Η Αντιγόνη Λυμπεράκη, υποψήφια ευρωβουλευτής με τις Γέφυρες σε μια συνέντευξη στην Athens Voice.
Η κυβέρνηση οργανώνει ευρωεκλογές με όρους Εurovision, ελπίζοντας ότι όπως δεν θα χρειαστώ εγώ να πάρω μπάλα από ποδοσφαιριστή, έτσι και αυτός δεν θα χρειαστεί να πει κάτι για την Ευρώπη, τονίζει η Αντιγόνη Λυμπεράκη, υποψήφια ευρωβουλευτής με τις Γέφυρες, και προσθέτει: Αφού ο διαιτητής παίζει ο ίδιος σέντερ φορ, δεν πρόκειται να σφυρίξει όσα φάουλ και να γίνουν. Δεν κρύβει πάντως ότι συχνά αισθάνεται ως μοναχικός Δαβίδ απέναντι σε πολλούς Γολιάθ, με μόνο όπλο τα social media.
Τι επιχειρούν να ενώσουν οι Γέφυρες;
Τα προγράμματα της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζονται καμιά γέφυρα – ούτε καν στον ενικό. Γέφυρες στον πληθυντικό απαιτούνται για να συνενωθεί το μεταρρυθμιστικό κέντρο. Όλοι αυτοί που από το 2012 ομνύουν στην ανάγκη συνεργασίας και τελικά επέλεξαν να διαιρέσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να μη χάσουν τις αγαπημένες τους ταμπέλες – ξανά. Ελπίζαμε ειλικρινά ότι θα είχαν ήδη το θάρρος να διαπιστώσουν ότι τα κοινά ζητούμενα για την Ελλάδα αποτελούν μια γέφυρα συνεννόησης. Δεν τα κατάφεραν. Εμείς φροντίσαμε όμως να υπάρχουν προγραμματικές γέφυρες (στον πληθυντικό), όταν θα τις χρειαστούν – έστω και μετά τις ευρωεκλογές.
Μήπως η Δράση και η Δημιουργία Ξανά έκαναν κίνηση ενότητας κάπως αργά και με σαφείς προεκλογικές σκοπιμότητες;
Οι Γέφυρες χτίστηκαν σε προγραμματική σύγκλιση και ρητά έχουν ορίζοντα τις εθνικές εκλογές. Η καθυστέρηση στα εγκαίνια των Γεφυρών οφείλεται στην προσπάθεια μήπως τελικά ξεπεραστούν οι κομματικοί εγωισμοί και υπάρξει σύμπραξη. Δυστυχώς, για μια φορά ακόμη, απογοητευτήκαμε.
Είστε φιλελεύθερη, αλλά πολλοί σας προσάπτουν και το νεο-φιλελεύθερη. Τελικά τι ακριβώς είστε ή «σε τι θεό πιστεύετε»;
Είμαι η Αντιγόνη Λυμπεράκη και πιστεύω σε αυτά που λέω. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο. Αφήνω τις ταμπέλες να τις βάζουν άλλοι. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι ο φιλελευθερισμός έχει τόσο σχέση με το νεοφιλελευθερισμό όση η δημοκρατία με τη Νέα Δημοκρατία.
Η χώρα πέτυχε ή όχι πρωτογενές πλεόνασμα; Δεν το πιστώνεται αυτό η κυβέρνηση; Ή θεωρείτε ότι είναι και αυτό ένα λογιστικό τρικ;
Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πραγματικότητα και δεν είναι λογιστικό τρικ. Το πιστώνονται, πρωτίστως, οι θυσίες των Ελλήνων και Ελληνίδων. Οι απαιτήσεις για θυσίες, όμως, αυξήθηκαν πολύ από τον τρόπο επίτευξης του πλεονάσματος: Με υπερφορολόγηση προκειμένου να αναβληθούν διαρθρωτικές αλλαγές. Με επιδρομές σε συντάξεις 80χρονων προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν 50χρονοι. Με αναλγησία για τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου προστατευτούν πελατειακά «κάστρα». Για να μη γίνει το πλεόνασμα άλλη μια θλιβερή ανάμνηση απαιτούνται πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όχι μάχες οπισθοφυλακών.
