Γύρω στις 20.30 μ.μ. έφτασαν όλοι. Μαμάδες με τα παιδιά τους, ζευγαράκια αγκαλιά, ηλικιωμένοι με τη μαγκούρα τους, αποφασισμένοι ψηφοφόροι του Ποταμιού και άλλοι που το σκέφτονται. Το άλσος του Περιστερίου είναι φροντισμένο και καθαρό και το σημείο που διάλεξε ο Σταύρος Θεοδωράκης, δίπλα από το άγαλμα της αρπαγής της Ευρώπης, έχει πέτρινα παγκάκια, πολύ βολικό για μια αλλιώτικη προεκλογική συγκέντρωση. Ο πολιτικός αρχηγός που ήταν δημοσιογράφος ξεκίνησε με την παλιά του ιδιότητα, κάνοντας ερωτήσεις και δίνοντας το μικρόφωνο στους υποψήφιους ευρωβουλευτές του Ποταμιού που ήταν εκείνο το βράδυ εκεί. Ολοι είχαν κάτι να πουν γιατί όλοι έχουν κάποια κοινωνική δράση πέρα από επαγγελματικές/επιστημονικές περγαμηνές. Αλλωσε, αυτό ήταν και το βασικό κριτήριο για την επιλογή τους, πέρα από το «χωρίς κομματικό παρελθόν».
Είναι πολύ περήφανος για το ευρωψηφοδέλτιό του: «Μας κατηγορούν ότι κατεβάζουμε στο ευρωψηφοδέλτιο 4 αγρότες, γιατί μία χώρα η οποία πρέπει να βασιστεί στην αγροτική παραγωγή, πρέπει να πει στην Ευρώπη ότι έχω υποψήφιους αγρότες. Δεν είμαι της άποψης ότι οι υποψήφιοι της πολιτικής πρέπει να είναι όλοι δικηγόροι. Δεν έχω τίποτα με τους δικηγόρους, αλλά δεν μπορώ να νιώσω ότι μία χώρα εκπροσωπείται μέσα από ένα κομματικό κατεστημένο που κυρίως έχει σχέση με τον δικηγορικό σύλλογο Αθηνών».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει αδυνατίσει από το συνεχές πήγαινε-έλα για την καμπάνια του, κάθε μέρα είναι κάπου αλλού, πάντα στο ίδιο μοτίβο, απαντώντας στις ερωτήσεις του κοινού για δύο περίπου ώρες περπατώντας συνεχώς πάνω-κάτω με το μικρόφωνο στο χέρι. Είναι αισιόδοξος, μάλιστα λέει ότι το Ποτάμι θα βγάλει τέσσερις ευρωβουλευτές, και ανησυχεί για την αποχή, γιατί καταλαβαίνει ότι αν δεν τα καταφέρει στις 25 Μαΐου, μετά θα πρέπει να τα ξανασκεφτεί όλα από την αρχή. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Ποτάμι έχει πολλές συμπάθειες αλλά δεν έχει αυτό που λέμε σκληρό κομματικό πυρήνα, αφού άλλωστε δεν έχει ιστορία, ούτε δομές.
Οι κατασκηνωτές…
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναφερθεί στην κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων που πήραν συνολικά για αυτή την προεκλογική μάχη 13 εκατομμύρια «από τον ελληνικό λαό». Και δεν υπάρχει περίπτωση να μη θυμίσει ότι το κόμμα του αντί για εκλογικά κέντρα που κοστίζουν 1.500 ευρώ τουλάχιστον το ένα, έστησε 50 σκηνές σε όλη την Ελλάδα. Η μία έκανε περίπου 85 ευρώ χοντρική, αυτοί την πήραν 63 ευρώ γιατί στα παζάρια ήταν πάντα πολύ καλός ο Σταύρος. Οι επικριτές του χλευάζουν τα τσαντίρια, ο ίδιος είναι τόσο περήφανος για τα παιδικά του χρόνια στην Αγία Βαρβάρα.
Τελευταία μιλά όλο και περισσότερο για «τους πλούσιους της χώρας» σημειώνοντας ότι «πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους και να ξαναγαπήσουν τη χώρα τους», «να ξαναεφεύρουμε την έννοια των μεγάλων ευεργετών».
