Οι φυλές του μετα-κορωνοϊού

Οι στάσεις που υιοθετεί κάποιος απέναντι στη μεγάλη περιπέτεια της περασμένης άνοιξης, δείχνουν πολλά για τον χαρακτήρα του. Και για τον τρόπο που έχει αποφασίσει να σταθεί απέναντι στη ζωή γενικότερα. Στο κάτω-κάτω, τώρα που το κοιτάμε από απόσταση, όλα είναι πιο εύκολα. Πόσο μάλλον οι θεωρίες...

Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που έχει να απαντήσει ο ιστορικός του μέλλοντος –αν προτίθεται ακόμα κανείς να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα– είναι «τι θα συνέβαινε αν υπήρχαν social media την εποχή της Ισπανικής Γρίπης. Ή την εποχή της Πανούκλας». Πόσες διαφορετικές θεωρίες θα είχαν αναπτυχθεί; Πόσοι θα είχαν συνταχθεί πίσω από το δόγμα ότι η γρίπη είναι κατασκευασμένη; Πόσοι θα αγνοούσαν επιδεικτικά τις οδηγίες ουρλιάζοντας ότι «δεν είναι πρόβατα»;  

Όμως πριν τα social media, τα πράγματα ήταν απλά και ξεκάθαρα. Και πάλι οι άνθρωποι συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν. Μόνο που τώρα, αυτό γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα. Όταν βρίσκεις ανθρώπους που σκέφτονται σαν εσένα ενισχύεται η αυτοπεποίθηση για το δίκιο σου. Νιώθεις μέλος μιας «φωτισμένης» ομάδας. Και επιπλέον, τώρα έχουν και τη δυνατότητα να βρουν εύκολα, on line, και «επιχειρήματα» για να πείσουν και τους γύρω τους. Ή μάλλον για να κατηγορήσουν τους γύρω τους επειδή δεν πείθονται. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που ο καθένας έχει τέτοια ευκολία να επικοινωνήσει με όλους τους υπόλοιπους. Και το πρώτο πράγμα που κατάφερε να αναδείξει αυτή η ελευθερία της επικοινωνίας ήταν η ικανότητά μας να μισούμε ο ένας τον άλλον. Όπως επίσης είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να μοιραστούμε την πραγματικότητα. Και το πρώτο που καταφέραμε ήταν ο καθένας να δημιουργήσει μια δική του πραγματικότητα.

Με άλλα λόγια, ο ιστορικός του μέλλοντος έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Πρέπει να αποκωδικοποιήσει όλα αυτά τα διαφορετικά προσωπικά σύμπαντα. Όλες αυτές τις ομάδες στις οποίες είναι ο καθένας πρόθυμος να ενταχθεί, ακολουθώντας τις θεωρίες τους πιστά σαν να είναι μέλος ενός κοπαδιού. Για να διασκεδάσει την αγωνία του να μην είναι «πρόβατο»…

Οπότε, κάθε βοήθεια προς τον ιστορικό του μέλλοντος, είναι χρήσιμη.

