Έλληνες, ας δώσουμε αξία στην αξία μας!

Σε λίγες μέρες ψηφίζουμε, εκλέγοντας αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε μια πολύ κρίσιμη μάλιστα για το μέλλον της Ευρώπης εποχή . Με την αφορμή αυτή , παραφράζοντας το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης που άνοιξε το δρόμο για έναν πιο ελεύθερο, πιο δίκαιο και πιο δημιουργικό κόσμο, ονειρεύομαι μέσα στην Ευρώπη μια Ελλάδα, που θα δίνει αξία στην αξία της. Με Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη. Γιατί οι τρεις αυτές λέξεις, συμβολίζουν τις υπέρτατες ανθρώπι-νες αξίες!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ γιατί:

• Είναι, per se, το υπέρτατο ανθρώπινο δικαίωμα.

• Είναι η βάση της δημοκρατίας.

• Είναι ο μοναδικός δρόμος για πνευματική, κοινωνική, οικονομική ανάπτυξη.

• Όλοι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να δημιουργούμε, αξιοποιώντας την αξία και τις δεξιότητές μας.

• Όλοι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι στην έκφραση των ατομικών μας πεποιθήσεων, ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα, φύλο, ηλικία, θρησκεία, γλώσσα, ιδεολογία.

ΙΣΟΤΗΤΑ γιατί:

• Όλοι πρέπει να μπορούμε να αποφασίζουμε για το μέλλον μας, ακόμα και αν δεν είμαστε όλοι το ίδιο ικανοί να κυβερνούμε, όπως αναφέρει ο Περικλής, στο σπουδαιότερο πολιτικό κείμενο της ιστορίας, τον Επιτάφιο.

• Όλοι πρέπει να δικαιούμαστε της ίδιας προστασίας από την Πολιτεία.

• Όλοι πρέπει να έχουμε ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ γιατί:

• Είναι δίκαιο να προστατεύονται οι αδύναμοι.

• Είναι δίκαιο να προστατεύονται γρήγορα και αποτελεσματικά όσοι αδικούνται.

• Δεν υπάρχει τίποτε πιο άδικο από την αναξιοκρατία, διότι όπως μας λέει ο Αριστοτέλης: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μετα-χείριση των ανίσων».

Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη, συνεπώς, αποτελούν τα τρία αναπόσπαστα μέρη ενός συνόλου, που μόνο αυτό οδηγεί σε μία υγιή, δημοκρατική, δημιουργική κοινωνία. Δυστυχώς σήμερα και οι τρεις αυτές έννοιες καταλή-γουν να μην έχουν τη «δέουσα» εφαρμογή στην καθημερινότητά μας.

Γιατί όμως; Γιατί απλούστατα, συναντάμε καθημερινά:

• Ένα διαλυμένο ασφαλιστικό σύστημα και ένα ανύπαρκτο ουσιαστικά σύστημα υγείας: 3.000.000 Έλληνες δεν έχουν πλήρη ή μερική πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ένας στους τρεις Έλληνες είναι δηλαδή εν δυνάμει νεκρός!

• Ένα χαμηλού επιπέδου σύστημα Παιδείας και ένα κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Παιδεία, που προσφέρουν μία κάθε άλλο παρά δωρεάν και μια σίγουρα «ελλειμματική» Παιδεία! Μια Παιδεία προσανατολισμένη στην αποστήθιση και όχι στη σκέψη, προσανατολισμένη στη δημιουργία Δημοσίων Υπαλλήλων και όχι απασχολούμενων σε παραγωγικές και διεθνώς εμπορεύσιμες δραστηριότητες.

• Ένα σύστημα Δικαιοσύνης, με βαρύτατα καταδικασμένους εγκληματίες και μέγιστης επικινδυνότητας προφυλακισμένους να κυκλοφορούν ελεύθεροι ,ενώ ταυτόχρονα περιμένουν να δικασθούν 1.000.000 υποθέσεις, με την πιθανότητα ακόμη και σε 10 χρόνια (!) να μην έχουν ολοκληρωθεί.

• Ένα από τα υψηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο ποσοστά διαφθοράς, κατασπατάλησης και ληστείας του δημοσίου πλούτου, φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και γενικευμένης ανομίας, που ξεκινά από την καταστροφή του Δημόσιου Χώρου, τις πάσης φύσεως καταλήψεις κτιρίων, οδών, πεζοδρομίων και καταλήγει στην καταπάτηση της Δημόσιας Περιουσίας. Κάτι που οδηγεί τελικά στην απίστευτη καταπίεση δικαιωμάτων μεγάλου αριθμού εργαζομένων, αλλά και στη «δουλεία» ουκ ολίγων μεταναστών.

