Η τριπλή ήττα μιας στρατηγικής ανωμαλίας

Λέμε συχνά ότι πάντα ο πελατειακός λαϊκισμός παρασύρει τον οχλοπολτό σε οδυνηρές κρίσεις. Και όταν πάλι ο λαϊκισμός κληθεί να αντιμετωπίσει αυτές τις κρίσεις, τότε έρχονται οι εθνικές ανθρωπιστικές καταστροφές. Αυτή τη φορά ο πελατειακός λαϊκισμός έφερε μια ακόμα χρεωκοπία, αποτέλεσμα ενός δημοσιονομικού εκτροχιασμού.

Παντού, όποτε εμφανίζεται τέτοιο θηριώδες έλλειμμα, πρέπει να μηδενίζεται. Είτε σε μια νύχτα, χωρίς δανεικά, οπότε το σενάριο έχει τίτλο τάνγκο αρχεντίνο και τρέχει αίμα. Και γίνεται αληθινή ανθρωπιστική καταστροφή, όχι σαν κι αυτή τη μαϊμού που καταγγέλλουν εδώ οι πολιτικοί βαγκαμπόν. Είτε σε εύλογο χρόνο, έτσι ώστε η συρρίκνωση του ελλείμματος να γίνει ομαλότερα και χωρίς δραματικούς κραδασμούς. Οπότε χρειάζονται δανειστές, δανεικά, δανειακή συμφωνία και ένα μνημόνιο συνομολόγησης όλων αυτών.

Έτσι συμβαίνει στις κανονικές χώρες, με τις κανονικές κοινωνίες, όπου σπανιότερα παθαίνουν τέτοια κάζα. Και αν τα πάθουν, συνετίζονται και σύντομα με καρπερές θυσίες τα ξεπερνούν, χωρίς καταστροφές. Όμως, εδώ, στο καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ, αυτά είναι ακατανόητα. Στη χώρα του καραγκιόζη και πολύ ξύλο τρώμε και τα προβλήματα ποτέ δεν λύνουμε. Ενώ οι κουτόφραγκοι και λύνουν τα προβλήματα και ούτε ξύλο τρώνε. Αλλά εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Πώς το λένε αυτό;

Αυτή είναι η βάση της συζήτησης. Και έχει την αξία της, γιατί και άλλοι χρεωκόπησαν και μπήκαν σε μνημόνια, αλλά βγήκαν γρήγορα, χωρίς θηριώδεις απώλειες μάλιστα. Δηλαδή, εμείς την πατήσαμε, όχι επειδή μπήκαμε σε μνημόνιο, αλλά επειδή τέσσερα χρόνια το σαμποτάραμε. Το καταπολεμήσαμε, τόσο οι κυβερνώντες, όσο κυρίως φυσικά οι αντιπολιτευόμενοι, καίγοντας την Αθήνα, την οικονομία και τη λογική. Σε πλήρη αντίθεση με τους άλλους ομοιοπαθείς ευρωπαίους εταίρους, που το στήριξαν ομοθυμαδόν και το κατάπιαν γρήγορα και εποικοδομητικά.

Το βασικό ιδεολόγημα που αποτέλεσε την αιτία αυτής της ανωμαλίας, ήταν η παλικαρίσια αντίσταση στην παγκόσμια συνωμοσία της Μέρκελ και των τοκογλύφων, που ήθελε να μας κάνει πειραματόζωα μέσω του μνημονίου. Μάλλον για να μας πάρει τους υδατάνθρακες, τα λευκώματα και τα λίπη. Το λέει διεθνώς και ο κ. Τσίπρας, δείχνοντας την ποιότητα της εθνικής ψεκασμένης μας ανάλυσης, το λέει και ο κ. Καμμένος, το λένε και οι κ.κ. Κασιδιώταροι. Αυτοί. Δηλαδή, όλος ο Ενιαίος Αντιμνημονιακός Ψεκασμένος Ανεξυριζαυγιτισμός, που είναι ετερόκλητος, αφού είπαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άκρο και δεν μοιάζει με τους ναζί.

Και όμως, αυτοί όλοι λένε τα ίδια πράγματα, που συμποσούνται στα εξής «πειραματόζωα, μνημόνια, Μέρκελ, τοκογλύφοι, αυτοκτονίες, βία είναι τα μνημόνια». Αυτοί και μόνο αυτοί, λοιπόν. Ή μήπως όχι; Ή μήπως το λένε και άλλοι; Ή μήπως λένε κάτι άλλο; Όχι. Το λένε αυτοί και μόνο αυτοί και λένε μόνο αυτό, πριν προχωρήσουν στις διαφορετικές επεξηγήσεις τους.

Και τυχαίνει να είναι αυτοί οι ποικιλώνυμοι αντιμνημονιακοί, που θεωρούν εθνική ανάγκη να φύγουν οι άλλοι οι μνημονιακοί χτες. Αφού δεν φταίει για τα χάλια μας η χρεωκοπία του 2009, αλλά φταίει το μνημόνιο που έφερε τη χρεωκοπία και τα χάλια μας. Και επειδή αυτό είναι πρόδηλα παρανοϊκό, ας το ονομάσουμε μια στρατηγική ανωμαλία.

Είναι «η απίστευτη αντιμνημονιακή απάτη», που κάποιοι βρήκαν και πούλησαν στους σκοταδισμένους μουζίκους και που έφερε τον τόπο σε μεγάλα ζόρια. Αφού δεν του έφτανε που χρεωκόπησε, δεν αφέθηκε να καταλάβει και το γιατί, έτσι ώστε να ανακάμψει. Ακριβώς επειδή, όταν πάθεις γρίππη και σου λένε οι χαρτούδες ότι είναι μάτιασμα, τελικά φτύνεις το φάρμακο που σου προσφέρει ο γιατρός. Έτσι και δεν αναρρώνεις, κινδυνεύεις μάλιστα και να τα τινάξεις.

Και τι θα συνέβαινε αν μαθαίναμε ποιο ήταν το πρόβλημά μας; Τι θα γινόταν αν αποδεικνυόταν το ολοφάνερο, ότι δεν είναι το μνημόνιο που μας φταίει, αλλά το αδηφάγο άθλιο Πελατειακό Ιδιωτικό παρακράτος (βλέπε: «Ο κλέψας του κλεψαντος και το αυτομαστίγωμα»); Θα ταραζόμασταν αρχικά, μέχρις ότου συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε αυτό το πρόβλημα, τα προνομιούχα δύο τρίτα της κοινωνίας, που ζούμε εις βάρος του ενός τρίτου που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Και ότι τζάμπα φωνάζουν κάποιοι ιδιοτελείς «αριστερο»δεξιοί πολιτικοί απατεώνες ότι φταίνε τα μνημόνια, κρύβοντας τον αληθινό ένοχο. Και μόλις αρθεί αυτή η αντιμνημονιακή απάτη, θα έρθει η κάθαρση του τόπου από ΤΟ Σύστημα, που ρουφάει την ικμάδα της κοινωνίας και της πατρίδας. Αυτή η στρατηγική ανωμαλία, η αντιμνημονιακή απάτη, έχει πατρότητα με ονόματα και διευθύνσεις. Την εισήγαγαν αρχικά Σαμαράς, Τσίπρας και πολιτιστικές υπερδυνάμεις, που έσπειραν τον σπόρο, το δε σπέρμα βλάστησε μέγα και βγήκε στους δρόμους και στην Πλατεία.

Εκεί, μαζί με ολίγη αντιπολιτική και ολίγη αποενοχοποιημένη βία, στήθηκε το Τρελοκομείο της Αυτοδικίας. Ο μεν κ. Σαμαράς τραβήχτηκε πίσω, μια που έβλεπε ότι έφτανε η ώραν η καλήν, ο δε κ. Τσίπρας το τράβηξε χαμογελαστά επέκεινα των ορίων. Λάτρης γαρ του μαοϊκού «μεγάλη αναστάτωση, θαυμάσια κατάσταση», έστησε «αριστερές» ξόβεργες για λαϊκισμένα οχλοπούλια.