Φυλή 1η: Οι Μασκομάχοι
Τους βλέπεις –και κυρίως τους ακούς– παντού. Ιδιαίτερα όπου είναι μαζεμένοι πολλοί άνθρωποι. Σε ουρές τραπεζών, στο super market, στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ιδιαίτερα επιθετικοί προς όσους ακόμα πιστεύουν ότι οι νεκροί από τον Covid-19 δεν είναι ηθοποιοί, αλλά πραγματικοί, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να φορούν μάσκες. Ειδικά οι μάσκες είναι για αυτούς το κόκκινο πανί. Σύμφωνα με την ηγερία του κινήματος, τη Ραχήλ Μακρή, η μάσκα είναι το πρώτο βήμα για να μας επιβάλουν τη μουσουλμανική μπούργκα (!). Και φυσικά όλα αυτά δεν είναι παρά ένα σχέδιο του Bill Gates προκειμένου να μειωθεί ο πληθυσμός (άρα οι νεκροί είναι πραγματικοί;) και να μας παρακολουθεί όλους μέσω του εμβολίου που θα περιέχει «μικροτσίπ υγρής νανοτεχνολογίας» (το έχουν δει στις μελλοντολογικές ταινίες του Σβαρτσενέγκερ). Και εννοείται φυσικά ότι για όλα φταίει το 5G (άρα ο ιός υπάρχει τελικά;). Κατά κάποιο τρόπο, είναι το σύγχρονο αντίστοιχο του παλιού, καλού εσχατολογικού ιεροκήρυκα που κυκλοφορούσε ντυμένος με την επιγραφή «Μετανοείτε, έρχεται το τέλος του κόσμου». Μόνο που ο ιεροκήρυκας αυτός έχει πλέον μεταλλαχθεί, ύστερα από διαρκή τοξική έκθεση σε υπερβολικές ποσότητες τερατολογιών μέσω social media. Στις οποίες άλλωστε παραπέμπουν όποιον τολμήσει να διαφωνήσει μαζί τους. Και σχεδόν παρακαλούν, όταν αρχίζουν –με μορφή μουρμούρας– την επίθεσή τους στη λογική, να βρεθεί κάποιος που θα τους δώσει σημασία. Δηλαδή, που θα τσιμπήσει. Ώστε να ανεβάσουν απότομα τα ντεσιμπέλ (όπως όταν αρχίζουν να γράφουν με κεφαλαία στο Facebook). Με στόχο να αυτοεπιβεβαιωθούν ότι δεν είναι πρόβατα (ναι, αποτελεί μεγάλο τους καημό το πρόβατο). Το ανησυχητικό είναι ότι μοιάζουν κανονικοί άνθρωποι. Και τίποτα στην έκφρασή τους δεν μαρτυρά ότι μέσα στο κεφάλι τους διεξάγεται ήδη ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Μόνο όταν μαζεύονται όλοι μαζί για να διαδηλώσουν εναντίον του 5G, των εμβολίων κοκ, κρατώντας ταμπέλες με συνθήματα που γράφουν «ο Θεός να μας φυλάει από τους επιστήμονες», αρχίζεις να βλέπεις τις ομοιότητες μεταξύ τους. Που δεν είναι τίποτα άλλο από το βλέμμα της απόλυτης σιγουριάς του ανθρώπου που νιώθει ότι έχει δίκιο επειδή αυτό που πιστεύει το πιστεύουν και άλλοι. Και είναι γραμμένο στο Facebook.

Φυλή 2η: Οι Φοβισμένοι
Αν υπάρχει μια κατηγορία συνανθρώπων μας που σιδερώνει ακόμα τις μάσκες, που απολυμαίνει ακόμα όλα τα προϊόντα που αγοράζει από το super market και που συνεχίζει να καταναλώνει μπουκαλάκια αντισηπτικού με τον ρυθμό που οι άραβες καταναλώνουν σαμπάνιες στο Nammos, είναι αυτοί. Α, ναι. Και που κυκλοφορεί με γάντια, χωρίς αυτό να είναι υποχρεωτικό από τις διατάξεις για την επαναλειτουργία των καταστημάτων. Γενικά, έχουν την αίσθηση ότι βρίσκονται στο Τσερνόμπιλ, την περίοδο του πυρηνικού ατυχήματος. Και εκείνοι ειδικά, είναι οι μόνοι που έχουν ενσωματωμένο επάνω τους έναν μετρητή ραδιενέργειας (δηλαδή κορωνοϊού), που συνέχεια χτυπάει κόκκινο. Δεν αποκλείεται, φυσικά, όλα αυτά να αποτελούν και κάποιου είδους αφορμή. Δηλαδή, η ανάγκη για πέρασμα ολόκληρου του κόσμου (τους) με αντισηπτικό να προϋπήρχε με τη μορφή «μικροβιοφοβίας». Και τώρα απλώς να εκμεταλλεύονται τη μοναδική ευκαιρία που τους δόθηκε να γίνουν mainstream. Και να ρίχνουν εκείνοι βλέμματα απαξίωσης στους γύρω τους, αντί να τα εισπράττουν. Γι’ αυτό και συχνά βλέπουν τη χαλάρωση των μέτρων με τον ίδιο τρόμο που βλέπουν οι πρωταγωνιστές στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας το εξωγήινο τέρας να πολλαπλασιάζεται και να καταλαμβάνει τον κόσμο.

