Όσοι παρακολουθήσαμε την κ. Κεραμέως αναμέναμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα ανακοίνωνε κάποιες δραστικές αποφάσεις και όχι άτολμα μέτρα.
Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα, έως αδιέξοδα. Φτάνει να μιλήσει κάποιος αυτές τις μέρες με ανθρώπους που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκπαιδευτικοί που δεν τόλμησαν να ξεπορτίσουν το καλοκαίρι από το σπίτι τους για διακοπές γιατί ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, λόγω κυρίως ηλικίας ή έχουν συγγενείς με υποκείμενο νόσημα καλούνται τώρα να υποδεχθούν στα σχολεία, μαθητές «ωρολογιακές βόμβες» όπως λένε. Ωστόσο, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και λένε ότι τα σχολεία πρέπει να επανέλθουν στην κανονικότητα για να επανέλθει και η εργασιακή ζωή όλων σε μία πρότερη του κορωνοϊού κατάσταση.
Γονείς με παιδιά με ευαίσθητο ανοσοποιητικό σύστημα όπως άσθμα, αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν καθώς αν δεν πάει το παιδί στο σχολείο,θα επιβαρυνθεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός με τα έξοδα για τη φύλαξη του παιδιού, ή θα χάσει ένας από τους δύο γονείς τη δουλειά του καθώς θα αναγκαστεί να μείνει στο σπίτι. Και το χειρότερο, για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Όλοι αυτοί ανέμεναν το απόγευμα της Δευτέρας, από την υπουργό Παιδείας να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και το μόνο νεότερο που άκουσαν ήταν ότι θα επεκταθεί το ολοήμερο σχολείο για την προστασία των παππούδων και των γιαγιάδων. Παρεμπιπτόντως, αρκετοί εκπαιδευτικοί είναι ηλικιωμένοι παππούδες και γιαγιάδες. Δύσκολη εξίσωση…
Όσοι παρακολουθήσαμε την κ. Κεραμέως τη Δευτέρα αναμέναμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα ανακοίνωνε κάποιες δραστικές αποφάσεις, όπως τη μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις ως ένα σημαντικό παράγοντα αποτροπής της νόσου. Δύσκολο μέτρο καθώς απαιτεί εξεύρεση χώρων και επιπλέον διορισμούς. Το ενδεχόμενο αυτό απορρίφθηκε λόγω υπέρογκου κόστους. Δεν ήταν, φαίνεται, όσο αυτό της αγοράς των μασκών. Εκεί στα δύσκολα σε θέλω όμως… Αντί αυτού, ακούσαμε την υπουργό Παιδείας, να λέει ότι ο μέσος όρος των μαθητών ανά τάξη σε όλη την επικράτεια είναι 17. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι ελήφθησαν επιτέλους μέτρα και μικραίνουν τα τμήματα. Καταλάβαμε λάθος όμως και αναρωτιόμαστε για τη σκοπιμότητα αυτής της αναφοράς. Αποτελεί πρόκληση να καλύπτεται η αδυναμία αντιμετώπισης ενός προβλήματος, για το οποίο, ωστόσο άλλες ευρωπαϊκές χώρες αρκετά νωρίς βρήκαν λύσεις, με την επίκληση ενός «μέσου όρου μαθητών» που προκύπτει όπως είναι αυτονόητο από σχολεία σε απομακρυσμένα νησιά και χωριά. Κουτοπονηριά θα έλεγα. Γιατί, γνωρίζει η κ. Κεραμέως ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα τμήματα λειτουργούν με 25 παιδιά, δυνατότητα που τους παρέχει η νέα ρύθμιση που θεσμοθετήθηκε εν μέσω πανδημίας. Επιπλέον, εάν το δυσβάσταχτο κόστος είναι αποτρεπτικό για τα δημόσια σχολεία γιατί δεν λαμβάνει καμία μέριμνα για τα ιδιωτικά σχολεία που στοιβάζουν τους μαθητές σε τμήματα των 28; Το πορτοφόλι των σχολαρχών σκέφτεται;
Αρκετοί, θέτουν ως εναλλακτική πρόταση την εκ περιτροπής λειτουργία των σχολείων σε πρωινή και απογευματινή βάρδια, όπως γινόταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ένα από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε η υπουργός Παιδείας για την απόρριψη της, είναι η δυσκολία που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο σε γονείς που εργάζονται. Οι μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων ωστόσο δεν έχουν ανάγκη τους γονείς στο σπίτι, επομένως το πρόβλημα περιορίζεται στα Δημοτικά και Νηπιαγωγεία και μόνο στα πολυπληθή τμήματα των μεγάλων αστικών κέντρων. Όσο για τους εκπαιδευτικούς, θα μπορούσαν να εργάζονται εκ περιτροπής είτε πρωί, είτε απόγευμα χωρίς επιπλέον μισθολογικό κόστος για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί από τις έκτακτες συνθήκες.
Τα προβλήματα που θα προκύψουν τους επόμενους μήνες στα σχολεία δεν θα λυθούν με ευχολόγια γιατί η διαχείριση ενός τόσου δύσκολου ζητήματος, απαιτεί τόλμη που θα εμπνεύσει και όσους εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι «λειτουργοί της εκπαίδευσης» όμως ετοιμάζονται να βγούνε στους δρόμους τις επόμενες ημέρες με αιτήματα που δεν συμπυκνώνονται στις μάσκες και τα παγούρια, τα οποία ήδη διαθέτουν όλοι οι μαθητές, ξεχωριστά και ατομικά με τα ονόματα τους.
Το υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε, υπεύθυνα και μελετημένα, να σταθεί από καιρό στο ύψος των περιστάσεων και να καταπραΰνει την ανασφάλεια που νιώθουν γονείς και εκπαιδευτικοί στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς λαμβάνοντας ουσιαστικά μέτρα.
