Μία φλοτίλα με ανθρωπιστική βοήθεια, με σκάφη τα οποία φέρουν στον ιστό τους σημαίες της Τουρκίας και της Ελλάδας και εκπροσώπους από διάφορες χώρες και μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, ταξιδεύει προς τη Γάζα. Με πρωτοφανή βίαιο τρόπο πολεμικά σκάφη του Ισραήλ και κομάντος με ελικόπτερα ανακόπτουν την πορεία των σκαφών και καταλαμβάνουν με ρεσάλτο τα πλοία σκοτώνοντας 19 άτομα. 60 είναι οι τραυματίες. Η Αθήνα, εν πλήρη συγχύσει, διακόπτει τη διεξαγωγή ελληνο-ισραηλινής στρατιωτικής άσκησης ως πολιτική αντίδραση στο συμβάν. Η Άγκυρα ανακαλεί τον πρέσβη της. Ο Ερντογάν διακόπτει την επίσκεψή του στη Χιλή και επιστρέφει στην Άγκυρα. Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, που βρίσκεται στη Βραζιλία, σπεύδει στη Νέα Υόρκη ζητώντας τη σύγκλιση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Αθήνα παρακολουθεί ανακουφισμένη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης νεκρός. Η Τουρκία δραστηριοποιείται, επιβεβαιώνοντας πως αντιμετωπίζει τα πράγματα ως μία χώρα που σέβεται τον εαυτό της.
Μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Ταγίπ Ερντογάν υπογράφει συμφωνία διακίνησης εμπλουτισμένου ουρανίου με τους προέδρους του Ιράν και της Βραζιλίας. Οι Αμερικανοί δυσφορούν, αλλά τι να κάνουμε. Η Άγκυρα αποδεικνύει πως αντιμετωπίζει τις διεθνείς της σχέσεις στην περιοχή με σοβαρότητα και σχέδιο, που σημαίνει πως προβαίνει σε μεθοδικές κινήσεις. Η Τουρκία επιδιώκει να αναβαθμιστεί σε αξιόπιστο εκπρόσωπο της διεθνούς μουσουλμανικής οικογένειας. Ενίοτε το καταφέρνει.
Η δύναμη της αδράνειας
Όταν οι συγγενείς των ανθρώπων που επέβαιναν στο διεθνή στολίσκο προς τη Γάζα ζητούν από το ΥΠΕΞ να πληροφορηθούν την τύχη των δικών τους, αντιμετωπίζουν έναν αμήχανο εκπρόσωπο του υπουργείου και έναν ακόμη πιο αμήχανο αναπληρωτή υπουργό. Μία λεπτομέρεια. Η επίθεση των Ισραηλινών κομάντος εκδηλώθηκε σε διεθνή ύδατα. Πρόκειται σαφώς για πειρατική ενέργεια. Η Αθήνα γνώριζε από την πρώτη στιγμή ότι αυτή η στρατιωτική επίθεση ήταν σε εξέλιξη και πως στο στολίσκο επέβαιναν Έλληνες πολίτες, όπως και ότι ορισμένα εκ των σκαφών έφεραν την ελληνική σημαία.
Τα παραπάνω γράφονται για να προσδιορίσουν ένα μέτρο σύγκρισης μεταξύ της λειτουργίας των κρατικών θεσμών και μηχανισμών μιας χώρας που επιθυμεί να διαδραματίσει ρόλο στην περιοχή, της Τουρκίας εν προκειμένω, και μιας άλλης η οποία αδυνατεί να αποτινάξει την εικόνα του αδρανού παρατηρητή.
Οι εγκλωβισμένοι
Οι μηχανισμοί, οι θεσμοί και οι εκπρόσωποί τους, περιχαρακωμένοι στην Αθήνα και εγκλωβισμένοι σε μία αλληλουχία σκανδάλων, οικονομικής ύφεσης και ηθικοπολιτικής υπανάπτυξης, ασχολούνται αντιθέτως σε ρυθμούς απόλυτης εσωστρέφειας και άρα εντός πλαισίου πολιτικής παρακμής με τον Άκη Τσοχατζόπουλο και την off shore του, με τον άγνωστο υπουργό της ΝΔ που τσέπωσε 1 εκ. ευρώ από τη SIEMENS, με τον Μαντέλη που τσέπωσε, ο μπαγάσας, 550.000 γερμανικά μάρκα και με το αν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Σημίτης και Καραμανλής, θα αξιωθούν να καταθέσουν στις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Είναι αλήθεια πως οι κοινωνίες έχουν τους πολιτικούς που τους ταιριάζουν. Υπ’ αυτή την έννοια ο Κ. Σημίτης και ο Κ. Καραμανλής με το δίκιο τους απορρίπτουν την κλήτευσή τους να καταθέσουν, αφού κανείς δεν τους έχει εξηγήσει πως η κατάθεση λεπτομερειών, εξηγήσεων και εκτιμήσεων στις εξεταστικές επιτροπές είναι πολιτική υποχρέωση και όχι προσωπική επιλογή τους.
Ο Τάσος Μαντέλης ήταν τόσο κυνικός και αναξιοπρεπής όσο του επέτρεπε το σύστημα. Προς τι, λοιπόν, οι αντιδράσεις του πρωθυπουργού του, ο οποίος χαρακτήρισε ως «αθλιότητες» τις ενέργειες του υπουργού του; Ο Κ. Σημίτης τον απέκλεισε τότε από την κυβέρνησή του, διότι προφανώς κάποιος του είχε σφυρίξει για τα δείπνα σε δημόσιους χώρους με στελέχη της γερμανικής εταιρείας. Ο δήθεν τάχα «άγνωστος» υπουργός της ΝΔ με τις μίζες είναι τόσο αναξιοπρεπής, όσο το σύστημα διακυβέρνησης του Κ. Καραμανλή του επέτρεπε. Το ζήτημα είναι πως κανείς πλέον δεν αιφνιδιάζεται.
Με το κεφάλι μέσα στην άμμο
Ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς, εξ αντικειμένου και τουλάχιστον έως τη διενέργεια των περιφερειακών εκλογών προς τα τέλη φθινοπώρου, έχουν ταυτόσημα συμφέροντα χωρίς να έχουν ταυτόσημες πολιτικές θέσεις. Το κοινό συμφέρον ακούει στο όνομα «εσωτερική κάθαρση και διαμόρφωση νέων ισορροπιών». Για τον Γ. Παπανδρέου η κάθαρση αυτή αποτελεί διέξοδο προς τα εμπρός. Για τον Α. Σαμαρά είναι αναγκαστική συνθήκη για να επικρατήσει στο κόμμα του. Η σύγκρουσή του με τον καραμανλισμό είναι αναπόφευκτη. Με την προοπτική ίδρυσης νέου πολιτικού σχήματος από την Ντ. Μπακογιάννη, η αναγκαστική αυτή συνθήκη καθίσταται και επικίνδυνη. Η ΝΔ θα είναι καταδικασμένη στην παράνοια της πολιτικής εσωστρέφειας.
Αν τα δύο κόμματα εξουσίας είναι εγκλωβισμένα στη διαχείριση της εικόνας τους με χρονικό ορίζοντα εξαμήνου, είναι προφανές πως δεν διαθέτουν την απαιτούμενη δυνατότητα υπέρβασης της πολιτικής ύφεσης που συνοδεύει τη χρεοκοπία. Για την πραγματικότητα αυτή δεν φταίει κανένα ΔΝΤ και καμία Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Φταίει ο πολιτικός αυτισμός, που στην εξέλιξή του προκαλεί πολιτικό τραυλισμό.
13°
