Φαίνεται ότι το κόμμα του Θ. Τζήμερου δυσκολεύεται να βρει γυναίκες για τα ψηφοδέλτια που συμμετέχει και ανέλαβε ο ίδιος να γράψει ένα κείμενο (Athens Voice 28/4/2014) ιδιαίτερα προσβλητικό.
Τι μας λέει στο κείμενό του; Ότι η πολιτική είναι δυσώδης και κενή περιεχομένου οπότε πολύ καλά κάνουν οι γυναίκες και δεν ασχολούνται με αυτή. Δηλαδή, ας αφήσουν τη δουλειά στους άντρες που ξέρουν από αυτά και ας μείνουν αυτές στον «ρόλο τους» που είναι να ασχολούνται με πιο πρακτικά θέματα της ζωής. Δηλαδή ας μαγειρεύουν για να μας ταΐζουν, να μεγαλώνουν τα παιδιά, να φροντίζουν τους ηλικιωμένους, να σιδερώνουν τα πουκάμισα του αφέντη τους ώστε αυτός να ασχολείται με τα θεωρητικά και όχι πρακτικά θέματα της ζωής. Να γράφει κείμενα, να βγάζει λόγους, να σώζει την παγκόσμια ειρήνη και να βοηθάει την ανάπτυξη. Έτσι φαίνεται αντιλαμβάνεται την πολιτική ο Θ. Τζήμερος. Ως κάτι θεωρητικό και ανούσιο, χωρίς συνέπειες πρακτικές.
Ύστερα, μάς λέει, μια γυναίκα με καριέρα και οικογένεια έχει πολύ περισσότερα πράγματα στο μυαλό της από έναν άντρα για να ασχολείται με την πολιτική. Φαίνεται ότι κατά τον Θ. Τζήμερο, ο άντρας έχει μόνο καριέρα και δεν έχει οικογένεια, εκτός εάν έχει φορτώσει την οικογένεια στα συνήθη υποζύγια, τις γυναίκες, τη σύζυγο, τη μάνα του και την πεθερά του.
«Μπορεί να αλλάξει αυτό;», ρωτά. Ναι, αν γίνει η πολιτική πιο ελκυστική για τις γυναίκες: «αληθινή, ειλικρινής, ουσιαστική, ευαίσθητη, καλόγουστη, λιγότερο θεωρητική». Και πώς θα γίνει αυτό; Οι άντρες που την έκαναν δυσώδη, ξαφνικά θα εξαγνιστούν και θα την κάνουν ευαίσθητη. Και γιατί δεν την έχουν κάνει ως τώρα; Είναι πολυάσχολοι για να μας σώζουν και δεν προλαβαίνουν να επιληφθούν.
Οι ποσοστώσεις στα ψηφοδέλτια, μάς λέει, είναι εξαναγκασμός. Ποιος εξαναγκάζεται; Οι γυναίκες υποψήφιες; Μας τις βάζουν υποχρεωτικά; Δεν τις ρωτούν αν θέλουν; Οι ψηφοφόροι; Εξαναγκάζονται να ψηφίζουν γυναίκες; Πού το είδε αυτό; Οι μόνοι που εξαναγκάζονται από τον νόμο είναι τα κόμματα που πρέπει να φροντίσουν να βγάλουν από τη σκιά και την αφάνεια στην οποία τις έχουν καταδικάσει γυναίκες που διακρίνονται στη δουλειά τους και στη δημόσια ζωή, που δεν παρεπιδημούν στους κομματικούς διαδρόμους ούτε διαγκωνίζονται για να προβληθούν. Αναγκάζονται, λέει ο Θ. Τζήμερος, τα κόμματα να επιστρατεύουν φίλες, ξαδέλφες, θείες και μανάδες. Δηλαδή πάλι οι γυναίκες ως αντικείμενα, ιδιοκτησία των ανδρών στη διάθεση των κομμάτων τους.
Αρκετά με την πατερναλιστική και αποκρουστική κολακεία, «είσαστε ευαίσθητες, αφήστε σε μας τη βρώμικη δουλειά». Οι ποσοστώσεις είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέτρα για να αναδειχθούν γυναίκες στη δημόσια ζωή και δεν τις προσβάλλει καθόλου. Με τη θέσπισή τους η πολιτεία και η κοινωνία αναγνωρίζουν την ευθύνη τους για την περιθωριοποίηση των γυναικών και δείχνει τη βούλησή τους να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
3°
