Πολιτικη & Οικονομια

Αναρωτιέται κανείς

Τους κατανοούμε και τους συλλυπούμαστε σ’ αυτή την «αβάσταχτη –ιδεολογική- μοναξιά» τους

telis-samantas.jpg
Τέλης Σαμαντάς
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
pieter_bruegel_the_elder_-_the_fall_of_the_rebel_angels.jpg
© Pieter Bruegel the Elder - «The Fall of the Rebel Angels»

Ο Τέλης Σαμαντάς σχολιάζει τον κατάλογο «αυτοί που τους στήριξαν» για τη Χρυσή Αυγή και τη ναρκοθέτηση του «δημοκρατικού τόξου».

Αναρωτιέται κανείς: αυτοί που διανέμουν αφειδώς κάποιον κατάλογο όπου συνυπάρχουν, φύρδην μίγδην, ο πρωθυπουργός της χώρας, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κάθε τύπου, παπάδες, τραγουδιστές, και κάθε καρυδιάς καρύδι, μαζί με φράσεις που τους αποδίδονται, διαστρεβλωμένες ή απλώς αποκομμένες από τον σύνολο λόγο τους, υπό το γενικό τίτλο «αυτοί που τους στήριξαν», δεν κατανοούν πως αυτό λειτουργεί ως υπεράσπιση, στην ουσία, της Χρυσής Αυγής; Διότι, βεβαίως ο κύριος στόχος αλλά και το κύριο αποτέλεσμα μιας τέτοιας «καταγραφής» είναι να στηρίξει αυτό ακριβώς που υποστήριζαν για τον εαυτό τους οι καταδικασμένοι πια ως ηγέτες και μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης: το «ευρύ φάσμα της αποδοχής» ως «πολιτικού κόμματος» των νεοναζί. Και έτσι εισπράττεται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Αλλά η υποστήριξη –συνειδητή ή ασυνείδητη– των χρυσαυγιτών δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό του εν λόγω «καταλόγου». Αυτοί που τον διαδίδουν αποδεικνύουν, ταυτοχρόνως, το πόσο ψευδεπίγραφα είναι όσα διατρανώνουν για «δημοκρατικό τόξο κατά του ναζισμού» ή για «συνολική δημοκρατική αντίσταση». Γιατί όταν βάζεις στο ίδιο τσουβάλι άτομα κάθε κατηγορίας, από αποδεδειγμένα δημοκράτες ή πολέμιους του ναζισμού μέχρι θλιβερούς υποστηρικτές του, το μόνο που κάνεις είναι να ναρκοθετείς, κυριολεκτικά, αυτό το «δημοκρατικό τόξο». Με έναν και προφανή σκοπό: να κρατήσεις για πάρτη σου το «λάβαρο» του «επαναστάτη αντιφασίστα». Εξωθώντας στο χώρο της ακροδεξιάς ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Αντίληψη που κάθε άλλο παρά καινούργια ή πρωτότυπη είναι. Πρόκειται ακριβώς για τη λογική της εγκληματικής πολιτικής της Τρίτης Διεθνούς και των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη διάρκεια του μεσοπολέμου, σύμφωνα με την οποία «όποιος δεν ήταν κομμουνιστής ήταν φασίστας». Πολιτική που διευκόλυνε την άνοδο στην εξουσία των Χίτλερ κάθε είδους. (Και που άλλαξε γύρω στο ’36, μπροστά στο φάσμα του επελαύνοντα πια ναζισμού, με την πολιτική των «Λαϊκών Μετώπων» –αλλά που ήταν πια πολύ αργά –οι κοινωνικές δυνάμεις κινούνταν ήδη προς την ακροδεξιά).

Κατανοούμε λοιπόν απολύτως κάτι τέτοιες κινήσεις, που στην ουσία κρύβουν τη δυσθυμία για την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία δεν επέτρεψε την έκφραση –με οποιοδήποτε τρόπο…- της «επαναστατικής, αντιφασιστικής βούλησης» αυτών που διαδίδουν τον εν λόγω «κατάλογο», μαζί με την απόδειξη της «μοναδικότητας τους». Όπως κατανοούμε και την αδυναμία τους να αντέξουν το «άχθος της Δημοκρατίας» -σύμφωνα με την έκφραση του Αρχηγού τους. Τους κατανοούμε και τους συλλυπούμαστε σ’ αυτή την «αβάσταχτη –ιδεολογική- μοναξιά» τους, όπου πηγαίνουν και βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο, αδυνατώντας να ερμηνεύσουν λόγω των ιδεολογικών εμμονών τους τις σύγχρονες, ανατρεπτικές, κοινωνικές αλλαγές.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.