Οι αντικοινωνικοί ιεράρχες

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει πολλούς ιεράρχες να είναι τόσο ανεύθυνοι ώστε να τοποθετούνται δημοσίως εναντίον των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μπορεί να είναι συνέπεια μιας εργασίας που αντικείμενο της είναι η πίστη. Όταν αντί να ερευνάς, να μαθαίνεις, να αμφισβητείς, να διαπιστώνεις, να πειραματίζεσαι, να αποδεικνύεις, αρκείσαι στο να πιστεύεις, σιγά-σιγά χάνεις την ικανότητα να ξεχωρίσεις την πραγματικότητα από τη φαντασία και περνάς για πραγματικότητα τις επιθυμίες σου.

Έτσι πολλοί αρχιερείς, επειδή επιθυμούν να συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά και να χωροστατούν στις θρησκευτικές τους τελετές, απαιτούν να εξαιρεθούν από τα μέτρα της πανδημίας ισχυριζόμενοι (ή ακόμα και αλήθεια πιστεύοντας) ότι οι τελετές τους είναι υπεράνω κορωνοϊού. 

Αρχιερείς της ορθοδοξίας απαιτούν να γίνονται κανονικά λειτουργίες και λιτανείες (ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας φτάνει μάλιστα στο σημείο να στέλνει τελεσίγραφα του τύπου «η Εκκλησία δεν θα δεχτεί κλειστούς ναούς τα Χριστούγεννα») και αρχιερείς της Αριστεράς  απαιτούν να γίνει κανονικά η λιτανεία του Πολυτεχνείου (την οποία ονομάζουν «πορεία διαμαρτυρίας» παρότι τα χαρακτηριστικά της είναι περισσότερο θρησκευτικά παρά πολιτικά).

Οι ίδιοι θέλουν να κάνουν ότι διαφέρουν, αλλά τόσο οι αρχιερείς της Εκκλησίας όσο και αυτοί της Αριστεράς, με τη συμπεριφορά τους, αποδεικνύουν ότι δεν έχουν καμία ουσιαστική διαφορά. Και οι μεν και οι δε απαιτούν διαφορετική μεταχείριση ακόμα και σε περιόδους που κάθε διαφορετική μεταχείριση μπορεί να σημαίνει περισσότερους νεκρούς. Και την απαιτούν παρότι οι τελετές τους, αυτές για τις οποίες ζητούν εξαίρεση, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία.

Τίποτα δεν θα αλλάξει στη χώρα αν οι εκκλησίες μείνουν κλειστές για λίγους μήνες και τίποτα δεν θα αλλάξει στη χώρα αν δεν γίνει η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου (ή οποιαδήποτε άλλη πορεία). Όπως δεν άλλαξε τίποτα που δεν έγιναν οι παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, όπως δεν άλλαξε τίποτα που η Ανάσταση δεν έγινε όπως κάθε χρόνο. Στην πραγματικότητα, από όλες τις συνέπειες της πανδημίας αυτές ήταν οι πιο ασήμαντες. 

Αλλά πιθανόν αυτή να είναι η βασική αιτία που οι αρχιερείς της Εκκλησίας και της Αριστεράς θέλουν να γίνονται κανονικά οι τελετές τους: γιατί όταν δεν γίνονται, φαίνεται ολοκάθαρα πως δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Γιατί αποδεικνύεται ότι η πραγματικότητα όχι απλώς είναι πολύ πιο ισχυρή από την πίστη και το δόγμα τους, αλλά αδιαφορεί εντελώς και για πίστη και για δόγματα. 

Πώς να δεχτεί ο Αριστερός Ιεράρχης την απόδειξη του ότι οι πορείες στις οποίες χοροστατεί και τα συνθήματα και ο κλεφτοπόλεμος με την αστυνομία, δεν αλλάζουν απολύτως τίποτα;

Πώς να δεχτεί ο Ιεράρχης της Εκκλησίας την απόδειξη του ότι οι τελετές και οι λιτανείες και τα προσκυνήματα και οι ομαδικές προσευχές, δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα;

Πώς να δεχτεί ο Ιεράρχης της Εκκλησίας ότι κάτι τόσο μικροσκοπικό όσο ένας ιός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πίστη και πώς να δεχτεί ο Ιεράρχης της Αριστεράς ότι οι μαζικές εκδηλώσεις δεν είναι το φάρμακο για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας;

Και οι μεν και οι δε, πέρα από την αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας στην οποία αναπόφευκτα οδηγεί η επαγγελματική ενασχόληση με την πίστη, έχουν και επαγγελματικό συμφέρον να σταθούν απέναντι στα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Γιατί τα μέτρα αυτά, εκτός από τον κορωνοϊό, απειλούν και τα επαγγέλματά τους. Καταδεικνύουν την ελάχιστη σημασία που πραγματικά έχουν και δείχνει στους ανθρώπους ότι μπορούν άνετα να ζήσουν και χωρίς αυτά.

Κι αν θέλω να γίνω και ακόμα πιο πονηρός, θα σκεφτώ ότι και οι Αρχιερείς της Εκκλησίας όσο και οι αρχιερείς της Αριστεράς ξέρουν καλά ότι εκπροσωπούν θεσμούς και ιδέες που για να βλαστήσουν πρέπει ο σπόρος τους να φυτευτεί στη δυστυχία. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον τους να καλούν σε συμπεριφορές που μπορεί να φέρουν περισσότερο πόνο και δάκρυα και δυστυχία. Είναι «λογικό».  

Είναι όμως και αντικοινωνικό. 

Και η περίοδος αυτή είναι η πλέον ακατάλληλη για τις αντικοινωνικές συμπεριφορές των Ιεραρχών που βάζουν την πίστη την οποία εμπορεύονται πάνω από την κοινωνία. Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι έχουν ξοδέψει μια ζωή να πείθουν άλλους ανθρώπους να αρνούνται την πραγματικότητα, μόνο που τώρα η άρνηση αυτή φέρνει νεκρούς. Ας κάνουν λοιπόν ένα διάλειμμα κι ας συνεχίσουν τη δουλειά τους όταν οι συνέπειές της θα είναι λιγότερο οδυνηρές. Και μπράβο τους.