Κεντρικό σύνθημα της ΝΔ είναι «σταθερότητα ή περιπέτειες». Δεν είναι η πολιτική σταθερότητα ένα πραγματικό πρόταγμα για τη χώρα; Οπότε γιατί να ψηφιστούν μικρότερα κόμματα όπως οι Γέφυρες»;
Κόμματα που είτε είναι μεγάλα, είτε θέλουν να γίνουν, λένε ό,τι χρειάζεται να πουν για να εκλεγούν και μετά κάνουν κάτι άλλο. Αυτό είναι σταθερότητα μόνο με την έννοια ότι μένουν κάποιοι σταθεροί στις καρέκλες τους. Η πραγματική σταθερότητα αφορά το πρόγραμμα και τις πολιτικές που ακολουθούνται. Το να ψηφίσεις ένα κόμμα που μιλά με ειλικρίνεια, σαφήνεια και δεν κρύβει τις θέσεις και προτιμήσεις του αποτελεί εγγύηση ότι αυτές οι θέσεις καταγράφονται και δεν μπορούν να αγνοηθούν. Είναι όπως το έρμα στο πλοίο –απαραίτητο, μικρό σε όγκο αλλά μεγάλο στο αποτέλεσμα– ιδίως για όσους είναι ανερμάτιστοι.
Καμιά θυσία για το ευρώ, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει βάση αυτό το σύνθημα καθώς στο όνομα της σταθερότητας της ευρωζώνης επήλθε η πιο σκληρή λιτότητα για τους Έλληνες πολίτες;
Αν φύγουμε από το ευρώ τώρα θα απαιτούνται νέες θυσίες για την υπεράσπιση της ισοτιμίας του νέου νομίσματος – όπως γινόταν ξανά και ξανά πριν το ευρώ. Άρα είναι αλήθεια ότι δεν θα έχουμε θυσίες για το ευρώ, θα έχουμε νέες θυσίες για τη «νέα δραχμή». Αξίζει;
Τελικά ξεμπερδέψαμε με τα μνημόνια ως χώρα; Κάθε
εκλογικό πρόγραμμα είναι ένα μνημόνιο με το εκλογικό σώμα. Επειδή τα εκλογικά προγράμματα είχαν καταντήσει κουρελόχαρτα, χρεοκοπήσαμε και μας επιβλήθηκε το μνημόνιο. Μια σοβαρή χώρα φροντίζει να έχει ένα μνημόνιο για πάρτη της – δηλαδή ένα κείμενο που λέει τι προσπαθούμε να πετύχουμε, πώς και ως πότε. Τα κόμματα ως τώρα προτιμούσαν αυτό να το ετοιμάζει η τρόικα για να λένε ότι κάποιος άλλος φταίει. Ελπίζω ειλικρινά να έχουμε ωριμάσει μετά από 4 χρόνια μνημόνιο ώστε να αναλαμβάνουμε πια την ευθύνη μόνοι μας.
Ασκείτε κριτική για μικρότερο κράτος. Με περαιτέρω απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων;
Η κυβέρνηση μείωσε τον αριθμό και το μισθό των δημόσιων υπαλλήλων χωρίς όμως να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή μείωσε τους γραφειοκράτες χωρίς να μειώσει τη γραφειοκρατία. Το κράτος συνεχίζει να προσπαθεί να κάνει τα ίδια πράγματα αλλά με λιγότερους πόρους. Αυτό δεν είναι μικρότερο κράτος. Είναι μεγαλύτερη ταλαιπωρία για τον πολίτη.
Πώς βλέπετε να κυλά το Ποτάμι; Θα συνεργαζόσασταν μαζί του;
Παρακολουθούμε το εγχείρημα του Ποταμιού με ενδιαφέρον, προσοχή και συμπάθεια. Κολακευόμαστε που υιοθετεί πολλές από τις ιδέες μας και χαιρόμαστε που δεν έχει συμπλέγματα απέναντι στις φιλελεύθερες λύσεις. Από την άλλη πλευρά, μας προβληματίζει ότι το Ποτάμι μόνο ακούει και δεν λέει τίποτε για την οικονομία, όταν η οικονομία είναι σε σημείο SΟS. Αν εννοεί όλα αυτά που αφήνει να εννοηθούν, τότε πιθανότατα να το ψήφιζα και εγώ. Στο μεταξύ, όμως, προτείνω για όσους, όπως εγώ, ακούνε και (μισο)καταλαβαίνουν, να προτιμήσουν τη σαφήνεια και τη σιγουριά των Γεφυρών.
