Ο Λεωνίδας Καστανάς γράφει για τις καταλήψεις στα σχολεία, το πολιτικό πρόβλημα και τις λύσεις που μπορούν να δοθούν.
Αν είσαι μαθητής και θες να διαμαρτυρηθείς για κάτι σχετικό με την εκπαίδευσή σου, έχεις φωνή. Και μπρος και πίσω από τη μάσκα. Παίρνεις το λόγο στην πρωινή συγκέντρωση του σχολείου και καλείς τους συμμαθητές του σε αποχή από τα μαθήματα εξηγώντας τους λόγους. Έτσι δίνεις την ευκαιρία σε όποιον συμφωνεί να σε ακολουθήσει και σε όποιον διαφωνεί να μπει στην αίθουσα και να κάνει μάθημα. Το σχολείο ως δημόσια υπηρεσία λειτουργεί κανονικά, οι εξωσχολικοί δεν έχουν έδαφος να δράσουν, οι καταστροφές αποφεύγονται και συ ως νέος πολίτης διαμαρτύρεσαι δημοκρατικά. Κάτι ανάλογο κάνουν και οι καθηγητές σου όταν απεργούν. Γιατί δεν γίνεται ποτέ έτσι;
Ο απεργός παίρνει την ευθύνη της πράξης του και αυτό έχει ως συνέπεια την απώλεια του μεροκάματου. Αν ο μαθητής απέχει ενώ το σχολείο λειτουργεί, έστω και με ελάχιστους, θα χρεωθεί με 7 απουσίες ημερησίως. Γι’ αυτήν την αργία χωρίς απουσίες γίνεται η κατάληψη. Η κοινωνία μας έχει φροντίσει να του δείξει τον δρόμο να «αγωνίζεται» χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του. Και η πολιτεία μπροστά στο πολιτικό κόστος του μαθητοπατερισμού σιωπά και αποδέχεται το εθιμικό δίκαιο. Έτσι διαπαιδαγωγεί τους νέους αρνητικά. Αύριο η κοινωνία θα υποστεί τις συνέπειες αυτής της κακής εκπαίδευσης.
Εδώ και πολλά χρόνια οι καταλήψεις αυτήν την εποχή είναι οι φθινοπωρινές διακοπές που λείπουν από το επίσημο πρόγραμμα. Χρειάζεται όμως μια κάποια αιτία πραγματική ή προσχηματική που θα δώσει πολιτική κάλυψη στο εγχείρημα. Έτσι κάθε χρόνο προστίθεται ένας ακόμα κύκλος. Πέντε-δέκα πάνε κάθε πρωί και κλείνουν το σχολείο, οι περισσότεροι κοιμούνται μέχρι αργά, οι επιμελείς διαβάζουν για το φροντιστήριο, οι καθηγητές δεν εργάζονται αλλά πληρώνονται, οι περισσότεροι γονείς αδιαφορούν γιατί νομίζουν ότι δεν τους κοστίζει, ο δήμαρχος δεν ανακατεύεται και κάποια πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης συμπαρίστανται στον δίκαιο αγώνα των μαθητών ψαρεύοντας πελάτες. Γιατί παιδιά είναι, δίκιο θα έχουν.
Εφέτος το πρόσχημα ήταν η πανδημία του Covid. Οι καταλήψεις θα γίνονταν ούτως ή άλλως γιατί ο πολιτικός στόχος είναι ο νέος νόμος για τα σχολεία και όσα αυτού έπονται. Η τράπεζα θεμάτων, η βάση προαγωγής του 10, η πιθανότητα να μειωθούν οι εισακτέοι και το βαθμολογικό όριο εισαγωγής στα ΑΕΙ. Πίσω και πάνω από αυτά η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και γι’ αυτό η προθυμία των συνδικαλιστών να υποστηρίξουν ανοικτά τις καταλήψεις. Η κυβέρνηση και η υπουργός Νίκη Κεραμέως δηλώνουν παρούσες σε μια προσπάθεια ουσιαστικοποίησης της σχολικής εκπαίδευσης με νέα προγράμματα σπουδών και νέα βιβλία και αυτό ενοχλεί τα κόμματα της αριστεράς και το λεγόμενο εκπαιδευτικό κίνημα που χρόνια τώρα αγωνίζεται για τη διάλυση κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.
Και γι’ αυτό τα κόμματα της αριστεράς δηλώνουν υπέρ των καταλήψεων. Και καλώς το κάνουν διότι έτσι θέτουν το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα. Κάπως πρέπει να τραυματιστεί η εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης, κάπως πρέπει να μειωθεί το ποσοστό που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις, να ψαλιδιστεί η πολιτική τους κυριαρχία. Και η διαμαρτυρία κάποιων μαθητών που εμφανίζεται ως διαμαρτυρία ολόκληρης της μαθητικής κοινότητας είναι καλό εργαλείο. Όταν μάλιστα το πρόσχημα είναι ο κίνδυνος διάδοσης του ιού μέσα στην τάξη των 20-27 μαθητών το εργαλείο γίνεται καλύτερο. Δίνει την ευκαιρία και στους ουδέτερους να προσχωρήσουν στους συμπαραστάτες των καταληψιών. Παιδιά σου λένε διαμαρτύρονται, προοδευτικό θα είναι. Και πολιτικά ορθό βεβαίως. Η ιδεολογική κυριαρχία στην πράξη.
