Φασισμός και βαρβαρότητα στο γραφείο του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ

«Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή
και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ, μπορώ, μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΑΩ
και δεν με σταματάς, δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια 
στον Έρωτα, στην Αλληλεγγύη,
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ'την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ...»
Κατερίνα Γώγου

Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν αυτήν τη μαύρη μέρα για τον Αναρχισμό, για να περιγράψουν την απέραντη θλίψη που νιώθω κοιτάζοντας τη φωτογραφία ενός ανθρώπου στην ΑΣΟΕΕ που διαπομπεύεται απροστάτευτος και φοβισμένος απέναντι στην πολυάριθμη «επαναστατική» αγέλη που μισεί (η συνθηματολογία της άλλωστε επικεντρώνεται στη λέξη «μίσος») τη γλώσσα των επιχειρημάτων και τους κανόνες της διαλεκτικής.

Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία πώς είναι να βρίσκεσαι κατάμονος ανάμεσα «στα θηρία» (από φασίστες, αστυνομικούς και «λαϊκά δικαστήρια», τα έχω ζήσει όλα…), χωρίς δυνατότητα απολογίας, χωρίς δυνατότητα «υπεράσπισης» μπροστά στην άμεση εφαρμογή της καταδίκης.

Η δημόσια διαπόμπευση (κακοποίηση) είναι μέθοδος και «τέχνη» της πιο απεχθούς μορφής της εξουσίας. Γιατί ο χειρισμός της βίας επιδιώκει σαδιστικά να ταπεινώσει το ήδη θύμα/όμηρο. Να το κάνει να νιώσει με την «πειθώ» της βίας παραιτημένο, ανήμπορο, να το «παραδειγματίσει» με τον τραμπουκισμό, να το εγκαταλείψει μετά τα σημάδια στο σώμα στο μαρτύριο της ψυχής.

Το έκαναν πολλές φορές οι «δημοκρατίες» του κάθε Χρυσοχοΐδη που σκορπά βέβαια χρήματα μιας πτωχευμένης χώρας για να επικηρύξει φετιχιστές της βίας (αντί να τα δώσει στους σεισμοπαθείς της Σάμου ή στους πλημμυροπαθείς της Καρδίτσας). Αλλά στο Υπουργείο του αναλγησία και αδιαφορία για τους ένστολους υπαλλήλους-βασανιστές της ΕΛΑΣ που ξυλοκόπησαν άγρια τον νεαρό διαδηλωτή Βασίλη Μάγγο στον Βόλο στις 14/6/2020 (προκαλώντας βαριές σωματικές βλάβες που πιθανά συνέβαλαν στον ξαφνικό θάνατο του παιδιού ένα μήνα αργότερα)!

Είναι γνωστή η δημόσια διαπόμπευση (κακοποίηση) του δημοσιογράφου Δημοσθένη Παπαδάτου, της αναρχικής Fee Marie Meyer, της οικογένειας του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ στο Κουκάκι, του αναρχικού Λάμπρου Γούλα και πολλών διαδηλωτών που υποχρεώθηκαν να βγάλουν τα ρούχα τους εν μέσω ξυλοδαρμών για να ικανοποιήσουν τα εκδικητικά/σαδιστικά ένστικτα ένστολων μισανθρώπων.

Οι αναρχικοί δώσανε και το τελευταίο αίμα από τις πληγές τους, για να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να εκφράζεται άφοβα, να διαφωνεί, να αμφισβητεί (ακόμα και τους ίδιους τους αναρχικούς), να είναι «διαφορετικός», να ερωτεύεται χωρίς φραγμούς και στερεότυπα, να παίρνει ανάσες από το άγγιγμα του άλλου, να τάσσεται σε όποιον θεό και όποια άποψη θέλει χωρίς να κινδυνεύει η αυταξία και η αξιοπρέπεια της ύπαρξής του.

Ακόμη και εάν εμείς τον θεωρούμε παραπλανημένο. Ακόμη και εάν είναι σίγουρο ότι είναι παραπλανημένος...

«ΜΑΧΙΜΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ»… Ατύχησε άλλη μια φορά («από τα ίδια», που λέει κι η λαϊκή σοφία…), αμαυρώθηκε ο Αναρχισμός όταν τον επικαλεστήκατε εσείς (όπως κι άλλοι πριν από σας…), γράφοντας το Αλφα (που υποφέρει εκεί μέσα στον κύκλο από τους «τιμητές του»…) στους τοίχους.

Με «σβάστικα» θα έπρεπε να έχετε υπογράψει την «παρέμβασή» σας.

Γιατί εδώ δεν πρόκειται για αναπόφευκτη αμυντική βία. Δεν πρόκειται καν για «επαναστατική» βία, εφόσον δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμία πρόταση.

Πρόκειται μόνο για τυφλό θυμό, πρωτόγονη, περιττή, πρόστυχη βία. Πρόκειται για κανιβαλισμό πεινασμένων ιδεολογικά -για να μην πω υπαρξιακά- θλιβερών ατόμων.

Θυμηθείτε. Ο Ρουπακιάς «ψάχτηκε» και με την Αριστερά πριν καταλήξει στη Χρυσή Αυγή και στη δολοφονία του Π. Φύσσα. Αντί πολλοί από εσάς να στρατευθείτε (γιατί τελικά ο μιλιταρισμός σάς ταιριάζει σαν «ιδεολογία»!) στα τάγματα εφόδου της «Μαύρης Αυγής», βρεθήκατε σε ΛΑΘΟΣ ΟΧΘΗ τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια και βανδαλίσατε τον Αναρχισμό με τις αντιλήψεις και τις «καταδρομικές παρεμβάσεις» σας.

