Επιτρέψτε μου να ενώσω τη φωνή μου με αυτή των ανθρώπων οι οποίοι βλέποντας τα –clopy paste από την εκστρατεία του Ομπάμα– σποτ του Ποταμιού που αναφέρονται στο σεξ ενοχλήθηκαν πολύ, καθώς οι αναφορές στο σεξ για κάποιους ανθρώπους φέρνουν τις ίδιες αντιδράσεις που φέρνουν οι αναφορές στο φαγητό στους πεινασμένους ή σε όσους παρουσιάζουν συμπτώματα τροφικής δηλητηρίασης.
Κάποιοι ελεεινοί σεξιστές ισχυρίζονται πως ο συνδυασμός αριστερόστροφης γεροντικής άνοιας και κακού σεξ δημιουργεί, σε κάποιους ευαίσθητους συμπατριώτες μας, τα ίδια ταμπού που δημιουργεί ο ελληνορθόδοξος πουριτανισμός στις κυρίες που φοβούνται πως αν χρησιμοποιήσουν πιστωτική θα μπει μέσα τους ο σατανάς. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, λένε οι φρικτοί αυτοί άνθρωποι που όταν είναι μεταξύ τους τολμούν και γελούν με σεξουαλικά αστεία (!!!), να μαζευτούν όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας και να εκδώσουν ένα περιοδικό, να το ονομάσουν «Προς την Πολιτικήν Ορθότητα» και να αρχίσουν να το μοιράζουν έξω από τα σχολεία. Η αλήθεια είναι πως, εκτός από το ότι επιτέλους θα υπήρχε ένα περιοδικό με εξώφυλλο την Κατερίνα την Παπακώστα ή τη Ζωή την Κωνσταντοπούλου, μια τέτοια έκδοση θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη καθώς πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να μπορέσουν και οι ευαγγελιστές της πολιτικής ορθότητας να κάνουν ηθική τα προσωπικά τους τραύματα.
Σύμμαχοι στον αγώνα για την πολιτική ορθότητα θα είναι και οι βετεράνοι της προπάθειας
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι, ακόμα πιο θλιβεροί, που ισχυρίζονται πως τα εν λόγω σποτ δεν είναι σεξιστικά, όχι μόνο επειδή ο συνδυασμός γυναίκα-σεξ δεν είναι ντε και καλά σεξισμός, αλλά και επειδή –αν είναι δυνατόν– υπάρχουν γυναίκες οι οποίες θυμούνται με ευχαρίστηση την πρώτη φορά που έπεσαν στο κρεβάτι για να μην κοιμηθούν. Προφανώς αναφέρονται σε αλλοτριωμένα κορίτσια, των οποίων το κεφάλι δεν είναι γεμάτο με τα σοφά ταμπού και κόμπλεξ των μανάδων τους και τα οποία προτιμούν να ακούνε τη Μάιλι τη Σάιρους και τον Φαρέλ αντί για τη Φωτεινή τη Δάρα και τον Σταμάτη τον Κραουνάκη. Μιλούν δηλαδή για αλλοτριωμένα παλιοθήλυκα τα οποία δεν μπορεί να είναι παραδείγματα για τη νέα κοινωνία την οποία όλοι εμείς οι υπέρμαχοι της πολιτικής ορθότητας ονειρευόμαστε. Μια κοινωνία στην οποία ο οποιοσδήποτε συσχετισμός της γυναίκας με το σεξ, ιδιαιτέρως όταν αυτός γίνεται με χιούμορ, θα είναι απαγορευμένος και μπράβο του.
Είναι χρέος σου να παλέψεις για ένα μέλλον πολιτικής ορθότητας
Ο σεξισμός όμως, με λύπη μου το διαπιστώνω, δεν περιορίζεται στα σποτ του Ποταμιού. Είναι πανταχού παρών σε όλη την προεκλογική περίοδο με φρικτότερο παράδειγμα την επίθεση που έκανε ο Θεόδωρος ο Πάγκαλος στη Ρένα τη Δούρου από την οποία ζήτησε –ως γνωστός μερακλής– να ολοκληρώσει την προεκλογική της εκστρατεία γεμίζοντας την Αττική με αφίσες που δεν θα περιορίζονται να δείχνουν το πρόσωπό της, αλλά όλο το σώμα της με μπικίνι.
Και εδώ, κάποιοι αχαρακτήριστοι εχθροί των γυναικών ισχυρίζονται πως μόνο σεξιστικό δεν είναι αυτό που είπε ο Πάγκαλος ή αν είναι τότε είναι σεξιστική και η εκστρατεία της Ρένας της Δούρου. Ισχυρίζονται πως η υποψήφια του Νέου ΠΑΣΟΚ και αντίπαλος του υποψηφίου του παλιού ΠΑΣΟΚ, δεν βάφτηκε, στολίστηκε, χτενίστηκε και φωτοσοπαρίστηκε στις αφίσες προκειμένου να την αναγνωρίσουν οι ψηφοφόροι. Αν μη τι άλλο, είναι ήδη από τα πιο γνωστά πρόσωπα της προεκλογικής περιόδου. Το έκανε προκειμένου να χρησιμοποιήσει τη γυναικεία γοητεία της στον αγώνα για την εξουσία. Κατά συνέπεια η προτροπή του Παγκάλου –πέρα από την ανάγκη του για οφθαλμόλουτρο– στην ουσία κορόιδευε ακριβώς αυτή την επιστράτευση της γοητείας στο κυνήγι των ψήφων. Φυσικά αυτά τα λένε οι φανατικοί σεξιστές οι οποίοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως μια γυναίκα μπορεί να φοράει ψηλοτάκουνες γόβες προκειμένου να φαίνεται πιο ωραίος ο πωπός της, αλλά η παρατήρησή του πόσο ωραίος είναι ο πωπός της είναι σεξισμός.
*Αγαπητέ αναγνώστη, ο τίτλος του κειμένου είναι πολυμορφικός. Μπορείς να τοποθετήσεις το «π» ή το «μ», ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής
