Υπάρχει και «αριστερή» εκλογολογία;

Η κυβέρνηση δεν έχει την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση να... κυβερνά δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών, την περασμένη Κυριακή. Και, μια μέρα αργότερα, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας άνοιξε εκ νέου το κεφάλαιο «εκλογές το συντομότερο», ενώ ακόμα συνεχιζόταν η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων του δεύτερου γύρου.

Το ερώτημα αντιστρέφεται: με ποια ηθική και πολιτική, θα προσθέταμε και συνταγματική, νομιμοποίηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναμοχλεύει κάθε τόσο ζήτημα εκλογών στη χώρα; Στην πραγματικότητα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ένα ρεκόρ. Από την επομένη σχεδόν του 2012, ο Αλ. Τσίπρας και τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είτε ζητούν είτε προβλέπουν πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.

Ας φρεσκάρουμε όμως τη μνήμη μας σε μια χώρα, ο λαός της οποίας φημίζεται ότι δεν ξεχνά, το είχε κάνει σύνθημα και ο Αντρέας...

Στις 4 Νοεμβρίου του 2012, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει πως «σε αυτή την κρίσιμη καμπή, για τον τόπο και το λαό, μια μόνο λύση υπάρχει: εκλογές για να μιλήσει ο λαός». Δυο μέρες αργότερα, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με δηλώσεις του σε απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνει εκ νέου λόγο για πρόωρες εκλογές. Ο θεμέλιος λίθος της εκλογολογίας έχει ήδη τεθεί, μόλις ένα πεντάμηνο μετά τις εκλογές του Ιουνίου της ίδιας χρονιάς!

Οι εκλογές πάνε και έρχονται στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ και το 2013, με αφορμή κυρίως την ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων στη Βουλή. Όμως στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, την ίδια χρονιά, ο Αλέξης Τσίπρας προβλέπει πως η κυβέρνηση δεν βγάζει το χειμώνα. Στις 7 Σεπτεμβρίου και πάλι σε συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στη Θεσσαλονίκη, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει το σύνθημα «εκλογές εδώ και τώρα». «Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει ή να φύγει» προσθέτει. Εκεί, για πρώτη φορά, δοκιμάζει και τα λογοπαίγνια περί ποδοσφαίρου: «Δεν έχω μαντικές ικανότητες, αλλά έχει εξαντληθεί ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης και βρισκόμαστε στις καθυστερήσεις».

Στις 25 Νοεμβρίου 2013, ο Δημήτρης Παπαδημούλης παίρνει τη σκυτάλη και για πρώτη φορά δηλώνει πως βλέπει τριπλές εκλογές, δηλαδή αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές και πρόωρες εθνικές, τον Μάιο του ’14. Η πρόβλεψη αυτή θα γίνει εκ νέου προσφιλής λίγο πριν έρθει η άνοιξη γιατί στο μεταξύ έχουν προκύψει και άλλες προφητείες.

Με το που μπαίνει η νέα χρονιά, στις 3 Ιανουαρίου, ο Ν. Βούτσης δηλώνει πως «θεωρώ πιο πιθανό να πάμε σε εκλογές μέσα στο πρώτο τετράμηνο της ελληνικής προεδρίας, παρά να πάμε σε διπλές εκλογές τον Μάιο» (σ.σ. εννοεί και ευρωεκλογές και γενικές εκλογές). Είχε προηγηθεί μια χριστουγεννιάτικη πολιτική γραμματεία του κόμματος, με τον πρόεδρο να διατυπώνει την ίδια εκτίμηση.

Επειδή όμως ο χειμώνας έφευγε, μαζί και ο Αη-Βασίλης, και το σενάριο αυτό αποδυναμωνόταν, ήρθε ο Π. Λαφαζάνης στις 6 Φεβρουαρίου για να επαναδιατυπώσει την εκτίμηση πως θα έχουμε εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές.

Κι έτσι φτάσαμε παραμονές των εκλογών του Μαΐου, στο σύνθημα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Κι επειδή δεν έφυγαν, τώρα μπαίνουμε σε νέα φάση εκλογολογίας, με το αίτημα των εκλογών να μας συνοδεύει από σήμερα μέχρι την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Μια παρατήρηση: Σε όλη τη μεταπολίτευση η εκλογολογία ήταν προνόμιο του δικομματισμού. Οι παρατεταμένες προεκλογικές περίοδοι και οι εκλογικοί αινφιδιασμοί αποτελούσαν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Και ο Γ. Παπανδρέου τα ίδια έκανε, και ο Α. Σαμαράς επίσης μέχρι να γίνει «μνημονιακός». Ο ΣΥΡΙΖΑ για ποιον ακριβώς λόγο εκλογολογεί ασυστόλως και διαρκώς; Μήπως υπάρχει και αριστερή εκλογολογία;

Το υστερόγραφο έχει να κάνει με το ήθος της Αριστεράς σε ό,τι αφορά στον εκλογικό νόμο. Ως γνωστόν, η απλή αναλογική αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο των αιτημάτων της Αριστεράς για εξυγίανση του πολιτικού μας συστήματος, και τα μεγάλα κόμματα κώφευαν γιατί δεν τους βόλευε. Τώρα φτάσαμε να μετρά ο Αλ. Τσίπρας πόσες έδρες θα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ με μέτρο τα ποσοστά της ευρωκάλπης και με βάση τα πριμ των εκλογικών νόμων Σκανδαλίδη και Παυλόπουλου! Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που ο πρόεδρος υπολογίζει σε 130 τις έδρες που θα κέρδιζε, αν οι ευρωεκλογές ήταν εθνικές κλπ κλπ. Το περασμένο φθινόπωρο, και πάλι στη ΔΕΘ, δήλωνε πως «αν γίνονταν τώρα εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.

Η τελευταία φορά που ο πρόεδρος Τσίπρας μίλησε για την ανάγκη καθιέρωσης της απλής αναλογικής ήταν στις 8 Μαΐου του 2012, σε μια κρίσιμη προεκλογική φάση για τη χώρα: «Ο καλπονοθευτικός νόμος στερεί από την Αριστερά τη δυνατότητα να κυβερνήσει» έλεγε, ζητώντας την αντικατάσταση του «καλπονοθευτικού νόμου» με την απλή αναλογική. Τώρα αυτά ξεχάστηκαν. Κάνουμε αναγωγές με βάση τον «καλπονοθευτικό νόμο» και εν συνεχεία τάζουμε απλή αναλογική, που στο μεταξύ συζητούν και οι χαμένοι των εκλογών, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τώρα δεν βολεύονται με τα πριμ βουλευτικών εδρών που οι ίδιοι θέσπισαν!

Σύνταγμα, θεσμοί, αρχές γίνονται «λάστιχο» στο όνομα της αναρρίχησης ή διατήρησης στην εξουσία. Δυστυχώς και ο ΣΥΡΙΖΑ δανείζεται πρακτικές άλλων εποχών, θα λέγαμε μαθαίνει γρήγορα τα τερτίπια των αντιπάλων του, για να «ανεβούμε λίγο ψηλότερα». Η «αριστεροσύνη» όμως δεν νομιμοποιεί θεσμικά και ηθικά ούτε αναστολή πάγιων δημοκρατικών αιτημάτων ούτε χρήση α λα καρτ «καλπονοθευτικών νόμων» ούτε την ατελείωτη φλυαρία περί εκλογών.