Πώς βλέπετε γενικότερα την ανασύνταξη της κεντροαριστεράς;
Η εμπειρία ως τώρα ήταν βαθύτατα απογοητευτική. Κάτω από άπλετη δημοσιότητα είδαμε σε slow motion τη συνεχή μείωση της απήχησης, διανθισμένη με παιάνες για την ανάγκη ενότητας, για να καταλήξουμε σε μεγαλύτερο κατακερματισμό. Είναι νομίζω καιρός να εγκαταλείψουμε αραχνιασμένες ταμπέλες που εμποδίζουν τις συγκλίσεις και να γίνει επιτέλους ένας διάλογος για τις πραγματικές ανάγκες της Ελλάδας. Όχι πια θέσεις-καρέκλες, αλλά θέσεις-προτάσεις.
Τι θα γίνει με το χρέος; Αισιοδοξείτε για λύση μετά τις ευρωεκλογές;
Η ρύθμιση του χρέους αποτελεί το επιστέγασμα και τη βράβευση της πολιτικής που εξασφαλίζει δημοσιονομική βιωσιμότητα. Πρέπει πρώτα να πετύχουμε αυτό και μετά να στοχεύουμε στις ρυθμίσεις. Είναι μεγάλο λάθος να προσποιούμαστε –όπως κάνουν πολλοί– ότι μια ρύθμιση αντικαθιστά μεταρρυθμίσεις. Τις μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να τις κάνουμε ούτως ή άλλως – επειδή τις χρειαζόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Η Ευρώπη ψηφίζει και πρόεδρο της Κομισιόν αυτή τη φορά. Πιστεύετε ότι κάτι αλλάζει στην ΕΕ ή συμβαίνει αυτό που κάποιοι ψιθυρίζουν ότι το παιχνίδι είναι σικέ;
Σε αυτές τις εκλογές, για πρώτη φορά θα μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη για το ποιος θα ηγηθεί της Κομισιόν, αλλά και να αποδοκιμάσουμε τον τρόπο λειτουργίας των τελευταίων ετών. Ένας πρόεδρος με νωπή εντολή μπορεί να στηρίξει την Κομισιόν απέναντι στην υπεροψία και τον ηγεμονισμό των μεγάλων χωρών. Αν μας ενδιαφέρει να μην είναι το παιχνίδι σικέ, τότε μπορούμε να ψηφίσουμε τον Γκι Φερχόφσταντ των Φιλελευθέρων, έναν άνθρωπο με όραμα και πίστη στο μέλλον της Ευρώπης, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να υψώσει το ανάστημά του.
Σας πνίγουν οι περιορισμοί στις εμφανίσεις στα ΜΜΕ ως υποψήφια ευρωβουλευτή; Τι θα αντιπροτείνατε; Η
κυβέρνηση οργανώνει Ευρωεκλογές με όρους Εurovision, ελπίζοντας ότι όπως δεν θα χρειαστώ εγώ να πάρω μπάλα από ποδοσφαιριστή, έτσι και αυτός δεν θα χρειαστεί να πει κάτι για την Ευρώπη. Αφού ο διαιτητής παίζει ο ίδιος σέντερ φορ, δεν πρόκειται να σφυρίξει όσα φάουλ και να γίνουν. Ώρες-ώρες αισθάνομαι σαν μοναχικός Δαυίδ απέναντι σε πολλούς Γολιάθ, με μόνο όπλο τα social media. Μεγάλο ατού στην αναμέτρησή μας, όπως και στη Βίβλο, είναι η πνευματική νωθρότητα και υπεροψία των κομματικών Γολιάθ. Η λύση είναι απλή. Κανένας περιορισμός, αλλά και ανεξάρτητα media και επαγγελματίες δημοσιογράφοι που κρίνουν τι λες και όχι ποιος το λέει.
13°