• 1.500.000 άνεργους, όλους από τον Ιδιωτικό Τομέα. Με άλλα λόγια, όλο και λιγότεροι παράγουν για να συντηρούν την υπόλοιπη κοινωνία. Με άλλα λόγια, τιμωρούμε αυτούς που παράγουν για να επιβιώνει η χώρα. Με άλλα λόγια, κόβουμε τα χέρια που μας ταΐζουν. Κόβουμε το ομφάλιο λώρο με το μέλλον. Τους νέους μας.

• Το μεγαλύτερο ποσοστό όλων σχεδόν των κλάδων της κοινωνίας και της οικονομίας, να μην εκπροσωπείται συνδικαλιστικά. Κι όμως, κάποιοι άλλοι τους εκπροσωπούν. Κάποιοι άλλοι που έχουν τα ακριβώς αντίθετα συμφέροντα. Κάποιοι που συντηρούν τα προνόμιά τους εις βάρος όσων δημιουργούν τον πλούτο από τον οποίο ζούμε, εις βάρος της κοινωνίας, εις βάρος του μέλλοντός μας .

• Τις επιεικώς μη ανταποδοτικές και σίγουρα πολύ χαμηλού επιπέδου Δημόσιες Υπηρεσίες. Μια Δημόσια Διοίκηση δηλαδή, που δεν γνωρίζει το αυτονόητο: Την αξιολόγηση, την αξιοκρατία, την επιβράβευση των αξίων υπέρ του συνόλου της Κοινωνίας.

• Την πλειοψηφία όμως των εργαζομένων του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, που αδικείται, πλήττεται, οργίζεται και παρόλα αυτά, προσπαθεί να προσφέρει ! Είναι πάρα πολλοί οι ευσυνείδητοι και άξιοι, που στηρίζουν τον τομέα τους, χωρίς αναγνώριση, χωρίς επιβράβευση, μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Αποτελούν μια άλλη πλευρά, συχνά αθέατη, που κρατά ζωντανή τη χώρα!

• Ένα απίστευτο πλέγμα περιοριστικών, παρεμβατικών και γραφειοκρατικών θεσμών, που πνίγουν σχεδόν κάθε δημιουργική προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης.

• Ένα πλέγμα αντίστοιχων θεσμών, που προστατεύει και ευνοεί προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού και δημιουργεί μια τεράστια αντιπαραγωγική γραφειοκρατία.

• Μία υψηλότατη φορολογία, που περιλαμβάνει και τους περίφημους φόρους υπέρ τρίτων, η οποία επιβαρύνει το σύνολο των Ελλήνων και ιδιαίτερα τους ασθενέστερους και αποτελεί ένα τεράστιο εμπόδιο στην επείγουσας εθνικής σημασίας ανάκαμψη της οικονομίας και ανακούφισης της κοινωνίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κυριότερος λόγος για την υψηλή φορολογία, είναι η διατήρηση ενός υπερμεγέθους, σπάταλου, αντιπαραγωγικού, διαπλεκόμενου, συχνά διεφθαρμένου και σίγουρα μη λειτουργικού δημόσιου πελατειακού συστήματος!

• Ένα αποτυχημένο, αντιπαραγωγικό οικονομικό μοντέλλο, που παρήγαγε ελλείμματα και ήταν εστιασμένο σε μη ανταγωνιστικές και (διεθνώς) εμπορεύσιμες δραστηριότητες.

Να, τελικά, γιατί οι έννοιες Ελευθερία – Ισότητα – Δικαιοσύνη , πρέπει να γίνουν οι πυλώνες της ανοικοδόμησης της χώρας.

• Ελευθερία με σεβασμό στα Ατομικά Δικαιώματα

• Δικαιοσύνη με σεβασμό στα Κοινωνικά Δικαιώματα

• Ισότητα με σεβασμό στα Συνταγματικά Δικαιώματα

Γ Ι Α Τ Ι

• Χωρίς Ελευθερία δεν μπορείς να οικοδομήσεις Πλούτο!

• Χωρίς Πλούτο δεν μπορείς να έχεις Κοινωνική Δικαιοσύνη!

• Χωρίς Ισότητα δεν μπορείς να έχεις Ελευθερία!

