Οι συμπολίτες που είτε στήριξαν, είτε υποκίνησαν καταλήψεις, βανδαλισμούς, ξυλοδαρμούς καθηγητών, απειλές εναντίον φοιτητών, είναι γελοίο να παριστάνουν τους θλιμμένους
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις αντοδράσεις που προκάλεσε ο τραμπουκισμός του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ και τη στάση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης
Η εικόνα του πρύτανη του ΟΠΑ (όπως πια λέγεται η ΑΣΟΕΕ) εν μέσω ακροαριστερών τραμπούκων που του έχουν φορέσει κολάρο ένα χαρτόνι που γράφει «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ» μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε πολλά πράγματα. Μπορεί να μας στεναχωρήσει, μπορεί να μας εξοργίσει, μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε απόγνωση... Γενικώς μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε και να σκεφτούμε όλα αυτά που κανείς μπορεί να νιώσει και να σκεφτεί όταν βλέπει οργανωμένους τραμπούκους να βασανίζουν το θύμα τους.
Αλλά υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε, κι αυτό είναι σοκαρισμένοι.
Το σοκ προϋποθέτει έκπληξη και όποιος εξεπλάγη με τη φρικτή αυτή εικόνα μάλλον ζούσε για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, πλήρως αποκομμένος από την ελληνική πραγματικότητα. Γιατί στους κατοίκους της χώρας αυτή η εικόνα δεν μπορεί να προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη. Είναι δυσάρεστη, είναι οδυνηρή, είναι φρικαλέα, αλλά απρόσμενη δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι η φυσική συνέχεια της δράσης των συμμοριών των τραμπούκων που εδώ και χρόνια κάνουν ό,τι γουστάρουν στα πανεπιστήμια της χώρας, όχι απλώς ανενόχλητοι αλλά και χειροκροτούμενοι από ένα σημαντικό (αν όχι αριθμητικά, σίγουρα σε επιρροή) κομμάτι της κοινωνίας.
Αυτό ειδικά το κομμάτι της κοινωνίας, αυτοί οι συμπολίτες που είτε υποκινούν, είτε στηρίζουν, είτε δικαιολογούν κάθε παραβατική συμπεριφορά στα πανεπιστήμια, αυτοί οι συμπολίτες που πιστεύουν ότι οι καταλήψεις είναι δικαίωμα και ο βανδαλισμός αγώνας, καλό θα ήταν να σταματήσουν να παίζουν αυτό το κακό θέατρο στο οποίο παριστάνουν τους σοκαρισμένους. Είναι σαν να σοκάρεται ένας κηπουρός που οι σπόροι που φύτεψε βλάστησαν.
Οι συμπολίτες που είτε στήριξαν, είτε υποκίνησαν καταλήψεις, βανδαλισμούς, ξυλοδαρμούς καθηγητών, απειλές εναντίον κανονικών φοιτητών, αυτοί που υπερασπίστηκαν τα «παιδιά» ακόμα κι όταν τα χέρια των «παιδιών» κρατούσαν καδρόνια, είναι γελοίο να παριστάνουν τους θλιμμένους. Είναι γελοίο να κάνουν τους προβληματισμένους αυτοί που, αν τυχόν οι τραμπούκοι της εικόνας συλληφθούν, θα τρέχουν πάλι να υπογράφουν κείμενα που θα ζητούν την αποφυλάκισή τους.
Αλλά κι αυτοί που ανέχτηκαν και ανέχονται τους τραμπούκους μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια καλό είναι να μην μοιράζονται μαζί μας το «σοκ» τους. Αυτοί που με πολύ παχιά και γενναία λόγια περιγράφουν το τι θα κάνουν στην ανομία, αλλά όταν έρχεται η ώρα να την αντιμετωπίσουν κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό να δουν τι σχήματα κάνουν τα συννεφάκια, καλό είναι να μην εμφανίζονται ως σκληροί κυνηγοί της παραβατικότητας. Μακάρι να την κυνηγήσουν, αλλά καλό είναι να ξέρουν ότι ξέρουμε ότι θα είναι η πρώτη φορά που το κάνουν.
