Πολιτικη & Οικονομια

Μια νέα αισιοδοξία για τον κορωνοϊό και την πανδημία

Με απλές μικρές καθημερινές κινήσεις, και την εύρυθμη λειτουργία κράτους, κοινωνίας, και φορέων, μπορούμε και πάλι να μείνουμε ασφαλείς

Θοδωρής Πανάγος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ένας οδικός χάρτης, για τη νέα νίκη της κοινωνίας των πολιτών και του κράτους, επί της πανδημίας

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ελληνική κοινωνία μέχρι πρόσφατα έδειχνε με συλλογική προσοχή, και συντονισμένη προσπάθεια να έχει καταγάγει μια περήφανη νίκη ενάντια στην πανδημία.

Καταφέραμε να είμαστε μια από τις πιο ασφαλείς χώρες στον κόσμο, να έχουμε τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τον κορωνοϊό, και να μπορούμε σε μεγάλα διαστήματα να νιώθουμε συγκρατημένα ασφαλείς, να μην περιορίσουμε την κοινωνική μας ζωή υπέρμετρα, και να έχουμε την αισιοδοξία ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ύφεση, και την οικονομική καθυστέρηση που βίωσαν όλες οι χώρες λόγω της ασθένειας.

Ταυτόχρονα μπορέσαμε να προβούμε αρκετά σύντομα σε ένα ασφαλές άνοιγμα της οικονομίας και της κοινωνίας, μετά τα λοκντάουν που επέβαλλαν όλες οι χώρες στον κόσμο για να προστατέψουν την δημόσια υγεία των πολιτών.

Τα σχολεία και η οικονομία άνοιξαν με ασφάλεια, τα κρούσματα παρέμειναν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, και με αυξανόμενη εξωστρέφεια των πολιτών τα πράγματα έδειχναν να κινούνται για ένα διάστημα σχεδόν ανέφελα, και να έχουμε σαν χώρα την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να ανοίξει σταδιακά η χώρα σε επισκέπτες από όλον τον κόσμο.

Πέραν από τις αιτιάσεις ότι το άνοιγμα για τους τουρίστες ήταν μια ωρολογιακή βόμβα για την δημόσια υγεία, που μπορεί να περιέχει ψήγματα αλήθειας, αλλά μένει να διαπιστωθεί πόσο έντονο επιδημιολογικό ρόλο έπαιξε, και πέρα από την παγκόσμια κατάσταση της πανδημίας που δεν άφησε να έχει το άνοιγμα κανένα εντυπωσιακό οικονομικό αποτέλεσμα, η πεποίθηση ότι ο τουρισμός έπρεπε να μην ανοίξει απορρίπτεται σχεδόν καθολικά, όσο και αν θα μπορούσαν να υπήρχαν λιγότερα λάθη και παραλείψεις στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του ανοίγματος.

Μετά και την έξαρση κρουσμάτων που παρατηρήθηκε αρχικά πριν 15 μέρες, και δεν είναι σαφές αυτή την στιγμή αν θα συνεχιστεί, και με δεδομένο ότι η επιστροφή όλων από τις διακοπές, και η νέα κανονικότητα της σεζόν μας βγάζουν ξανά σε αχαρτογράφητα νερά, μοιάζει να απαιτείται εκ νέου μια πίστη ότι συλλογικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια, και να προστατεύσουμε συλλογικά, και ο καθένας με τις πράξεις του την δημόσια υγεία.

Και με τις πρόσφατες ανακοινώσεις και τα χρονοδιαγράμματα σχετικά με την παραγωγή εμβολίων, που όλα δείχνουν ότι θα είναι ασφαλή και αποτελεσματικά, και σχετικά σύντομα θα βελτιώσουν σχεδόν άμεσα την κατάσταση, και σε δεύτερο χρόνο θα καταστήσουν την πανδημία παρελθόν, μοιάζει να απαιτείται πλέον ένας χάρτης για το πώς θα κινηθούμε συλλογικά στο ενδιάμεσο διάστημα, πριν την σωτήρια έλευση των εμβολίων.

Ένας νέος οδικός χάρτης των συμπεριφορών, και των μεθόδων που μπορούν να αποσοβήσουν την περαιτέρω έξαρση θυμάτων, μια νέα μεθοδική αντιμετώπιση από όλους μας, που μπορεί να αντιμετωπίσει πειστικά και αποτελεσματικά αυτήν την παγκόσμια «θεομηνία» ξανά, και μέχρι να νικηθεί οριστικά.

Ένα συλλογικό όραμα, ένα νέο θάρρος και μια προσοχή που θα συναρτά τις ατομικές μας κινήσεις, και συμπεριφορές, με μια νέα συλλογική νίκη. Μία πειστικά διατυπωμένη δέσμη συντονισμένων ενεργειών της κοινωνίας, και του κράτους, που μπορεί να οικοδομήσει σε όλους μας την πεποίθηση ότι τελικά μπορούμε ξανά να αντιμετωπίσουμε την υγειονομική απειλή επιτυχημένα.

Και μια επικοινώνηση από όλους μας σε όλους τους άλλους, ότι με απλές μικρές καθημερινές κινήσεις, και την εύρυθμη λειτουργία κράτους, κοινωνίας, και φορέων, μπορούμε και πάλι να μείνουμε ασφαλείς.

Μια συλλογική εμπέδωση ότι υπάρχει τρόπος, και οδός, να μπορούμε να μείνουμε όρθιοι μέσα στο παγκόσμιο πρόβλημα, και μάλιστα με τις λιγότερες δυνητικές απώλειες, και την μικρότερη οικονομική επιβάρυνση, τον βέλτιστο συνολικό συνδυασμό καλής δημόσια υγείας, και οικονομικής ευρωστίας.

Τελικά, μοιάζει να μένει για τους επόμενους μήνες, ένας νέος ψυχικός και κανονικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε σωστά την πανδημία, μέχρι απλά τελικά να μην υπάρχει πανδημία.

Και στην οικοδόμηση αυτής της νοοτροπίας στο σύνολο της κοινωνίας, μένει να εστιάσουμε όλοι μας, κυβέρνηση, κράτος, επιστημονική κοινότητα, και πολίτες, ο καθένας με τις δυνάμεις του, και με τους τρόπους που μπορεί.

Προς το παρόν, φοράμε επίμονα μάσκα, κρατάμε αποστάσεις, μένουμε ασφαλείς.