Βανδαλισμοί υπό την αιγίδα της πολιτείας

Οι βανδαλισμοί των διαταραγμένων συμπολιτών το βράδυ της Τρίτης δεν νομίζω να εξέπληξαν κανέναν. Τουλάχιστον κανέναν που ζει έστω και λίγο καιρό στη χώρα που όχι μόνο είναι η ωραιότερη, αλλά έχει και την τύχη να κατοικείται από τον εξυπνότερο λαό του κόσμου (τίτλος όχι ιδιαιτέρως δύσκολο να κατακτηθεί πλεόν, αν κανείς λάβει υπόψιν του το κύμα κρετινισμού που σαρώνει την υφήλιο). Σε περίπτωση που δεν έχετε ενημερωθεί να σα πω πως στο πλαίσιο μιας διαδηλωσης κάποιων μονίμως (και ίσως παθολογικώς) διαμαρτυρόμενων συμπολιτών κάποιοι βανδάλισαν τις ζαρντινιέρες του μεγάλου περιπάτου γράφοντας πάνω τους φράσεις και συνθήματα με τα οποία καταλληλότερος να ασχοληθεί είναι κάποιος ψυχίατρος.

Στην αρχή θύμωσα, αλλά μετά σκέφτηκα: από τη στιγμή που δεν απαγορεύεται να το κάνουν, γιατί να μην το κάνουν;

Καταλαβαίνω πως κάποιοι ίσως απορείτε με το «δεν απαγορεύεται να το κάνουν» και κάποιοι άλλοι ίσως να είστε έτοιμοι να πείτε πως δεν μπορεί να μην υπάρχει νομοθεσία για τη φθορά και την καταστροφή δημόσιας περιουσίας, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω πως δεν μπορεί παρά να κάνετε λάθος. Και θα σας εξηγήσω γιατί.

Αν δεν κάνατε λάθος, αν όντως υπήρχε νόμος ο οποίος να τιμωρεί την φθορά και την καταστροφή δημόσιας περιουσίας, οι προβληματικοί συμπολίτες που χθες βανδάλισαν το κέντρο της πόλης θα είχαν εμποδιστεί από το να το κάνουν. Κάποιοι από αυτούς θα είχαν συλληφθεί και σήμερα θα ήξεραν πότε είναι η δίκη τους στην οποία θα αντιμετώπιζαν ποινές οι οποίες θα τους απέτρεπαν από το να ξαναβανδαλίσουν οποιονδήποτε χώρο πέρα από το παιδικό τους δωμάτιο στην Εκάλη ή την Κηφισιά. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε σε όλους (ή τουλάχιστον τους περισσότερους) αυτούς που  με πάθος και επιμονή προσπαθούν να κάνουν την πόλη ακόμα πιο άσχημη από όσο ήδη είναι, μπας και η ασχήμια της καταφέρει να φτάσει την ασχήμια του μυαλού τους.

Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Οι βάνδαλοι βανδαλίζουν εντελώς ανεμπόδιστοι ακόμα και στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης. Ακόμα και στα μέρη εκείνα που κανονικά η παρουσία της αστυνομίας θα έπρεπε όχι απλώς να αποτρέπει κάθε βανδαλισμό, αλλά ακόμα και τη σκέψη βανδαλισμού.

Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι πως ο βανδαλισμός είναι απολύτως νόμιμος και πως οι βάνδαλοι εξασκούν ένα νόμιμο δικαίωμα τους υπό την προστασία της Ελληνικής Αστυνομίας της οποίας οι άνδρες (και οι γυναίκες) είναι πάντα σε εγρήγορση προκειμένου να εμποδίσουν τη δράση παραβατικών και εγκληματικών στοιχείων.

Αποκλείω την πιθανότητα ο συλλογισμός μου να είναι λανθασμένος και να υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη φθορά και την καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Και την αποκλείω γιατί αυτό θα σήμαινε πως οι βάνδαλοι παρανομούν με την ανοχή της Ελληνικής Αστυνομίας, δηλαδή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, δηλαδή της κυβέρνησης. Θα σήμαινε πως η ελληνική πολιτεία αρνείται να εμποδίσει την εγκληματική δραστηριότητα και δεν έχει καμία διάθεση να τιμωρήσει τους εγκληματίες. Θα σήμαινε πως, για κάποιον λόγο, γίνεται συνένοχη σ’ αυτό το καθημερινό έγκλημα κάνοντας τα στραβά μάτια.

Κι αυτό δεν μπορώ να το πιστέψω.

Δεν μπορώ να το πιστέψω γιατί είμαι βέβαιος πως ο Μιχάλης ο Χρυσοχοΐδης και η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας δεν θα δίσταζαν  να στεναχωρήσουν σημαντικούς και ευκατάστατους Έλληνες μπαγλαρώνοντας τα κακομαθημένα παιδάκια τους αν αυτά εγκληματούσαν. Γιατί είμαι βέβαιος πως ο Μιχάλης ο Χρυσοχοΐδης και η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας ενδιαφέρονται μόνο για την επιβολή του νόμου και της τάξης και όχι για τις δημόσιες σχέσεις τους ή για πολιτικάντικες ισορροπίες.

Κι έτσι είμαι βεβαιος πως δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει τη φθορά και την καταστροφή δημόσιας περιουσίας.

Όπως είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει την καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας, όπως είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει τους τραμπουκισμούς, τη βία ή την απειλή βίας. Όπως είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει το παράνομο παρκάρισμα, την παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, την παραβίαση του ορίου ταχύτητας, την οδήγηση δίκυκλου χωρίς κράνος, την διατάραξη της κοινής ησυχίας, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία, το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους, την ενδοοικογενειακή βία, την κακοποίηση ζώων και όλα όσα μοιάζουν παράνομα, αλλά είναι τόσο ανεμπόδιστα που αποκλείεται να είναι. Και μπράβο τους.

Υ.Γ. Ελπίζω να μην είστε τίποτα πολάκηδες και να ξέρετε (ή να έχετε καταλάβει) ότι αντιγκράφιτι είναι η επιφάνεια από την οποία το γκράφιτι φεύγει εύκολα. Όχι αυτή που, μόλις πας να τη βανδαλίσεις, με κάποιον μαγικό τρόπο σε παραλύει.