Μήπως τελικά δεν υπάρχω; Μήπως εμείς στις Γέφυρες είμαστε αόρατοι; Μήπως η ανυπαρξία (δημοσκοπικής) απόδειξης είναι απόδειξη ανυπαρξίας;
Εδώ και καιρό, ενώ η χοάνη των «Λοιπών κομμάτων» παραμένει σταθερή, η Δράση και η Δημιουργία Ξανά ξεχωριστά, αλλά και οι «Γέφυρες» παραμένουν κυριολεκτικά αόρατες.
Άλλα πειστήρια σηματοδοτούν ότι ακόμα και αν υπάρχουμε, οι Γέφυρές μας υψώνονται σε βαθειά ομίχλη που τις κρύβει από αδιάκριτα βλέμματα. Τρία παραδείγματα αρκούν:
Πρώτο παράδειγμα. Η κ. Κοψίνη στην Καθημερινή της Τρίτης 29/4 αναρωτιέται γιατί δεν έχουν θέση τα κόμματα (από ΝΔ μέχρι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Σχέδιο Β) για το κατάντημα των συντάξεων; Όμως η Δράση έχει θέση από το 2012, ενώ την ίδια εβδομάδα 5σελιδο κείμενο της Μιράντας Ξαφά και του Πλάτωνα Τήνιου υπενθυμίζει και επικαιροποιεί την πρόταση της Δράσης.
Δεύτερο παράδειγμα: Ανάλυση του Γιώργου Παγουλάτου «Πώς θα ψηφίσω στις Ευρωεκλογές» στην Καθημερινή της Κυριακής 4/5 αναφέρεται στο τρίτο κόμμα της Ευρωβουλής, λέγοντας ότι «Της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών ηγείται ο λαμπρός ευρωπαϊστής Γκυ Φερχόφσταντ». Μετά αναφέρει ότι το ALDE στηρίζεται από τον Ολι Ρεν στη Φιλανδία, ξεχνώντας να αναφέρει ότι στην Ελλάδα στηρίζεται ευθαρσώς από τις Γέφυρες. Αφού, προφανώς, ο Γιώργος Παγουλάτος σκοπεύει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στο Ελσίνκι, δεν υπάρχει λογικό άλμα στην μετατόπισή του από τους «58» στο Ποτάμι («με βαθμό 2,5/3»). Με αυτόν τον τρόπο, διαψεύδεται το συμπέρασμα του απλοϊκού αναγνώστη, ότι, δηλαδή, αν θέλεις να στηρίξεις τον «λαμπρό ευρωπαϊστή» ψηφίζεις Γέφυρες. Αυτές οι Γέφυρες, ατυχώς για αυτούς που αντιπαθούν τον Ολι Ρεν, δεν γεφυρώνουν την Βαλτική. Για τους υπολοίπους Έλληνες που ψηφίζουν στην Ελλάδα και μπορούν να επιλέξουν Γέφυρες, η λύση είναι προφανής. Παρά ταύτα, δεν αναφέρεται διότι, όπως είπαμε, πυκνή ομίχλη κρύβει τις Γέφυρες από τους ποταμούς.
Τρίτο παράδειγμα: Στο Βήμα της Κυριακής 4/5 ο Βηματοδότης αναφέρει «ως θέμα συζήτησης στα κομματικά επιτελεία και στους ανά την Ελλάδα καφενέδες», επί λέξει, ότι «προσδοκούν να εκλέξουν ευρωβουλευτή και οι Γέφυρες», ενώ αντιθέτως η άλλοτε κραταιά ΔΗΜΑΡ υποβαθμίζεται σε υποθετικό λόγο («αν εκλέξει ευρωβουλευτή, τότε…»). Πώς όμως και από πού τα κομματικά επιτελεία και οι καφενέδες αντλούν αυτή την πληροφόρηση για τις, κατά τα λοιπά, αόρατες και ανύπαρκτες Γέφυρες; Μήπως υπάρχει κάποια δημοσκοπική πληροφόρηση η οποία κρίνεται προτιμότερο να μην δημοσιευτεί; Η μήπως τα κομματικά επιτελεία κρίνουν ότι οι καφενέδες δεν είναι ακόμη ώριμοι να δεχτούν την πληροφορία ότι μπαίνουν οι Γέφυρες και δεν μπαίνει η ΔΗΜΑΡ;
Όταν μια θεωρία διαψεύδεται από την πραγματικότητα, μας λέει ο Thomas Kuhn, η πρώτη αντίδραση του επιστημονικού κατεστημένου είναι να προσπαθεί να αρνηθεί και να αποσιωπήσει τη πραγματικότητα. Αυτό δίνει καιρό να προσαρμοστούν οι θεωρίες, μπας και καταφέρουν να αδρανοποιήσουν την ενοχλητική αλήθεια. Αυτό που νοιάζει το ιερατείο είναι η διάσωση του status quo, παρά η πρόοδος της γνώσης. Όταν επιμένει η πραγματικότητα, τότε μόνο σταδιακά αλλάζει το story ριζικά για να ακολουθήσει η ανατροπή του «παραδείγματος» (paradigm shift).
Ίσως λοιπόν, τελικά να μην είναι ούτε αόρατες, ούτε ανύπαρκτες, τόσο οι Γέφυρες όσο και εγώ προσωπικά. Μήπως, απλώς, είμαστε αυτό που χρειάζεται ο τόπος:
Όταν οι σχολιαστές (όπως ο Γιώργος Παγουλάτος) απαριθμούν τι θα έπρεπε να κάνει ο ψηφοφόρος αν ψήφιζε για το συμφέρον το δικό του και της Ελλάδας, η ίδια η λογική που επεξηγούν τους οδηγεί στις Γέφυρες: Ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα με σταθερές και σαφείς θέσεις, με υποψήφιους που, ίσως να μην είναι καλοί στο ποδόσφαιρο, στο τραγούδι ή να είναι σταρ της τηλεόρασης, αλλά ξέρουν κάτι για την Ευρώπη και την ελληνική οικονομία. Ένα κόμμα που δεν φοβάται να πεί την γνώμη του. Που δεν «ακούει» χωρίς να λέει τι καταλαβαίνει από αυτά που άκουσε. Που ανερυθρίαστα στηρίζει τον λαμπρό ευρωπαϊστή Φερχόφσαντ. Ατυχώς για τον Γιώργο Παγουλάτο, το μόνο κόμμα που ταιριάζει απολύτως σε αυτή την περιγραφή είναι οι Γέφυρες. Αν βαθμολογεί το Ποτάμι με 2,5 στα 3, τότε πρέπει να βαθμολογήσει τις Γέφυρες με 3 στα 3. Εκτός και αν οι Γέφυρες είναι αόρατες ή ανύπαρκτες, οπότε η παράλειψη στη βαθμολόγηση εξηγείται. Πάλι αυτή η ομίχλη θα φταίει.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