Οι περισσότερες ερωτήσεις που δέχεται ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι διερευνητικές, προσπαθούν να καταλάβουν αν εννοεί αυτά που λέει. Και τον χειροκροτούν όταν θυμάται: «Δεν ένιωσα ποτέ δέος μέσα στα πολιτικά γραφεία, πάρα πολλές φορές έχω πιάσει το μέτωπό μου και έχω αναρωτηθεί ποιοι μας κυβερνούν. Δεν εννοώ για τους πρωθυπουργούς, εννοώ για τους παρατρεχάμενους, εννοώ για τους συμβούλους». Παράδειγμα ο Μπαλτάκος, πέρα από την ακροδεξιά ιδεολογία του: «Υπάρχει κάποιος άνθρωπος από εδώ, που να έχει δράση, να έχει επιχειρήσεις, που θα εμπιστευόταν αυτόν τον άνθρωπο σαν δεξί του χέρι;»
Η καλύτερη στιγμή του ήταν όταν αναφέρθηκε στα θέματα παιδείας. Επανέλαβε τη θέση του υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων και πρότεινε την κατάργηση των κομματικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια. «Αρκούν τρεις δηλώσεις: να βγουν ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και να πουν αυτό. Και αντί να το πουν αυτό, είχαμε το φαινόμενο, τον Σεπτέμβρη που ανοίγουν τα σχολεία, να πάνε οι πολιτικοί ηγέτες στα δημοτικά και να λένε ότι χαιρόμαστε που θα δώσουμε μάχη για το μνημόνιο» Και συνέχισε: «Σε λίγο θα έχουμε και καταλήψεις στα νηπιαγωγεία, το επεκτείνουμε το όριο. Επειδή έτυχε μια φορά και κάποιος που ήταν σε κατάληψη πάει να γίνει πρωθυπουργός, θα μεταδοθεί ως νόσος ότι όποιος κάνει κατάληψη μπορεί κάποια στιγμή να γίνει πρωθυπουργός».
Τρεις λόγοι
Πώς να πείσω τη μάνα μου να ψηφίσει Ποτάμι; Πείτε μου τρεις λόγους, ζήτησε ο Στράτος Σαφιολέας: «Θα σου πω τον 1ο και τον σημαντικότερο. Γιατί είναι σίγουρος ο κόσμος και πρέπει να είναι σίγουρος ότι εγώ δεν θα τον προδώσω. (…) Ο κόσμος ξέρει απολύτως ποιος είμαι. Έμπαινα στο σπίτι του, μου είχε εμπιστευτεί τα παιδιά του, μου είχε εμπιστευτεί την οικογένειά του, μαθαίναμε μαζί πράγματα. Η ηθική μας, οι αρχές μας είναι πολύ πιο διάφανες από τις αρχές και την ηθική οποιουδήποτε πολιτικού αρχηγού ή οποιουδήποτε πολιτικού ηγέτη. Οποιουδήποτε».
Ο δεύτερος λόγος; «Ο 42 υπέροχοι άνθρωποι που είναι στο ψηφοδέλτιο και ο τρίτος λόγος είναι ότι πρέπει, και θα στο πω όπως το αισθάνομαι, ο κόσμος ψηφίζοντας το Ποτάμι να πει στον Σαμαρά και τον Τσίπρα ότι τώρα έχουν μια εναλλακτική λύση, η οποία είναι και ρεαλιστική και επαναστατική». Τι θα πει αυτό; «Το Ποτάμι λέει ότι θέλουμε να τ’ αλλάξουμε όλα σ’ αυτή τη χώρα, αλλά δεν θέλουμε να γκρεμίσουμε τη χώρα».
«Η λούμπεν Ελλάδα»
Κάποια στιγμή ένα αγοράκι ρώτησε πότε θα τελειώσει η εκδήλωση. «Γιατί τι έχεις να κάνεις μετά;» ήταν η μη απάντηση του Σταύρου που έχει μεγάλη άνεση στην επικοινωνία με τα παιδιά. Οταν κάποιος έθεσε το θέμα των υδρογονανθράκων είπε ότι τα πετρέλαια, αν υπάρχουν, ανήκουν σ’ αυτόν, στον πιτσιρικά, δεν είναι για να τα φάμε και αυτά εμείς.
Οι επιθετικές ερωτήσεις μάλλον του αρέσουν. Και έχει την απάντηση έτοιμη: «Το Ποτάμι ήρθε και τάραξε τα θεμέλια ενός σάπιου συστήματος. Γι’ αυτό ενοχλεί το Ποτάμι, για αυτό υπάρχει τόσο μένος από ένα τμήμα της λούμπεν Ελλάδας εναντίον του Ποταμιού». Και συνέχισε: «Γιατί ο πατριωτισμός για μας έχει άλλη ταυτότητα. Πατριώτης δεν είσαι αν κάνεις τον τσολιά στην τηλεόραση. Πατριώτης, το είπα, είναι αν πληρώνεις τους φόρους σου στην Ελλάδα, αν έχεις τα λεφτά σου στην Ελλάδα, αν δουλεύεις νόμιμα στην Ελλάδα, αν δεν έχεις δικαστικές εκκρεμότητες στην Ελλάδα και αν τελικά έχεις κάνει κάτι για τη χώρα σου».
Η αυλαία έπεσε λίγο μετά τις 10.30 μ.μ. και ο κόσμος έφυγε κουβεντιάζοντας γι’ αυτή την εμπειρία, ένας πολιτικός αρχηγός με αθλητικά παπούτσια που σου δίνει το μικρόφωνο. Τους αρέσει, αλλά πώς γίνεται αυτό πρόθεση ψήφου. Ούτε ο ίδιος ξέρει. Και τι ωραίο ήταν αυτό που είπε ότι με τα κόμματα συμβαίνει ότι και στη ζωή, «δεν κρατιούνται ανόρεχτα οι σχέσεις, θέλει και λίγο έρωτα».
13°