Ακούστε το καλά! Ο Αναρχισμός δεν αφορά το «μοδάτο» lifestyle των καιρών όπου κυριαρχεί η κάθε μορφής αποκτηνωτική βία!

Εσείς, που δράτε σαν αυτόκλητοι φανατικοί θρησκόληπτοι τιμωροί. Εσείς, της ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ «μαχητικής αλληλεγγύης» (που σαν τέτοια είναι μόνο στα ανεγκέφαλα κεφάλια σας!), εσείς που δώσατε στον Αναρχισμό και στα πραγματικά κινήματα αλληλεγγύης (που περνούν ούτως ή άλλως δύσκολες μέρες) μια μαχαιριά χειρότερη από εκείνη της εξουσίας, ασκώντας μέσα και μεθόδους από το οπλοστάσιό της, του πιο αρρωστημένου αυταρχισμού της!

Τον αντίπαλο, τον εχθρό, ακόμη και τον «αιχμάλωτο πολέμου» τον ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ, ιδίως όταν είναι παραδομένος πλέον στο έλεος της δικής μας «εξουσίας». Η διαφωνία για τους αναρχικούς δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με την ψυχική και σωματική διάλυση «του άλλου» στο όνομα «της αντίστασης» και της εμμονής μας για το θεαθήναι σε σελίδες διαδικτυακού ή «επαναστατικού» θεάματος.

Η ταμπέλα στον λαιμό του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ είναι χειρότερος θάνατος και προσβολή από το να τον κρεμούσατε κυριολεκτικά από το ταβάνι, είναι ανήθικο ως «πολιτική δράση», είναι εχθρική κίνηση για τον Αναρχισμό, για τη Ελπίδα, είναι «πρόταση» για έναν χειρότερο Κόσμο και ισοδυναμεί με χαριστική βολή στην ανθρώπινη υπόσταση.

Με το αίσχος αυτό εν τέλει, επιβεβαιώνετε τη φαρσοκωμωδία των «δύο άκρων», δικαιώνετε τους διώκτες του πανεπιστημιακού ασύλου, νομιμοποιείτε τις επιχειρήσεις καταστολής των καταλήψεων, απαξιώσατε το πραγματικό νόημά τους (όταν δεν γίνονται αυτοσκοπός), ρίχνετε νερό στον μύλο της επιθετικότητας του συντηρητισμού που διαβρώνει με την πανδημία του ατομικισμού τα θεμέλια της αλληλεγγύης που έβαζε κάποτε στηρίγματα ποιότητας στη βάση της κοινωνικής οργάνωσης!

Γιατί τα πάντα, μακροπρόθεσμα και ουσιαστικά, κερδίζονται με τη συναίνεση, όχι με την τρομοκρατία.

Μελετήστε, τον Αναρχισμό, τον Μαρξισμό… Μελετήστε! Ανοίξτε βιβλία και «οπλιστείτε» με γνώση!

Απελευθερωθείτε από το τοξικό -αδιέξοδο ιστορικά- μείγμα σταλινικών, μηδενιστικών και αριστερίστικων επιρροών που «μπόλιασαν» τον Αναρχισμό με παθογένειες, δόγματα, θέσφατα και ιδεοληψίες τυφλού «ακτιβισμού»! Δεν εξισώνεται η Δημοκρατία με τον Φασισμό, ο Πατριωτισμός με τον Εθνικισμό και το ναρκωτικό της γενίκευσης («όλοι το ίδιο είναι») είναι προθάλαμος του Ναζισμού και όχι της Ελευθερίας!

Αγωνιζόμαστε για τη διάχυση της συναίνεσης, της αγάπης! Όχι της κοινωνικής ανομίας, του μίσους. Για κοινωνίες που δεν θα υπάρχει ο τρόμος, η εκμετάλλευση, ο εξαναγκασμός και η βία που έχουν γίνει καθεστώς στη μούχλα των ημερών και έχουν εξαφανίσει τον δρόμο του ήλιου από τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει πως δεν στοχοποιούμε πρόσωπα, αλλά ένα σύστημα Καταπιεστικό και Βάρβαρο, τις δομές και τους θεσμούς του, που διαιωνίζουν τον όλεθρο της Απανθρωπιάς που και εμείς -και κυρίως εσείς με τις αθλιότητές σας- ασυνείδητα δυστυχώς αναπαράγουμε. «Ουδείς αθώος» στο αίμα που χύνεται και ξοδεύεται και ο καθένας μας κρίνεται...

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ/ΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑ, ΤΟΝ «ΧΩΡΟ», ο φασισμός ως στάση ζωής (η «εγκληματική οργάνωση» είναι πιο απλό ν' αντιμετωπιστεί!), «μπαίνει σαν ομίχλη από παντού στο σπίτι»! Η περιπέτεια της Ουτοπίας -ακόμη και όταν θα είμαστε έτοιμοι γι' αυτήν- θα τελειώσει τραγικά αν συνεχίσουμε τη μικροαστική επιλογή της «επιλεκτικής ευαισθησίας».

Πάρτε θέση! Η σιωπή δεν είναι πάντα «χρυσός»!

Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας.

*Μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάιν) 
(…επίσης και «ρεφορμιστής», «συνομιλητής της εξουσίας», «καραγκιόζης των Εξαρχείων», «μαϊντανός της Αναρχίας» και άλλα συναφή (από «συντροφικές προσφωνήσεις»…).

erozer2000@yahoo.gr

, https://exadaktylos.wordpress.com/