Πανδημία ανοησίας

Αν ενημερώνεστε έστω και στοιχειωδώς, θα ξέρετε καλά πως η πανδημία του κορωνοϊού ΔΕΝ έχει περάσει/τελειώσει/εξαφανιστεί και δεν υπάρχουν σημάδια που να δείχνουν ότι περνάει/τελειώνει/εξαφανίζεται. Αντιθέτως, τα κρούσματα (και άρα και οι θάνατοι) πολλαπλασιάζονται κι αν στη χώρα υπάρχει μια αίσθηση ότι η φουρτούνα πέρασε κι από εδώ και μπρος θα ταξιδεύουμε με μπουνάτσα, είναι επειδή στην Ελλάδα τα μέτρα λειτούργησαν και οι κανόνες τηρήθηκαν. Μόνο που τα μέτρα που λειτούργησαν και οι κανόνες που τηρήθηκαν απέκρουσαν το πρώτο κύμα της πανδημίας. Χωρίς ανανέωση των μέτρων και επιμονή στην τήρηση των κανόνων, το δεύτερο κύμα θα κάνει ό,τι δεν κατάφερε το πρώτο και αν το δεύτερο κύμα αποκρουστεί θα έρθει το τρίτο κ.ο.κ.

Με λίγα λόγια, κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε όσο κινδυνεύαμε και τρεις μήνες πριν.

Κι αν εδώ στην Ελλάδα η έγκαιρη κινητοποίηση μας γλίτωσε από τα χειρότερα και μας έχει παρασύρει σε έναν (πολύ επικίνδυνο) εφησυχασμό, αλλού οι άνθρωποι πέθαιναν ή πεθαίνουν σαν τις μύγες. Η ύφεση που παρατηρείται στην Ευρώπη (με τη Γαλλία των πάνω από 30.000 νεκρών, το Ηνωμένο Βασίλειο των πάνω από 45.000, την Ιταλία των 35.000 κ.λπ.) οφείλεται αποκλειστικά στο λοκ ντάουν των τελευταίων μηνών και αρκεί μια ματιά στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία για να δείτε τι ακριβώς συμβαίνει όταν τα μέτρα δεν επιβάλλονται με αυστηρότητα.

Παρ' όλα αυτά, παρά τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους (που δεν είναι πολλά εκατομμύρια μόνο εξαιτίας των μέτρων), πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη φέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ή σαν να θέλουν να συμβεί κάτι πολύ χειρότερο απ’ ό,τι ήδη συμβαίνει.

Σε όλη τη Δύση οι μιλένιαλς (αυτές οι κακομαθημένες υπερευαίσθητες χιονονιφάδες που προσβάλλονται από τα πάντα αλλά δεν αντέχουν να θυσιάσουν ούτε μια ώρα διασκέδασης) διοργανώνουν πάρτι και συναυλίες σαν να είμαστε στο καλοκαίρι του 2019. Στις ΗΠΑ διαδήλωναν μέχρι πριν λίγες ημέρες και στη Φλόριντα οι επισκέπτες τρέχουν να επισκεφθούν τη Ντίσνεϊλαντ που ξανάνοιξε σε μια ωραία προσπάθεια να συνδυάσουν τον Μίκι και τον θάνατο. Στη Σερβία διαδηλώνουν για τον τρόπο που η κυβέρνησή τους αντιμετώπισε τον κορωνοϊό, λες και θέλουν να βοηθήσουν στην εξάπλωση του, την ώρα που στα Βαλκάνια το δεύτερο κύμα έχει ξεκινήσει το μακάβριο έργο του. Στην Ελλάδα οι μάσκες φοριούνται (και πάλι όχι από όλους) μόνο μέσα στα ΜΜΜ, την ώρα που εθισμένοι στον κοπαδισμό συμπολίτες στριμώχνονται σε μπαρ, κλαμπ, πανηγύρια, προσκυνήματα και λοιπές (αντι)κοινωνικές εκδηλώσεις.

Όλα τα παραπάνω (και πολλά περισσότερα που σίγουρα τα βλέπετε ή τα ζείτε) οδηγούν αναπόφευκτα σε ένα μόνο συμπέρασμα: πολύ πιο θανατηφόρος από τον κορωνοϊό είναι ο ιός της ανοησίας. Της ανοησίας, του εφησυχασμού και της αδιαφορίας. Της ανοησίας που κάνει πολλούς συμπολίτες να μην τηρούν ακόμα και τους πιο απλούς κανόνες. Της ανοησίας που φτιάχνει έναν πίνακα αξιών στον οποίο η δυσαρέσκεια που μπορεί να προκαλεί η χρήση μάσκας ή η δυσφορία από τη στέρηση μερικών εξόδων και λίγων (ή περισσότερων) ποτηριών αλκοόλ, είναι πολύ πιο σημαντική από τη ζωή και τον θάνατο.

Της ανοησίας που μοιάζει με την ανοησία του οδηγού ΙΧ που δεν φοράει ζώνη ή με την ανοησία του αναβάτη δικύκλου που δεν φοράει κράνος, αλλά είναι ακόμα χειρότερη: εδώ οι ανόητοι δεν βάζουν μόνο σε κίνδυνο τη δική τους ζωή. Δεν αυτοκτονούν μόνο. Σκοτώνουν κιόλας. Και η κοινωνία τούς παρακολουθεί να το κάνουν περιμένοντας το μοιραίο. Η κοινωνία που (δικαίως) σοκάρεται όταν κάποιος σκοτώνει για να κλέψει 200 ή 300 ευρώ, αλλά δεν μοιάζει να αντιδρά όταν κάποιος αποπειράται να σκοτώσει για να μη χάσει τη βραδινή του έξοδο ή την άνεσή του να ψωνίζει χωρίς μάσκα. Η κοινωνία στην οποία η πανδημία της ανοησίας είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. 

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το να φοράς ζώνη σε ένα τρακάρισμα μπορεί να σου σώσει τη ζωή. Αλλά αν περιμένεις να σε ξανασώσει στο επόμενο τρακάρισμα χωρίς να την ξαναβάλεις, μόνο και μόνο επειδή τη φορούσες στο προηγούμενο τρακάρισμα, είσαι ανόητος. Και πιθανότατα μελλοθάνατος. Αντιστοίχως, πρέπει να είμαστε ανόητοι αν δεν καταλαβαίνουμε ότι τα μέτρα και οι συμπεριφορές που μας προστάτευσαν από το πρώτο κύμα του κορωνοϊού δεν θα μας προστατεύσουν από το δεύτερο αν τις γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια.

Ας μη γίνουμε ανόητοι. Και μπράβο μας.

Υ.Γ. Ίσως να παρατηρήσατε ότι από το σημερινό «και μπράβο τους» απουσιάζουν οι αρνητές της πανδημίας και οι «έλα μωρέ, μια γριπούλα είναι». Είναι επειδή έγραψα για ηλίθιους και όχι για διαταραγμένους που χρειάζονται θεραπεία.