Ερντογάν, Χαμάς, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ

Ενώ εκτυλίσσεται η επίσκεψη του Μάικ Πομπέο στη Μέση Ανατολή, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ξύπνησε προτού ξαναβυθιστεί στον λήθαργο. Διαμαρτυρήθηκε διότι ο Ερντογάν συναντήθηκε με τον Ισμαήλ Χανιγέ και τον Σαλέχ αλ-Ανούρι της Χαμάς. Η ανακοίνωση έδειχνε έκπληξη λες και ο Τούρκος πρόεδρος θα συναντιόταν με την Αντζελίνα Ζολί ή με τον Κίμι Ραϊκόνεν για να συζητήσουν περί του πρωταθλήματος της Φόρμουλα 1. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε λοιπόν ότι ο Χανιγέ, επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, και ο Ανούρι «καταζητούνται» ως τρομοκράτες μαζί με πολλά στελέχη της παλαιστινιακής οργάνωσης που διοικεί τη Λωρίδα της Γάζας. Εξανιστάμεθα: δηλαδή ο κ. Ερντογάν και η Τουρκία, ένα μέλος του ΝΑΤΟ, έχει συνάφεια με τη Χαμάς; Την απάντηση την ξέρει ακόμα κι ένα παιδί: η Τουρκία στηρίζει την παλαιστινιακή υπόθεση ―για ιστορικούς, θρησκευτικούς και στρατηγικούς λόγους― ενώ αντιτίθεται στο Ισραήλ και, βεβαίως, στους συμμάχους του στη Δύση. Η Τουρκία δέχεται οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από το ΝΑΤΟ για να επιτεθεί στις χώρες ΝΑΤΟ. Το έχει κάνει στο παρελθόν, το επαναλαμβάνει όποτε παρουσιάζεται η ευκαιρία.

Δεν θα αναλύσω εδώ την πολιτική του Ισραήλ· εξάλλου, η στάση του Ερντογάν δεν οφείλεται στην «πολιτική»· οφείλεται σε βαθύτερα πρωταρχικά αντανακλαστικά: ο αντιεβραϊσμός είναι χαρακτηριστικό των μουσουλμάνων. Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Ερντογάν έχει αδελφικές σχέσεις ―και δοσοληψίες― με τη Χαμάς, μια ομολογουμένως τρομοκρατική οργάνωση η οποία επιβουλεύεται το Ισραήλ, τη Δύση και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης η οποία παραπαίει στη Δυτική Όχθη. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει αδελφικές σχέσεις με όλα τα ισλαμιστικά δίκτυα, κυρίως με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που αποτελούν, τρόπον τινά, τους μαριονετίστες της διεθνούς ισλαμιστικής διείσδυσης. Για το όραμά του είναι πρόθυμος να συνάψει δι-ισλαμιστικές συμμαχίες ακόμα και με σιίτες.

Στο πέρασμα του χρόνου, η Χαμάς κέρδισε έδαφος έναντι της μετριοπαθούς και εν πολλοίς θεσμικής PLO για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων είναι η ίδια η αδιαλλαξία του Ισραήλ και η στήριξη της Χαμάς εκ μέρους του διεθνούς Ισλάμ. Πράγματι, οι εκπρόσωποι της Χαμάς έχουν αναδεχθεί με εκλογές στη Γάζα· ωστόσο, οι «εκλογές» είναι εκείνου του είδους όπου συγχέεται πελατοκρατία, ευνοιοκρατία και ισλαμιστική πλύση εγκεφάλου κατά την οποία απαξιώνονται οι «άλλοι» Παλαιστίνιοι, οι ξεπουλημένοι, οι προδότες της Δυτικής Όχθης. Αυτό που τείνουμε να ξεχνάμε είναι πως όλοι οι Παλαιστίνιοι δέχονται εμβάσματα ― όπως δέχεται και το Ισραήλ με τη διαφορά ότι έχει και ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα.

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ξέρει τι κάνει· στον Λευκό Οίκο επικρατεί κομφούζιο. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει φιλοτουρκικές και αντιτουρκικές μέρες, γενικά όμως είναι πάρα πολύ αφηρημένος και ίσως αδυνατεί να τοποθετήσει την Τουρκία στον χάρτη. Όσο για τη Χαμάς και τον Χανιγέ κάτι του ψιθυρίζει εις το ους ο Τζάρεντ Κούσνερ, αλλά χρειάζεται ολόκληρο σεμινάριο για να καταλάβει κι εξάλλου η αντιληπτική του ικανότητα είναι περιορισμένη. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα περί του τι γνωρίζει ο Μάικ Πομπέο για τη Μέση Ανατολή· πιθανότατα κάτι να έμαθε στη CIA, αν και πολύ αμφιβάλλω. Έτσι κι αλλιώς, η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ καθρεφτίζει την αμηχανία των ΗΠΑ, που υποτίθεται ότι δεν θέλει να χάσει έναν πελάτη και ένα σύμμαχο. Η Τουρκία είναι όντως πελάτης πλην όμως όχι αποκλειστικός: αγοράζει απ’ όπου τη συμφέρει. Σύμμαχος δεν μπορεί να θεωρηθεί, κάνει εισοδισμό με τον παλιό, δοκιμασμένο τρόπο· αν παραμένει στο ΝΑΤΟ είναι εξαιτίας της αδρανείας του ΝΑΤΟ. Είναι τέτοια η φιλαργυρία της Δύσης που δεν αντέχει να κλοτσήσει ούτε ένα δολάριο: εξού τα πάρε-δώσε με rogue states τα οποία ωστόσο της στοιχίζουν πολύ ακριβά από πολιτική και πολιτιστική άποψη.