Η διεύρυνση των ανισοτήτων μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων δεν φαίνεται να απασχολεί τους κινηματικούς. Ούτε οι συνήθεις καταστροφές δημόσιας περιουσίας. Κάποιους μπορεί και να τους ικανοποιούν μιας και η ανισότητα οξύνει, κατά τη γνώμη τους, τις αντιθέσεις και ωριμάζει τις υποκειμενικές συνθήκες. Πάντα για την επανάσταση. Ο κίνδυνος διάδοσης του ιού στις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις όπου δεν τηρείται κανένας κανόνας ασφαλείας δεν τους αφορά. Σημασία έχει η οσμή μιας κάποιας πολιτικής κρίσης που πάντα μένει ανεκπλήρωτη. Και όμως, δεν βαρέθηκαν.
Υπάρχει όμως πρόβλημα υγειονομικής ασφάλειας μέσα στα σχολεία; Καταρχάς καθαρίστριες υπάρχουν παντού είτε ως μόνιμες είτε ως συμβασιούχες και τα σχολεία μας είναι γενικώς καθαρά. Και οι δήμοι κατά κανόνα βοηθούν στη συντήρηση. Το αίτημα πρόσληψης καθαριστριών μπήκε για να έχουν οι διαμαρτυρίες και ένα προλεταριακό άρωμα που συνάδει με το προφίλ των υποστηρικτών. Αναπληρωτές καθηγητές διορίστηκαν περί τις 32.000 και έρχονται και άλλοι με τρίμηνες συμβάσεις να καλύψουν τα μαθήματα από απόσταση και όποια άλλα κενά εμφανιστούν. Αν παρόλα αυτά λείπουν ακόμα, φυσικά να συμπληρωθούν. Το μόνο αίτημα που πραγματικά στέκει είναι ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη.
Οι τάξεις των 27 μαθητών είναι λίγες, περί το 5-6%. Αλλά οι περισσότερες έχουν πάνω από 22 μαθητές, ένας αριθμός που είναι μεγάλος για συνθήκες Covid όταν το εμβαδόν της αίθουσας είναι το σύνηθες. Το ιδανικό για τις σημερινές συνθήκες είναι 18 μαθητές, ένας σε κάθε θρανίο. Εφόσον φορούν και μάσκα δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα. Αλλά μας λείπουν οι αίθουσες και όχι οι καθηγητές. Αυτοί μπορούν να προσληφθούν, οι αίθουσες πρέπει να χτιστούν και δεν γίνονταν σε ένα καλοκαίρι και σε ποιους χώρους, χώρια που μετά θα ήταν άχρηστες με δεδομένη τη σταθερή μείωση του μαθητικού πληθυσμού. Αυτά δε πού ακούγονται για δημοτικούς χώρους είναι αστεία. Τι μπορούσε να γίνει;
Να μείνουν τα σχολεία κλειστά και όλα τα μαθήματα να γίνονταν διαδικτυακά. Για μένα θα ήταν η καλύτερη λύση, εφόσον βέβαια η σχολική κοινότητα ήταν διατεθειμένη να την εφαρμόσει σοβαρά. Με απουσίες και εξετάσεις. Εκτός βέβαια από τα εργαστήρια των ΕΠΑΛ που έπρεπε να γίνονται ζωντανά. Ωστόσο δεν επιλέχθηκε αυτή η λύση. Εικάζω για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δεν περίμεναν στην κυβέρνηση τέτοια έξαρση της πανδημίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο δεύτερος ότι οι ειδικοί έδωσαν διαβεβαιώσεις ότι η μικρή απόσταση δεν παίζει ρόλο όταν γίνεται χρήση μάσκας. Ο τρίτος, ότι η διδασκαλία από απόσταση πέρσι την άνοιξη δεν είχε τα καλύτερα αποτελέσματα. Έστω και αν αρκετοί δάσκαλοι κάναμε το καλύτερο μάθημα της ζωής μας. Πρέπει να έχεις γνώσεις και έτοιμο υλικό και φυσικά να προετοιμάζεσαι πολύ καλά και εξειδικευμένα για να κάνεις μάθημα υψηλών απαιτήσεων κυρίως στα θετικά μαθήματα. Και είναι πολλοί αυτοί που δεν ξέρουν, δεν έχουν και δεν μπορούν. Και δεν θέλουν βεβαίως.
Οι μαθητές που επιθυμούν να κάνουν μάθημα έχουν μεγαλύτερα δικαιώματα από αυτούς που δεν θέλουν. Οι καταλήψεις θα μπορούσαν να τελειώσουν σε μια μέρα αν γράφονταν όλες οι απουσίες δικαίων και αδίκων. Όποιος συνεχίσει να κάθεται πίσω από τα κάγκελα για να εμποδίσει τη λειτουργία του σχολείου θα παίρνει τις απουσίες του. Αυτές τις 7 απουσίες ημερησίως που είναι πραγματική αιτία όλων των καταλήψεων. Ποιος, ποια έχει τα κότσια;
20°