Εμείς οι Έλληνες έχουμε αξία, ταλέντα και μοναδικές ικανότητες. Παντού επιτυγχάνουμε! Στην Ελλάδα όμως όχι. Γιατί άραγε; Ο λόγος είναι απλός: Η αξία, τα ταλέντα και οι ικανότητες επιβραβεύονται σε περιβάλλοντα όπου επικρατεί ελευθερία, δηλαδή δημιουργικότητα, ισότητα, δηλαδή σεβασμός, δικαιοσύνη, δηλαδή κανόνες. Αυτά που λείπουν σε μεγάλο βαθμό από την πατρίδα μας σήμερα!

Οι Έλληνες δεν είναι ανάξιοι. Η Ελλάδα όμως πρέπει να αλλάξει!

Θα αλλάξει σίγουρα, αν μπορέσουμε:

• να οικοδομήσουμε μια νέα, ελεύθερη, δημιουργική Ελλάδα, με σεβα-σμό στους πολίτες της

• ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες και πολίτες που σέβονται την κοινωνία

• να αναδείξουμε έναν λαό που αξιοποιεί τα μεγάλα του ταλέντα, τα δώρα του τόπου του και τη μοναδική του παγκόσμια κληρονομιά

• να αποκτήσουμε και πάλι αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη στους εαυ-τούς μας, αξιοπρέπεια και αισιοδοξία

• να αξιοποιήσουμε τους εθνικούς πυλώνες της Διαρκούς Ανάπτυξης, μέσα από εξωστρέφεια και υγιή επιχειρηματικότητα!

‘Ίσως μας φαίνεται αδύνατο. Σϊγουρα όμως μπορεί να γίνει δυνατό, αν ακολουθήσουμε μια διαδρομή που θα περιλαμβάνει συγκεκριμένα βήματα, όπως:

1ο Βήμα: Αυτονόητες θεσμικές αλλαγές, που θα θεραπεύσουν τις εθνικές μας παθογένειες και το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα. Αλλαγές, όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο, ο διαχωρισμός των τριών Εξουσιών (που σημαίνει και το ασυμβίβαστο της θέσης Υπουργού και Βουλευτού), η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, η πραγματική και όχι εικονική εκπροσώπηση των κοινωνικών ομάδων, η σταθερή θητεία της Βουλής. Αλλαγές όπως αυτές, θα επιτρέψουν να έλθει το επόμενο,

2ο Βήμα: Μια Δημόσια Διοίκηση δηλαδή, με σταθερά κλιμάκια Διοίκησης καριέρας και όχι πολιτικούς εγκάθετους, με αξιολόγηση, πραγματικά κίνητρα, υπηρεσίες με ανταποδοτικό χαρακτήρα και συνεργασία με μια θεσμοθετημένη Κοινωνία των Πολιτών, με Ανεξάρτητες Αρχές, που οι αποφάσεις τους θα είναι δεσμευτικές. Έτσι, θα υποστηρίζεται και ένα παράλληλο, αλλά καθοριστικό,

3ο Βήμα: Η ανάπτυξη Παιδείας, που διατηρώντας τα οικουμενικά της χαρα-κτηριστικά, θα είναι προσανατολισμένη στη δημιουργία ελεύθερων, δημι-ουργικών και σκεπτόμενων πολιτών και θα είναι παράλληλα συνδεδεμένη, τόσο με την επιστήμη όσο και με την πραγματική αγορά εργασίας. Έτσι, μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα τελευταίο

4ο Βήμα, που θα έχει να κάνει με ένα νέο εθνικό αφήγημα, με χαρακτηριστικά την εμπιστοσύνη, τη συλλογικότητα, το σεβασμό στο διαφορετικό, την επιχειρηματικότητα και την εξωστρέφεια!

Έτσι μόνον θα απενεργοποιήσουμε τις δύο βραδυφλεγείς βόμβες που περιμένουν αργά η γρήγορα να εκραγούν, δηλαδή :

Πρώτον ένα μη βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και δεύτερον τη δημιουργία ενός νέου «προλεταριάτου» ανέργων , πτωχών , ανασφάλιστων και μη εκπροσωπούμενων πολιτών , που όπως δείχνει η ευρωπαϊκή πραγματικότητα ελκύονται κυρίως από ακροδεξιές, ίσως και φασιστικές, σίγουρα όμως αντιευρωπαϊκές ρητορικές.

Έτσι, θα δώσουμε τελικά Αξία στην Αξία μας! Γιατί μας αξίζει να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας σε μια Ελεύθερη και Δημιουργική Ελλάδα! Μια Άξια Ελλάδα!