Εκεί εμβρυουλκήθηκε η φούσκα των ναζί, που ξέφυγε από τη λογική Τσίπρα ότι ο αντιπολιτικός ριζοσπαστισμός πάντα θα οδηγεί αριστερά, άρα μαζεύουμε τη σοδειά που σπείραμε… Εσείς σπείρατε, αλλά άλλοι μάζεψαν, τον αποπήρε η Ιστορία και τους έστειλε όσο πιο δεξιά, γιατί υπήρχε η γνωστή ισχυρή ακροδεξιά βάση στο τσουκάλι. Το πάγιο θαλερό Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο της Δικτατορίας του Τραμπουκαριάτου.

Είναι ο χουντο - αυριανο - μακεδονο - χριστοδουλο - χουλιγκανο - αγανακτισμένος εθνολαϊκισμός, που κρύβεται επί δεκαετίες οριζόντια στις τάξεις όλων των μπουλουκιών της πικραμένης κοινωνίας μας. Φυσικά και της «Δημοκρατικής Παράταξης» συμπεριλαμβανομένης, αφού το ξέρουν και οι μπούκουρες ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.

Δεν έφτασε που ο κ. Τσίπρας τους έκανε τη μαμή, αλλά, έκτοτε και μέχρι σήμερα, άθελά του ταΐζει και δυναμώνει τη φούσκα των ναζί. Ο λόγος είναι απλός και έχει αναλυτικά περιγραφεί πέρσι («Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου»). Είναι ότι από όσους φέρουν το πρόταγμα της αντιμνημονιακής απάτης του Ανεξυριζαυγιτισμού, τελικά κάποιοι γοητεύονται από τους πιο σκληρούς και ανένδοτους εκφραστές του. Και θεωρούν τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο γατάκια της αντιμνημονιακής «πολιτικής».

Δηλαδή, ο μεν ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συντηρεί την απάτη ως αλήθεια, για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ως τάχα «Αριστερή» εναλλακτική λύση. Αλλά οι πιο αγριεμένοι από τον «αντιμνημονιακό» οχλοπολτό, ψήνονται από τους ναζί που λένε τον Τσίπρα γιαλαντζή αντιμνημονιακό. Και πίσω είναι κρυμμένη η Ύβρις. Το υπερτιμημένο πρόταγμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» εξαφανίζει το μείζον «δημοκρατία – φασισμός». Μοιραία οι ναζί γίνονται συμπαθείς ως αντιμνημονιακοί, στα μάτια του απολιτίκ οχλοπολτού.

Εδώ είναι το κλειδί. Ο Τσίπρας κουβαλάει ως κράχτης και προθερμαίνει ως καταλύτης το κοινό. Και στο κατάλληλο περιβάλλον της διαρκώς απασφαλισμένης αγανάκτησης, του το παίρνει μέσα από την αγκαλιά ο Μιχαλολιάκος. Άλλως ειπείν, οι ναζί είναι ιδεολογικά νεκροί, γιατί έχει αδιαμφισβήτητα αποδειχθεί ότι είναι απατεώνες. Δηλώνουν Έλληνες και χριστιανοί, αλλά είναι ανθέλληνες σπαρτιατολάτρεις και αντίχριστοι χιτλεριστές. Όμως, εκεί που δεν χάνουν με τίποτε οι ναζί, είναι ότι εφόσον το «αντιμνημόνιο» είναι σωστό, αυτοί είναι οι αυθεντικοί εκπρόσωποί του, το real wild thing. Για τους σκληρούς άντρες, όχι για τα γατάκια.

Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, που θα μπορούσε να συντρίψει τους αντικειμενικά τελειωμένους σε ιδεολογικό επίπεδο ναζί, είναι πολύ απλός. Να πάψει ο κ. Τσίπρας να τροφοδοτεί την πιάτσα με την αντιμνημονιακή απάτη. Τότε, σιγά σιγά το φρούτο θα εκλείψει, αφού οι απομένοντες εκπρόσωποι του αντιμνημονισμού είναι επιεικώς ανύπαρκτοι.

Αυτό είναι το τραγικό αδιέξοδο του κ. Τσίπρα. Ξέρει ότι η αντιμνημονιακή απάτη είναι παρανοϊκή, αλλά είναι ο μόνος δρόμος για να τον φέρει στην εξουσία. Αυτόν ακριβώς δεν ακολούθησε και ο κ. Σαμαράς; Οπότε φτάνει μπροστά σε διλήμματα στα οποία πάντα οι προκάτοχοί του δεν δίστασαν, μπροστά στην καρέκλα να θυσιάσουν την πατρίδα.

Εδώ ήρθαμε, λοιπόν. Ο κ. Τσίπρας θα ατυχήσει, γιατί κάποια στιγμή θα ξυπνήσει η κοινωνία και θα του ξηλώσει τα σειρήτια. Αφού μαζί του δεν κουβαλάει μόνο τον ανυπόληπτο εσμό της παιδικής χαράς των συνιστωσών. Με την αντιμνημονιακή απάτη του κουβαλάει και τα τρία μεγάλα κακουργήματα, που μόλις τα συνειδητοποιήσει η κοινωνία, θα θυμώσει πολύ μαζί του και θα τον οδηγήσει σε ισάριθμες ήττες.

Πρώτη, η συνειδητοποίηση ότι το μνημόνιο δεν ήταν το πρόβλημα. Αλλά προτάχθηκε σαν μελάνι της σουπιάς, που απέκρυψε το πραγματικό πρόβλημα του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους. Δηλαδή, ΤΟ Σύστημα του οποίου στελέχη είναι ΚΑΙ όλοι οι «αντισυστημικοί» και «αντικαθεστωτικοί» πολιτικοί απατεώνες, που τάχα χτυπούν αλύπητα το σύστημα και που αυτό τους κυνηγάει με τα «συστημικά καθεστωτικά ΜΜΕ»…

Τόσο αυτά τα ΜΜΕ όσο και οι «Αντισυστημικοί» είναι συνεργαζόμενα μέρη ΤΟΥ Συστήματος, του οποίου όλοι παίζουν ένα ρόλο για να πορεύονται εις βάρος του εξαθλιωμένου ενός τρίτου της κοινωνίας. Μόλις συνειδητοποιηθούν όλα αυτά, έρχεται η εξυγίανση και η ανάκαμψη.

Δεύτερη, η κατανόηση ότι ο μόνος τρόπος για να εξαφανιστούν οι ναζί, είναι να συνειδητοποιήσει η κοινωνία ότι ο Αντιμνημονισμός είναι η απάτη του αιώνα. Και ότι, για το βρόμικο ψωμί κάποιων ξελιγωμένων εξουσιαστών, κάποιοι Έλληνες πιάστηκαν κορόιδα από ανθέλληνες και αντίχριστους που πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δύσκολο γιατί ο φουντωμένος ανορθολογισμός είναι άχαστος. Αλλά μια αρχή είναι βασικό να γίνει και μετά θα δρομολογηθεί η σταδιακή αργή επάνοδος στο 0,7%.

