενείο διότι δήθεν δεν έχουν internet, τουρτουρίζοντας με χοντρά μπουφάν στους 20οC. Που ειρωνεύονται τους 20 ανοιγμένους τάφους στις Σέρρες, αμφιβάλλοντας μάλιστα αν φτάνουν, ή χλευάζουν τον εθελοντισμό των ηρωικών νοσηλευτών μας ως «φερετζέ του νεοφιλελευθερισμού». Είναι οι ίδιοι που μόλις χτες φώναζαν για συνταγματική εκτροπή επειδή απαγορεύτηκαν για προφανείς υγειονομικούς λόγους οι πορείες για την επέτειο της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 

Όταν η ένδεια επιχειρημάτων και το πολιτικό μίσος σού στραγγίζει τα σωθικά, τότε φτάνεις να κατηγορείς την κυβέρνηση της χώρας σου ότι σκοτώνει τους πολίτες και να σπεκουλάρεις πάνω στα κρούσματα του Covid. Μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά δείχνει απλώς ότι ελπίζεις σε περισσότερους νεκρούς και ανεξέλεγκτη κατάσταση. Δηλαδή σε μια ανοικτή υγειονομική κρίση, που προσδοκάς να μετεξελιχθεί σε κρίση πολιτική, ώστε να καρπωθείς τον θάνατο και να ανέβεις και πάλι στην εξουσία. Κάτι σαν και αυτό που δοκίμασες στην πρόσφατη οικονομική κρίση και, δυστυχώς για τη χώρα, σου βγήκε. Ίσως πάλι το γεγονός ότι το εμβόλιο είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζαμε δημιουργεί εκνευρισμό μιας και δίνει ελπίδα για το τέλος της πανδημίας. Δεν θέλω να γράφω για τέτοιες αλγεινές συμπεριφορές που όλοι ζούμε, αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή και με αναγκάζει. Θα μείνουν στην πολιτική μας ιστορία ως παραδείγματα προς αποφυγή.

Θέλω να γράφω όμως για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας και όλο το υγειονομικό βοηθητικό προσωπικό που δίνουν ηρωικά τη μάχη της σωτηρίας των συνανθρώπων μας. Για τα «παιδιά με τα μηχανάκια» που οργώνουν τη χώρα μεταφέροντας τροφή και κάθε είδους εμπορεύματα, τους ηρωικούς, ευγενικούς και πάντα πρόθυμους ντελιβεράδες μας. Για τους υπαλλήλους των καταστημάτων τροφοδοσίας και επισιτισμού που δουλεύουν σε εξοντωτικά ωράρια. Ελπίζω ότι όλους αυτούς η πολιτεία δεν θα τους ξεχάσει και κάποια στιγμή θα ανταμείψει με κάποιο τρόπο την κοινωνική συνεισφορά τους. Αλλά ακόμα και όσους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς πασχίζουν σε δύσκολες συνθήκες να μεταδώσουν τη γνώση στα παιδιά μας με τον καλύτερο τρόπο, κάνοντας απλώς το καθήκον τους. 

Υπάρχει μια πλειοψηφική Ελλάδα που καταλαβαίνει την κρισιμότητα των στιγμών και τηρεί σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε lockdown.

Υπάρχει μια πλειοψηφική Ελλάδα που καταλαβαίνει την κρισιμότητα των στιγμών και τηρεί σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε lockdown. «Είναι η Ελλάδα που επιμένει και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Η Ελλάδα που γελά με διάφορους άσχετους αρνητές της μάσκας και της πανδημίας ή εχθρούς του εμβολίου. Ανθρώπους που κάποτε είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και σήμερα μιλούν για βιοτσίπ που θα μας περάσουν μέσω του εμβολίου. Που δυστυχώς μια μικρή ομάδα ανάξιων τηλεπαρουσιαστών τούς δίνουν βήμα ώστε να διασπείρουν τις ολέθριες και επιζήμιες σαχλαμάρες τους υποκρινόμενοι ότι είναι δήθεν απόψεις. Ο κόσμος της πατρίδας μας στέκει εντυπωσιακά παγερός απέναντι στην ανοησία μιας αντικοινωνικής σέκτας συναισθανόμενος τις δυσκολίες και αναγνωρίζοντας την γελοιότητα. 

Λόγω των μέτρων η εκθετική αύξηση έχει ήδη ανακοπεί. Σε μια εβδομάδα η κλίση της καμπύλης θα μηδενιστεί και σε δύο θα σταθεροποιηθούν οι διασωληνώσεις και οι θάνατοι. Σε ένα μήνα το σύστημα θα αναπνεύσει και η έλευση του εμβολίου θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση. Μέχρι τότε ας τηρήσουμε τα μέτρα και ας βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στη βλακεία και το μισανθρωπισμό. Στην πολιτική σπέκουλα της θανατολαγνείας. Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας. Ας μείνουμε υγιείς και ζωντανοί.