Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από ηλεκτρονικά «αναλφάβητους»

Μια από τις κυριότερες «μεταρρυθμίσεις» που έφερε το μνημόνιο ήταν η ηλεκτρονική συνταγογράφηση (απαίτηση της πρώτης δανειακής σύμβασης το 2010 με στόχο τον περιορισμό των φαρμακευτικών δαπανών).

Οι Εσθονοί, πρωτοπόροι στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ξεκίνησαν, επίσης το 2010, το δικό τους πρόγραμμα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, πετυχαίνοντας μέσα σε 15 μόλις μήνες 92% ικανοποίηση από τους χρήστες.

Για να δούμε όμως ποιοι είναι οι στόχοι ενός συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης (όπως των Εσθονών) και αν αυτοί πληρούνται από την Ελληνική εκδοχή του.

1. Η εξάλειψη της χειρόγραφης σε χαρτί συνταγής. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να μεταφέρει κάποιο χαρτί στο φαρμακείο, ούτε ο φαρμακοποιός να το αρχειοθετήσει. Δεν υπάρχει ανάγκη 2ου ραντεβού με τον ιατρό σε περίπτωση λάθους ή απώλειας της συνταγής. Η ψηφιακή συνταγή είναι μια πληροφορία που είναι προσβάσιμη στον ιατρό, τον φαρμακοποιό και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς από τη στιγμή της δημιουργίας της και για πάντα στο μέλλον. Στο ελληνικό σύστημα η ηλεκτρονική συνταγή εξακολουθεί να ΕΚΤΥΠΩΝΕΤΑΙ σε χαρτί και μάλιστα 2 φορές! Μια από το ιατρό για να τη δώσει στον ασθενή και μια δεύτερη από τον φαρμακοποιό, ενώ εξακολουθεί ΚΑΙ η άχρηστη αρχειοθέτηση της. Η ελληνική «ψηφιακή συνταγή» όμως έχει και ημερομηνία λήξης, μια ή το πολύ δύο εβδομάδες από τη στιγμή της έκδοσής της, γεγονός παράλογο σε περίπτωση χρόνιας αγωγής, ενώ μετά τη λήξη της, απαιτείται εκ νέου συνταγογράφηση. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις συχνές απεργίες των φαρμακοποιών έχουν γίνει αιτία απίστευτης ταλαιπωρίας για ασθενείς και ιατρούς λόγω της ανάγκης επανάληψης της συνταγογράφησης τεράστιου αριθμού χαμένων και ληγμένων συνταγών.

2. Η εξάλειψη των σφραγίδων και της ανάγκης πιστοποίησης του γνησίου της υπογραφής που αντικαθίστανται από την μοναδική ψηφιακή υπογραφή του πιστοποιημένου συνταγογράφου ιατρού. Στο ελληνικό σύστημα, παρά την ηλεκτρονική πιστοποίηση των ιατρών, εξακολουθεί να απαιτείται τόσο η προσωπική σφραγίδα τους, όσο και η σφραγίδα του νοσοκομείου αλλά ακόμα και η ιατρική γνωμάτευση με πρωτόκολλο ΚΑΙ πιστοποίηση του γνησίου της χειρόγραφης υπογραφής!

3. Η εξοικονόμηση χρόνου, τόσο κατά την συνταγογράφηση και την εκτέλεση, όσο και για τον απολογισμό της συνταγογραφικής δραστηριότητας αλλά και το feedback της λήψης των φαρμάκων από τους ασθενείς. Στο ελληνικό σύστημα η ψηφιακή συνταγογράφηση είναι πιο χρονοβόρα από τη χειρόγραφη καθώς μετά την εισαγωγή των κωδικών πιστοποίησης (20-30 φορές την ημέρα, γιατί το σύστημα σε αποσυνδέει αυτόματα μετά αδράνεια 5 λεπτών) απαιτούνται καμιά 30ριά κλικ για το 1ο φάρμακο και καμιά 20ριά για κάθε επόμενο μέχρι τα 3 χωρίς να υπολογίζει κανείς την καθυστέρηση του συστήματος που συχνά είναι τραγική. Το ιστορικό λήψης φαρμάκων από τους ασθενείς, από την άλλη, δεν είναι προσβάσιμο από τους ιατρούς.

4. Η εξάλειψη λαθών, τόσο λόγο κακής γραφής αλλά κυρίως λόγω άγνοιας των ποσοστών αποζημίωσης των φαρμάκων κατά περίπτωση. Στο Ελληνικό σύστημα, λόγω πολυπλοκότητας τα λάθη είναι συχνά, ενώ η πληροφορία για τα ποσοστά αποζημίωσης δεν υπάρχει για όλα τα σκευάσματα, και ο συνταγογράφος ιατρός μπορεί να αλλάζει το ποσοστό αυτό κατά το δοκούν, με όλες τις στρεβλώσεις που αυτό μπορεί να δημιουργεί.

Δεν θα αναφερθώ στις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας και τις απίστευτες δυσκολίες που χρειάζεται να υπερνικήσουν γιατροί και ασθενείς σε ορεινές και ακριτικές περιοχές για το δικαίωμά τους σε μια ιατρική συνταγή. Όσο για το ποσοστό ικανοποίησης από τους χρήστες… πώς είπατε;

Μετά τέσσερα χρόνια απογοήτευσης από το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, θα αρκεστώ να πω ότι ο όρος ψηφιακός αναλφαβητισμός θα πρέπει να διευρυνθεί ώστε να συμπεριλάβει, εκτός από αυτούς που δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ ψηφιακή τεχνολογία και αυτούς που τη χρησιμοποιούν για να εκτυπώνουν συνταγές σε χαρτί, που χρειάζονται σφραγίδα και γνωμάτευση με πιστοποίηση του γνήσιου της υπογραφής! Η ηλεκτρονική συνταγή, εν Ελλάδι, έχει ημερομηνία λήξης! Η γραφειοκρατία, ηλεκτρονική ή μη, θα αποκτήσει ποτέ;