Και Τρίτη, η συνειδητοποίηση ότι η φούσκα του κ. Τσίπρα, που στηρίζεται στο συναισθηματικά εύλογο «επιτέλους μια ευκαιρία στην Αριστερά» είναι ένα ακόμα μέρος της απάτης. Ποια Αριστερά, Καραμήτρο; Εδώ σαφώς έχουμε μια «Αριστερά», που είναι ούλτρα Δεξιά. Εφόσον το μόνο που θέλει, κανακεύοντας τους πελάτες, είναι να κάνει ολική επάνοδο στο 2009, δεν υπάρχει τίποτε πιο δεξιό από αυτό. Δηλαδή ότι η «Αριστερά» θέλει να διασώσει ΤΟ Σύστημα. Επειδή κάποτε οι λέξεις θα ανακτήσουν το νόημά τους σε αυτό τον τόπο. Το σκέλεθρο της προ τριετίας ακμαίας και σφριγηλής αντιμνημονιακής Ύβρης περιμένει τη Νέμεσή του. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ.1

Η ολοκλήρωση του Ανεξυριζαυγιτισμού

Ένα χρόνο τώρα τον αναλύαμε στήνοντας μια μια τις ψηφίδες που μαζεύαμε στα πεδία της δημόσιας σφαίρας. Τώρα πλέον είναι γεγονός και το παζλ του Ανεξυριζαυγιτισμού έχει κλείσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει το κόλπο γκρόσσο της πλάστικ επικοινωνιακής φούσκας του ήθελε τον μεγάλο δήμο και τη μεγάλη περιφέρεια. Με το να αναγάγει σε μείζον το μηδέν, ζητώντας δημοψήφισμα κατά του μνημονίου, τρόπισε το εκλογικό σώμα σε δύο τέτοια ψιλοπολωμένα πεδία και έχασε πανελλαδικά την παρτίδα πανηγυρικά. Οι «αντιμνημονιακοί» εταίροι του είναι οι μόνοι φυσικοί σύμμαχοι που έχει τώρα για να πάρει Αθήνα και Αττική. 16% Κασιδιάρης και 11% Παναγιώταρος είναι μοναδικά κλειδιά, χωρίς τα οποία καταρρέει στον δεύτερο γύρο η εκλογική στρατηγική του και εδώ. Οπότε;

Οπότε, αρχίζουμε πάλι τις παρδαλές τζιριτζάντζουλες και προσπαθούμε να πούμε το κρέας ψάρι. «Ο Καμίνης υπηρέτησε τα μνημόνια και έφερε τους ναζί» (γέλια). Για αυτό κι εμείς τώρα κάνουμε μια οιονεί συναλλαγή με τους ναζί στηριζόμενοι στο θεώρημα ότι δεν είναι ναζί οι εξαπατημένες παρθένες που ψήφισαν τους ναζί. Ναζί είναι η ΝΔ του Μπαλτάκου και φτου συστημικά ΜΜΕ και φτου καθεστωτικά κόμματα. Οπότε, όπως είπε ένας καλός φίλος «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό Μπαλτάκο».

Και συνεχίζει ο εθνολαϊκιστής ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένος στην αντιμνημονιακή συνεργασία με τους ναζί, να συναλλάσσεται μαζί τους, έστω και άτυπα. Λέγοντας για το φλερτ ότι «Είναι η ανάγκη ενότητας (με τους ψηφοφόρους των ναζί) απέναντι στο καθεστώς των μνημονίων», ακριβώς αυτή είναι πάλι η αδιέξοδη στρατηγική. Και έφτασε κατηφορίζοντας κλιμακωτά ως εδώ με τις ψήφους συριζαίων σε κάλπες ναζί στη Βουλή. Με το θαυμασμό του Αυγιανισμού στον ακροδεξιό βρετανό Φαράτζ, μόνο και μόνο επειδή ειρωνεύτηκε τον Σαμαρά. Με την εξαγγελθείσα και πάλι στήριξη για μεθαύριο του γνωστού Καρυπίδη, που πήρε θαυμαστική συνέντευξη από τον Κασιδιάρη. Απόλυτη ηθική κατάρρευση της «Αριστεράς»…

Δεν φταίω εγώ που σε κολάζω, φταίει η ζωή που είναι σκληρή. Άλλως ειπείν, φταίει ο Γούδης που ανταποκρίνεται στο αίτημα του Γαβρίλου να μας δικαιώσει στο ότι ζει και βασιλεύει ο αδιαμφισβήτητος Ενιαίος Αντιμνημονιακός Ψεκασμένος Ανεξυριζαυγιτισμός . Έρχεται βαρύς πανωλεθρίαμβος και ο εξευτελισμός σου θα γίνει τέλειος.