Στην πραγματικότητα η εικόνα των τραμπούκων που ακολουθούν το παράδειγμα των οπαδών του Χίτλερ τη δεκαετία του ‘30 στη Γερμανία και των οπαδών του Μάο τη δεκαετία του ‘60 στην Κίνα, είναι απολύτως αντιπροσωπευτική των ελληνικών πανεπιστημίων (που κι αυτά είναι αντίστοιχα της κοινωνίας στην οποία λειτουργούν). Των πανεπιστημίων των οποίων οι καθηγητές απειλούνται, χτίζονται στα γραφεία τους και ξυλοκοπούνται από ομάδες τραμπούκων που βρίσκουν υπερασπιστές μέχρι και σε κόμματα του κοινοβουλίου. Των πανεπιστημίων στα οποία η σύνδεση με την αγορά εργασίας είναι ακόμα ταμπού και η ιδιωτική επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζεται όπως οι μάγισσες τον μεσαίωνα. Των πανεπιστημίων στα οποία η επιθυμία για σπουδές δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση φοίτησης.
Η εικόνα αυτή το μόνο στο οποίο διαφέρει από τις μέχρι τώρα εικόνες των «αγώνων» του φοιτητικού «κινήματος» είναι ότι η επιγραφή που φόρεσαν κολάρο στον καθηγητή δεν επιτρέπει στους «αγωνιστές» και τους υποστηρικτές τους να αποπειραθούν (όπως συνήθως κάνουν) να κρύψουν το τι πραγματικά είναι. Αλλά η εικόνα αυτή θα ξεχαστεί.
Κι αφού ξεχαστεί, οι «αγώνες» θα συνεχιστούν όπως συνήθως: με βία και βανδαλισμούς, αλλά χωρίς χαρτόνια στα θύματα. Κι αφού τα θύματα δεν θα έχουν χαρτόνια, κανείς δεν θα σοκάρεται με τα πανεπιστήμια και το φοιτητικό τους «κίνημα». Και μπράβο του.
Υ.Γ.: Μπράβο και στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τη συντρόφισσα Γκαρά, για την ειλικρίνειά της να χαρακτηρίσει «καταδότες» όσους μπορεί να είναι πρόθυμοι να δώσουν πληροφορίες για τη σύλληψη των τραμπούκων. Η στάση της δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τα αισθήματα που τρέφει το κόμμα της για τα «παιδιά» με τις κουκούλες
Υ.Γ.2: Όπως όλοι οι νόμοι, έτσι και αυτός για το άσυλο, δεν αρκεί να ψηφίζονται. Πρέπει και να εφαρμόζονται, διαφορετικά είναι εντελώς άχρηστοι. Εκτός αν αυτός είναι ο σκοπός όσων τον ψήφισαν. Να παραστήσουν ότι θέλουν να αλλάξει κάτι ενώ δεν έχουν καμία διάθεση να κάνουν οτιδήποτε γι’ αυτό.
Υ.Γ.3: Αντί για λεονταρισμούς, η κυβέρνηση καλά θα κάνει να παρουσιάσει αποτελέσματα. Και πραγματικό αποτέλεσμα δεν είναι οι τσαμπουκάδες με τους τραμπούκους, αλλά ο τερματισμός της δράσης τους. Αν η κυβέρνηση το θελήσει, το προσπαθήσει και το καταφέρει, ας κάνει όποιο ζώο της ζούγκλας θέλει. Όσο όμως οι τραμπούκοι δρουν ανενόχλητοι, καλό θα ήταν και η κυβέρνηση να είναι λίγο πιο επικεντρωμένη στη δουλειά απ’ ό,τι στα μεγάλα λόγια.
Η Αθήνα μεταμορφώνεται σε άλλη Αθήνα. Τι είναι αυτή η αλλαγή που βιώνει η πόλη; Αλλάζει κάτι σημαντικό. Αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος της ζωής των κατοίκων
11°
