Ο Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος σχολιάζει την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει την Άννα Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ
O Κυριάκος Μητσοτάκης τείνει να κάνει σχολή. Μετά τον Κώστα Σημίτη, είναι ο δεύτερος πρωθυπουργός που επιλέγει για διάφορα σημαντικά πόστα, πρόσωπα έξω από τα στενά κομματικά τείχη, που έχουν σημαντικό βιογραφικό και δεν είναι προϊόντα του κόμματος.
Η πιο μεγάλη τομή και υπέρβαση που έκανε ο κ. Μητσοτάκης ήταν, φυσικά, αυτή με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Επέλεξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια σπουδαία Ελληνίδα, με κρυστάλλινη επαγγελματική διαδρομή, με ιδιαίτερη κουλτούρα, και όχι κάποιον/α απόμαχο της πολιτικής. Ο συμβολισμός, από κάθε περίπτωση, ήταν μοναδικός και όσο περνάει ο καιρός τόσο δικαιώνεται η τολμηρή επιλογή που έγινε στο πρόσωπο της κυρίας Σακελλαροπούλου.
Σε άλλο επίπεδο, απολύτως ενδεικτική ήταν η στελέχωση που έγινε για την αντιμετώπιση της πανδημίας με τους κύριους Τσιόδρα και Μόσιαλο.
Το καινούργιο πρόσωπο στο μακρύ κατάλογο των «ξεχωριστών ανθρώπων» είναι αυτό της Άννας Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός προτάθηκε από τον πρωθυπουργό για τη θέση γενικού γραμματέα του ΟΟΣΑ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα πόστα σε παγκόσμιο επίπεδο και, πέραν των άλλων, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι η Ελλάδα για πρώτη φορά προτείνει ένα πρόσωπο για τη θέση αυτή.
Και προτείνει το καταλληλότερο πρόσωπο. Η διαδρομή της Διαμαντοπούλου είναι απολύτως συνεπής και η περπατησιά της πάντα πάνω σε μεταρρυθμιστικές ράγες. Η Διαμαντοπούλου ήταν μια πολύ πετυχημένη Επίτροπος, απόδειξη η εκτίμηση που απολαμβάνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εγχώρια κλίμακα το όνομά της είναι ταυτισμένο με την πιο σημαντική μεταρρύθμιση που έγινε στα πανεπιστήμια. Αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτές τις δάφνες, που θα την είχαν καταστήσει μόνιμο μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Μέσω του «Δικτύου» συγκρότησε ένα σπουδαίο στελεχικό και επιστημονικό δυναμικό, το οποίο ακολούθως επεξεργάστηκε ολοκληρωμένες προτάσεις για τη χώρα. Οι εκδηλώσεις που έκανε άφησαν προγραμματική παρακαταθήκη για το ασφαλιστικό, το χρέος, την παιδεία, τα φορολογικά, τις διεθνείς σχέσεις, το περιβάλλον κ.ά.
Παρακολουθώντας την όλα αυτά τα χρόνια, θεωρώ πως είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που εξελίχθηκαν και απέκτησαν συγκροτημένη σκέψη, ολοκληρωμένη γνώση, συσσωρευμένη εμπειρία. Και ήταν (ακατανόητη) πολυτέλεια για το πολιτικό σύστημα και τη χώρα που ήταν στον «πάγκο» αυτά τα χρόνια.
Η πρόταση Μητσοτάκη για τη Διαμαντοπούλου έχει και ένα επιπλέον θετικό στοιχείο. Ποιο είναι αυτό; Μα η αλλαγή παραδείγματος. Κοινώς, ότι για σημαντικές θέσεις δεν επιλέγονται ή δεν προτείνονται πρόσωπα που έχουν ως μόνο προσόν τα κομματικά ένσημα ή την τήρηση των κομματικών ισορροπιών.
Θα είναι, λοιπόν, ιδιαιτέρως σημαντική εξέλιξη για τη χώρα να επιλεγεί η Άννα Διαμαντοπούλου από τους 37 εκλέκτορες των κρατών μελών του ΟΟΣΑ ως η επόμενη γενική γραμματέας.
Τα λάθη και η πελατειακή νοοτροπία είδαμε πού μας οδήγησαν. Οι επιλογές που γίνονται σήμερα θα καθορίσουν αν θα αφήσουμε οριστικά πίσω μας την κρίση ή αν θα ξαναμπούμε στον φαύλο κύκλο.
15°