Υ.Γ.2

Ρένα Μαυρογιαδούρου

Αυτό με τίποτε δεν το χάνετε. Στήνουμε χαμόγελο, συνειδητοποιούμε ότι σαν να γίναμε πολλές και ξεχαστήκαμε με την πλέμπα πάνω στο βάθρο, ξεφοράμε γρήγορα το ψεύτικο χαμόγελο, ανοίγουμε το στόμα και νάσου ο γάιδαρος που γκαρίζει από πίσω… Δεν είναι μικρολεπτομέρεια για να περάσει ντούκου με λίγο κουσκούς από το κατιναριάτο του διαδικτύου. Είναι δομικό ζήτημα της πολιτικής μας ζωής. Γιατί περιέχει τον πυρήνα της προσέγγισης των αυταρχικών ψώνιων, που καβαλάνε καλάμια και καρτερούν τις μερσεντέ για να απογειωθούνε γραφειοκρατικά.

Έρχεται πακέτο η συνειδητά ψεύτικη και χαμογελαστή αλαζονική υποκρισία. Πιο υποκριτικό χαμόγελο πεθαίνεις: «Κάντε όλοι ένα βήμα πίσω! Κανένας αντιπεριφερειάρχης! Κανένας αντιπεριφερειάρχης! Κατεβαίνετε!», ή το ψεύτικο παγωμένο χαμόγελο του πολιτευτάκια. Εμπρός για μια Νέα Ελλάδα, με τη Ρένα (Μαυρογια)Δούρου και πώς αποκαλύπτονται οι φαινάκες που έχουν κοντά ποδάρια.

Αν υπάρχει κάτι απολύτως επαναναστατικό είναι σίγουρα η ειλικρίνεια, αυτή ακριβώς που δεν έχει η κ. Δούρου, ως ένας ακόμα αυταρχικός καρριερίστας που θέλει να οριοθετηθεί από τους κατώτερους… Και απαυτώ τους «αριστερούς» εκσυγχρονισμούς, λέμε! Η φιλόδοξη προέκταση της παλιάς Ελλάδας σας χτυπάει την πόρτα, υποδεχτείτε την κι εσείς με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Ψήφο στη Ρένα Μαυρογιαδούρου.

Υ.Γ.3

Μπεογαβροβάζελον άγος

Είναι έσχατη κατρακύλα να μπει ο χουλιγκανισμός στην πολιτική. Είτε στην εξευγενισμένη διαπλεγμένη εκδοχή τύπου «έτσι γαζώνει ο Πειραιάς» με τη στήριξη της Δεξιάς του Κυρίου (Σεραφείμ). Είτε στην πιο οχλοπολτέ του Βόλου, όπου άμα ακούς και το ναζί σύνθημα «αλήτες κλέφτες πολιτικοί» καταλαβαίνεις πολλά για την κατάντια του έθνους. Διαπλοκή, μαύρο χρήμα, εκκλησία, παράγκα, παράγκα τρούπια. Και στο κάτω κάτω ο Θεός είναι Ολυμπιακός! Άλλος φίλος είπε προσφυώς: «πριν τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας πρέπει να γίνει διαχωρισμός πολιτικής - ποδοσφαίρου». Αυτό το άγος μόνο η Αριστερά θα μπορούσε να το σώσει, συμμαχώντας επειγόντως στο δεύτερο γύρο με τους γκρίζους παλαιοκομματικούς, ώστε να αποκρουστεί η χουλιγκανική χυδαιότητα. Αλλά, ποια Αριστερά, λέμε τώρα, ποιος τα χαλάει με τον Ολυμπιακό; Είναι πολλά τα ψηφαλάκια, Άρη. Και είναι ντεμέκ η «Αριστερά».