Πάμε τώρα στον Χανιγιέ ο οποίος ανεδείχθη κατά τη σύγκρουση Φατάχ-Χαμάς πριν από δεκαπέντε χρόνια. Ο Χανιγιέ προσχώρησε στους Αδελφούς Μουσουλμάνους ήδη από τότε που ήταν φοιτητής στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας (στο οποίο αργότερα έγινε κοσμήτορας). Την πολιτική του σταδιοδρομία στο εξτρεμιστικό Ισλάμ έχει στηρίξει φανερά το Κατάρ και η Τουρκία και λιγότερο φανερά οι υπόλοιπες ισλαμικές χώρες. Δεν έκρυψε ποτέ τις θέσεις του για τον εξισλαμισμό και την τζιχάντ: μετά την εξόντωση του Μπιν Λάντεν το 2011 διαμαρτυρήθηκε για την «αμερικανική καταπίεση» και καταδίκασε «τη δολοφονία ενός Άραβα ιερού πολεμιστή» γεφυρώνοντας έτσι το χάσμα με την Αλ-Κάιντα και τους σαλαφιστές που θεωρούσαν τη Χαμάς υπερβολικά ήπια. (Έκτοτε έχουν αλλάξει γνώμη). Ο δε Σαλέχ αλ-Αρούρι, συνιδρυτής της Ταξιαρχίας Ιζεντίν αλ-Κασάμ, στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, έχει συνδεθεί με πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις, αεροπειρατείες και απαγωγές. Το 2014, όταν ο αλ-Αρούρι ανέλαβε την ευθύνη για την απαγωγή και τη δολοφονία τριών νεαρών ανηλίκων Ισραηλινών στη Δυτική Όχθη, χαρακτηρίζοντάς την επιχείρηση «ηρωική», οι ΗΠΑ τον επικήρυξαν για 5 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά να που εμφανίζεται στο το παλάτι του σουλτάνου Βαχντετίν στην Ινσταμπούλ δίπλα στον Ερντογάν. Γελοία κατάσταση.

Αυτό που φαίνεται να αγνοούν όσοι Ευρωπαίοι συμπαθούν τη Χαμάς ως αγωνιστική οργάνωση των Παλαιστινίων είναι πως εξαιτίας της τρομοκρατικής της πολιτικής μειώθηκε η αμερικανική και ευρωπαϊκή βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας. Όταν επιζείς με ξένη βοήθεια, δημιουργείς υποχρεώσεις έναντι των αγαθοδοτών. Κι επειδή οι αγαθοδότες είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, χρειάζονται κάποιοι συμβιβασμοί. Η αλήθεια είναι πως το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν φαίνονταν ποτέ πρόθυμοι να κάνουν τον παραμικρό συμβιβασμό, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες διατηρούν τη συνηθισμένη τους αμφισημία προσπαθώντας να μη δυσαρεστήσουν το Ισραήλ και τις τεράστιες μουσουλμανικές κοινότητες στο εσωτερικό τους ―τις οποίες δεν θα έπρεπε να έχουν in the first place. Αλλά τώρα είναι αργά. Έτσι, η κ. Μέρκελ κάνει την πάπια έναντι της συμπεριφοράς του Ερντογάν στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι πολλά τα λεφτά και μεγάλα τα μουσουλμανικά πλήθη που απειλούν να συρρεύσουν στο κέντρο του Βερολίνου.

Έτσι, προχωρούμε εύθυμοι και γεμάτοι έκπληξη. Η Τουρκία προσφέρει υπηκοότητα σε μέλη της Χαμάς, επιτίθεται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη παραμένοντας στο ΝΑΤΟ και είναι έτοιμη για τη δημιουργία ισλαμιστικού άξονα στον οποίον δίπλα στις ισλαμικές χώρες (Κατάρ, Λιβύη, Πακιστάν, Μαλαισία) προστίθεται η Ρωσία. Ο κ. Πομπέο πραγματοποιεί εθιμοτυπική επίσκεψη στα Εμιράτα και στο Ισραήλ ενώ ο Χανιγέ συγχαίρει τον Ερντογάν για «τον εντοπισμό φυσικού αερίου στο Αιγαίο και τα εγκαίνια του τζαμιού της Αγίας Σοφίας». Οι Αμερικανο-ευρωπαίοι (εκτός από τον Εμμανουέλ Μακρόν που έχει αποφασισει να κάνει το σωστό) έχουν ξεχάσει τον ρόλο της Τουρκίας στον πόλεμο στη Συρία, το πώς εμπόδισε τους Κούρδους να αντιμετωπίσουν το ISIS, καθώς και όσα σκαρώνει ο Ερντογάν στο εναντίον των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών του. Ως απάντηση, τον προειδοποιούν ότι «θα απομονωθεί». Απειλή-πέλεκυς, ιδιαίτερα αν εκφέρεται με βελούδινο φωνητικό ηχόχρωμα Hochdeutsch.