11 Σεπτεμβρίου 2020 - 19 χρόνια από την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους: Ο Άριελ Λεκαδίτης σχολιάζει τις θεωρίες συνωμοσίας εναντίον των Εβραίων
Φέτος συμπληρώνονται 19 χρόνια από την τρομοκρατική επίθεση στη Νέα Υόρκη και στους Δίδυμους Πύργους. Μια μέρα που άλλαξε το ρου της ιστορίας σε ζητήματα ασφαλείας, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, όχι μόνο στην Αμερική αλλά παγκοσμίως. Η τρομοκρατική εκείνη επίθεση θέλησε να τσακίσει τις ψυχές των αμερικανών πολιτών. Θέλησε να δημιουργήσει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Βέβαια, το μίσος δεν αποτελεί ποτέ δικαιοσύνη.
Οι θεωρίες συνομωσίας ξεκίνησαν από τότε και κρατούν ακόμη και σήμερα. Θα ήθελα λοιπόν να αναφερθώ στο θέμα που έχει να κάνει με το ότι οι Εβραίοι εκείνη την ημέρα δεν πήγαν στις δουλειές τους και κατά συνέπεια το Ισραήλ γνώριζε τα πάντα για εκείνη την επίθεση και η Μοσάντ είχε ενημερώσει τις εβραϊκές κοινότητες της Νέας Υόρκης.
Είναι γεγονός ότι ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της εβραϊκής πρωτοχρονιάς (Ρος Ασανά) και η ημέρα του Εξιλασμού (Γιομ Ακιπουρίμ). Εκείνες τις μέρες είναι παράδοση οι Εβραίοι να μην πηγαίνουν στις δουλειές τους. Αυτό τηρείται κατά κύριο λόγο από τους θρησκευόμενους Εβραίους αλλά και μη. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που πηγαίνουν στις εργασίες τους. Εκείνη την ημέρα που έγινε η επίθεση δεν ήταν καμία εβραϊκή γιορτή, άρα κατά συνέπεια δεν υπήρχε λόγος απουσίας.
Οι αντισημιτικές θεωρίες συνομωσίας προσπαθούν να πιαστούν από ένα αληθινό γεγονός και μέσω αυτού να δημιουργήσουν έναν λαβύρινθο όπου θα εγκλωβιστεί ο αναγνώστης και θα κάνει κτήμα του αυτή τη σκευωρία.
Σε αυτό το σημείο, ως εχέφρων άνθρωπος οφείλω να καταδικάσω κάθε είδους τρομοκρατία έναντι συνανθρώπων μας σε οποιαδήποτε θρησκεία και αν ανήκουν και οποιαδήποτε γλώσσα κι αν μιλούν. Η τρομοκρατία ντροπιάζει το ανθρώπινο είδος και προσβάλει τον πολιτισμό των δημοκρατικών κοινωνιών. Η τρομοκρατία αποτελεί πράξη κοινωνικής διαστροφής. Η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο σημαντική που δεν μπορεί να θυσιάζεται στο βωμό ανθρώπων που πιστεύουν ότι κάνουν αυτό που πρέπει και πρεσβεύουν το «καλό».
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω μερικά από τα ονόματα των εβραίων μαρτύρων που πέθαναν τόσο άδικα την 11η Σεπτεμβρίου και με αυτό τον τρόπο να απομακρυνθεί η παραμικρή υπόνοια πως οι Εβραίοι γνώριζαν για το ό,τι επακολούθησε. Η λίστα είναι μεγάλη αλλά θα αναφερθώ ενδεικτικά διότι το μόνο που δεν θα ήθελα θα ήταν να σας κουράσω.
Γνωρίζω πως, ακόμα κι αν δεν θέλω να κουράσω τους ανθρώπους που με διαβάζουν, πιθανώς να γεννήσει και μια ακόμη θεωρία συνομωσίας αλλά έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Μερικά από τα θύματα είναι τα εξής:
Τζακ Τσάρλς Αρόν
Γιοσούα Αρόν
Τζόν Μπέργκιν
Άβι Μπέργκσον
Φλορένς Κοέν
Μάργκαρετ Ρούθ Έστερμαν
Μάρκ Γιόσεφ Έλις
Πήτερ Άνταμ Φίντελμπεργκ
Σαμουέλ Φίς
Τζον Φίσερ
Λούσι Φίσμαν
Αριέ Εύα Φρίντ
Η λίστα αποτελεί το 10% των θυμάτων εκείνης της ημέρας. Αισθανόμουν την ανάγκη να απευθυνθώ στους συμπολίτες μου γι’ αυτό την ημέρα αυτή, ως ένα είδος μνημοσύνου για το πόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή, ανυποψίαστοι και χωρίς να μπορέσουν να αντιδράσουν. Εμείς οι πολίτες δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τερματίσουμε την τρομοκρατία. Αυτό είναι έργο της κάθε πολιτείας. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι μόνο να μιλάμε και να γράφουμε. Να ενδιαφερόμαστε και όχι να είμαστε αδιάφοροι επειδή δεν αγγίζει εμάς. Το μοναδικό όπλο που έχουμε ως κοινωνία είναι η συνείδηση, τόσο η ατομική, όσο και η κοινωνική.
8°
