Το Post της Ημέρας: Οι αναρτήσεις που προκάλεσαν συζητήσεις στα social media καθημερινά στο athensvoice.gr.
«Το δίλημμα εάν φταίει ο τουρισμός ή η συμπεριφορά μας είναι ξεκάθαρα λάθος τρόπος να αντιμετωπίζουμε το ζήτημα. Τί φταίει που έπαθα έγκαυμα; Το ότι κάθισα στον ήλιο ή το ότι δεν έβαλα αντηλιακό; Και τα δύο ή κανένα (από μόνο του);
Κατά πάσα βεβαιότητα εάν δεν είχαν μπει τουρίστες, τα πράγματα θα ήταν πολύ πολύ καλύτερα. Επίσης κατά πάσα βεβαιότητα, εάν δεν μαζεύονταν 1000 άτομα σε πανηγύρια, μπαρ και φορούσαμε όλοι μάσκες παντού, επίσης τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Για να αποφανθούμε αιτιότητα, τουλάχιστον επιστημολογικά (αλλά και στις περισσότερες αμιγώς φιλοσοφικές προσεγγίσεις) πρέπει να εξετάσουμε τα counterfactuals: τί θα είχε γίνει αν δεν υπήρχε το υποψήφιο αίτιο: Τί θα είχε γίνει σε έναν counterfactual κόσμο στον οποίον είχα βάλει αντηλιακό: δεν θα είχα καεί -> το ότι δεν έβαλα ήταν αίτιο του εγκαύματος. Το ίδιο είναι και το ότι έμεινα κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο. Και τα δύο προκάλεσαν το έγκαυμα και αφαιρώντας οποιοδήποτε από τα δύο θα έλυνε το πρόβλημα.
Το ίδιο μπορούμε διαισθητικά να εικάσουμε για την έξαρση του κορωνοϊού: αν είχαμε απομονώσει την χώρα, θα είμαστε καλύτερα. Αν είχαμε προσέξει, επίσης. Διαφορετικες ομάδες ανθρώπων έχουν, όπως είναι λογικό, πιθανώς συγκρουόμενες προτιμήσεις για τα δύο. Ο ξενοδόχος θα προτιμούσε να είναι όλοι με μάσκα (granted, συχνά χωρίς να φοράει ο ίδιος) επιτρέποντας τουρίστες, ενώ αυτός που πιστεύει ότι τα έσοδά του δεν εξαρτώνται καθόλου από το πως πάει η οικονομία (λανθασμένα) ή αυτός που έχει λεξικογραφική προτίμηση για την υγεία του χωρίς ουσιαστικά να τον ενδιαφέρει κάτι άλλο, θα προτιμούσε να μην ανοίξουν τα σύνορα.
Η κυβέρνηση καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές και πιθανώς συγκρουόμενες κοινωνικές ομάδες. Επέλεξε να μην βυθίσει την οικονομία την στιγμή που δεν υπήρχαν κρούσματα. Ελπίζω ότι θα επιλέξει να ξαναβάλει όσο φρένο χρειαστεί για να μην γίνουμε Νέα Υόρκη ή Μπεργκαμο. Οφείλει να το ελέγξει με όσα μέτρα κι αν χρειαστεί να πάρει.
Έχει καθυστερήσει; Δύσκολο να το πούμε. Το R φαίνεται κάπως πάνω από 1 (δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε σωστά από τα κρούσματα γιατί δεν ξέρουμε εμείς από τα δημόσια στοιχεία πόσα κρούσματα παρακολουθούνται και είναι υπό έλεγχο). Εγώ το βγάζω μεταξύ 1.4 και 1.78 τις τελευταίες μέρες. Πολύ άσχημο, αλλά οι επιδημιολόγοι με πιο ακριβή στοιχεία σίγουρα έχουν καλύτερη εικόνα. Πιθανώς να είναι μικρότερο.
Νομίζω καλό είναι εδώ να σταματήσει η πολλή φιλολογία για το ποιος έχει δίκιο ή τί πρέπει να κάνουν και απλά να ακολουθήσουμε οδηγίες. Πιστά. Αν δείξουμε εμπιστοσύνη χωρίς πολλά πολλά και διαμαρτυρίες, τους λύνουμε τα χέρια να παίρνουν κατά περίσταση όσα μέτρα χρειάζεται χωρίς φόβο αντιδράσεων. Όσο αντιστεκόμαστε, βάζουμε πρόσθετες παραμέτρους ανυπακοής και αστυνόμευσης στο σύστημα. Η εκθετική συνάρτηση είναι εκρηκτικό πράγμα. Μέσα σε μία εβδομάδα μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω. Είναι αφελής (ή κακόπιστη) ανοησία να λέμε "μα είπατε το τάδε τότε και τώρα κάνετε κάτι άλλο". Τα μέτρα προφανώς θα προσαρμόζονται διαρκώς και θα κριθούν στο τέλος για το αν η αντίδραση ήταν έγκαιρη.
Κατι τελευταίο: στην διαχείρηση της κοινής γνώμης προφανώς και κάποια στιγμή θα στρέψουν την προσοχή μας προς ένα σημείο το οποίο μπορεί εκ των υστέρων να φανεί λάθος. Πχ, όταν υπήρχε μεγάλη έλλειψη μασκών, ήταν προς όφελος του συνόλου αυτές να πάνε στους υγειονομικούς. Και τότε είπαν και οριακά ανακρίβειες. Σωστά έκαναν. Ήταν πολύ σημαντικότερο να έχει μάσκα ο νοσοκόμος από το να την έχουμε στοκαρισμένη εμείς που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια ή να την φοράμε βγάζοντας μόνοι τον σκύλο βόλτα. Είχαν να διαχειριστούν ένα κοινό που αν τους ζητούσε να μην παίρνουν μάσκες γιατί τις χρειάζονται άλλοι, θα εξαφάνιζε τα πάντα από τα φαρμακεία. Τώρα που υπάρχει επάρκεια προφανώς μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε για να ρίξουμε την μετάδοση.
Η αυστηρή κριτική έχει νόημα να ακολουθήσει την συμμόρφωση στις συστάσεις. Η ευθύνη της διαχείρισης αποδίδεται όταν ακολουθούμε τις οδηγίες του υπεύθυνου. Χωρίς συμμόρφωση θα οδηγηθούμε σίγουρα σε νέο lockdown και θα μπορούμε να διαφωνούμε για το αν αυτό έγινε εγκαίρως ή όχι. Θα μπορούμε να διαφωνούμε για το πόση αστυνόμευση, επιβολή και αυταρχισμό χρειαζόμαστε για να μην πεθάνουμε ή να μην σκοτώσουμε, ένα debate που δεν έχει κανένα νόημα εκτός του να ανακυκλώνει την παθολογία της συλλογικής μας ανυπακοής. Η ωριμότητα που επιδείξαμε στην αρχή της κρίσης βασίστηκε σε έργα, και σε τέτοια μπορεί να βασιστεί και η συνέχισή της».
Το δίλημμα εάν φταίει ο τουρισμός ή η συμπεριφορά μας είναι ξεκάθαρα λάθος τρόπος να αντιμετωπίζουμε το ζήτημα. Τί...
12°
