Edito 304

Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή, καθώς κάθε βράδυ στην αρένα των οχτώ ένα καινούργιο σκάνδαλο βγαίνει στο φως, νιώθεις μια άγρια ικανοποίηση. Ανθρώπινο είναι. Καθώς σ’ αυτή τη χώρα από το δίπολο «έγκλημα και τιμωρία» υπήρχε πάντα μόνο το έγκλημα και ποτέ η τιμωρία, οι αποκαλύψεις είναι χρήσιμες και ανακουφιστικές. Αρκεί να ξέρουμε βέβαια ότι για μια ακόμα φορά, με αποπροσανατολιστικά παιχνίδια, το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να διασωθεί ρίχνοντας στο Κολοσσαίο τα καμένα χαρτιά. Καίγοντας τους προηγούμενους, προσπαθεί να μηδενίσει το κοντέρ, να απαλλαγεί από το παρελθόν του και να συνεχίσει ανενόχλητο. Χωρίς πραγματικές αλλαγές, αλλά με πολλές κορόνες για «μετωπικές συγκρούσεις με τη διαφθορά». Μέχρι να γίνουν κι αυτοί προηγούμενοι και να καούν με τη σειρά τους. Καθώς σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα, τα πολιτικά κόμματα ξεκατινιάζονται δημοσίως προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τις αποκαλύψεις μικροπολιτικά και ελεγχόμενα, να τις στρέψουν στους αντιπάλους και τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους, πραγματικά κυνική, υποκριτική, πραγματικά παραπλανητική δεν είναι η συμπεριφορά όσων πιάνονται με τις μίζες στο χέρι, αλλά των άλλων, αυτών που έκπληκτοι και οργισμένοι καταγγέλλουν τους «λίγους επίορκους» συναδέλφους τους.

Διότι όταν οι προεκλογικές εκστρατείες αυτών των χρόνων στοίχισαν 7,2 δις ευρώ, δεν ήξεραν από πού έρχονται αυτά τα λεφτά; Δεν ήξεραν πώς γίνονται βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί; Όταν δεν φτιάχνουν Κτηματολόγιο, Δασολόγιο, χωροταξικά σχέδια, δεν ξέρουν ότι αυτός είναι ο τρόπος για να λυμαίνονται τη δημόσια γη πολιτικοί, παπάδες, κρατικοί υπάλληλοι, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες με off shore που τους αντιπροσωπεύουν όλους; Όταν επιτρέπουν τις απευθείας αναθέσεις, δεν ξέρουν ότι μια νομαρχία θα προχωρήσει χωρίς διαγωνισμό σε 600 «45άρια», σε έργα δηλαδή κάτω των 45 χιλιάδων ευρώ για τα οποία επιτρέπεται η απευθείας ανάθεση, ώστε νομότυπα να προχωρήσει η λεηλασία του δημόσιου πλούτου; Δεν ξέρουν ότι όταν δεν προχωράνε στην καθιέρωση αδιάβλητων, διακομματικών, επιστημονικών επιτροπών για τα δημόσια έργα, πάντα θα αμείβονται για την ανάθεση; Δεν ξέρουν ότι όταν δεν προχωράνε στην ηλεκτρονική μηχανογράφηση, κρατώντας έτσι το δημόσιο στη δεκαετία του ’50, με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η απόλυτη λεηλασία ενός κρατικού τομέα χωρίς αρχή και τέλος, όπου κανείς δεν ξέρει ποιοι σιτίζονται από πού και γιατί; Δεν ξέρουν ότι αν επιτρέπουν σε νοσοκομεία, δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις, νομικά πρόσωπα της εκκλησίας να μη συντάσσουν ισολογισμούς, δημιουργούν τις συνθήκες για τη λαφυραγώγηση του δημόσιου χρήματος; Ότι όταν τα νοσοκομεία δεν έχουν διπλογραφικό σύστημα επιτρέπουν το πλιάτσικο;

Οι συζητήσεις για τα σπίτια του ενός και το τζακούζι του άλλου, αυτό το σκοπό έχουν. Να κρύψουν το γεγονός ότι η διαφθορά δεν είναι αίτιο αλλά αποτέλεσμα. Οι  Έλληνες πολιτικοί δεν είναι πιο λαμόγια από τους ξένους. Οι  Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι πιο τεμπέληδες και διεφθαρμένοι από τους ξένους. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι πιο φοροφυγάδες από τους αντίστοιχους άλλων χωρών. Ο ελληνικός λαός δεν είναι ένας περίεργος, διεφθαρμένος λαός εκ γενετής. Είναι το σύστημα γενικευμένης ανομίας, ένα εφιαλτικό σύστημα με χιλιάδες ρυθμίσεις, παραθυράκια, εξειδικεύσεις, τροπολογίες, ειδικές διατάξεις, που γεννάει συνεχώς διαφθορά. Η διαφθορά είναι απλώς το μέσον με το οποίο γίνεται η διανομή του πλούτου σ’ αυτό το σύστημα.

Όσο αυτό δεν λέγεται και κυρίως δεν αλλάζει, η συζήτηση για διώροφα, κουρτίνες, γραβάτες, εξοχικά, μίζες μπορεί να είναι ανακουφιστική, αλλά λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.

Και εδώ έρχεται η απουσία αυτής της συζήτησης και συνδέεται με την απραξία και το γενικευμένο αποπροσανατολισμό που επικρατεί αυτό τον καιρό και βυθίζει κάθε μέρα τη χώρα περισσότερο στη χρεοκοπία. Γιατί τίποτα δεν γίνεται σωστά για να αποφύγουμε την πτώχευση. Οι εφορίες δεν μαζεύουν τους φόρους, οι συγχωνεύσεις των φορέων και των οργανισμών δεν προχωράνε, το δημόσιο δεν έχει μπει σε επαναλειτουργία. Οι νοσοκομειακές δαπάνες δεν ελέγχονται, έχουν γίνει ανεξέλεγκτες. Τα κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγουν για να πέσουν οι τιμές, η άρση του καμποτάζ δεν προχωράει, τα ελληνικά λιμάνια διαγράφονται από το διεθνή τουρισμό, η λαθρεμπορία καυσίμων δεν αντιμετωπίζεται. Μόνο από μια τελευταία περίπτωση λαθρεμπορίας υπολογίστηκαν οι κρατικές ζημιές σε 100 εκατομμύρια ευρώ.

Επειδή τίποτα από τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν δεν προχωράει, μειώνονται κάθε μέρα από λίγο οι μισθοί και οι συντάξεις. Η τρόικα, αυτός ο «εχθρός», στην τελευταία της επίσκεψη είπε: «Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτό, να κόβετε από τους μισθούς για να πληρώνετε υπερτιμολογήσεις για φάρμακα και προμήθειες στα νοσοκομεία». Αυτό όμως το κρύβουν όλοι. Σε μάχη με το ΔΝΤ, αγωνιστές εναντίον της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, όσο πιο δυνατά φωνάζουν και θρηνούν τόσο πιο πολύ προσπαθούν να αποφύγουν κάθε μεταρρύθμιση, να περάσουν το λογαριασμό στους μισθούς και τις συντάξεις. Και αφού ο άρτος χάνεται για να σωθούν τα δικά τους προνόμια, προσφέρουν άφθονο θέαμα: Περάστε κόσμε, σήμερα στο δελτίο μας άλλος ένας πρώην υπουργός αμάρτησε για τις σπουδές του παιδιού του.