Φυλή 3η: Οι Νοσταλγοί
Η κατάργηση του 13030 τους προκάλεσε μια αδιόρατη ανησυχία. Σα να έχαναν την καλύτερη δικαιολογία που τους δόθηκε ποτέ, για να αποφεύγουν τις προσκλήσεις και την πολλή κοινωνικότητα, χωρίς να νιώθουν παράξενοι, αλλά φυσιολογικοί. Είτε ζούσαν έτσι και πριν την καραντίνα, είτε κατά τη διάρκειά της ανακάλυψαν μια άλλη, πιο γαλήνια και εσωστρεφή εκδοχή της ζωής, κούρνιασαν μέσα στη «θαλπωρή» που τους θύμιζε λίγο την παιδική τους ηλικία, όταν δεν υπήρχαν ευθύνες, δουλειές ή εκκρεμότητες. Και ο ελεύθερος χρόνος ήταν απεριόριστος, με αποτέλεσμα να ανακαλύψουν ένα χαμένο παράδεισο. Είναι αυτοί που λάτρεψαν την ατμόσφαιρα αποκάλυψης που απέπνεε η πόλη τα βράδια της καραντίνας. Επίσης λάτρεψαν τον άφθονο ελεύθερο χρόνο. Τα κρυμμένα ταλέντα τους στη μαγειρική ή τη ζωγραφική, ή στα μαστορέματα. Το σινεμά. Και τη δουλειά από το σπίτι. Όταν σιγά-σιγά οι δρόμοι ξαναγέμισαν, όταν τα τραπεζάκια στα καφέ ξαναχρησιμοποιήθηκαν, εκείνοι ένιωσαν όπως όταν ήταν παιδιά και με τον ερχομό του Σεπτεμβρίου, χανόταν η μακαριότητα του καλοκαιριού. Γι’ αυτό και προσπάθησαν υποσυνείδητα να καθυστερήσουν την επιστροφή σε αυτή τη «φοβιστική» κανονικότητα με κάθε τρόπο. Και κατά βάθος, όχι χωρίς ενοχές, ακόμα κοιτάζουν τις ανακοινώσεις για δεύτερο κύμα, με μια αδιόρατη ελπίδα. Χωρίς φυσικά να το ομολογούν σε κανένα. Παρά μόνο σε όσους θεωρούν ότι τους καταλαβαίνουν. Δηλαδή σε όσους, όταν μιλούν για την καραντίνα, αφήνουν να φανεί μια νοσταλγία στο βλέμμα και ακόμα κυκλοφορούν έξω με έναν ελαφρύ πανικό στο βλέμμα…

Φυλή 4η: Οι Ξέγνοιαστοι
Η ζωντανή απόδειξη ότι η ζωή έχει τη δύναμη να ξεπερνάει κάθε δυσκολία και κάθε φόβο. Για αυτούς, ήδη το περασμένο δίμηνο αποτελεί κάτι σαν μακρινή ανάμνηση, που σβήνει κάθε ώρα παραμονής στην ξαπλώστρα της παραλίας και με κάθε γουλιά φρέντο στο αγαπημένο τους καφέ. Περπατούν στους δρόμους έχοντας ξεχάσει κάθε έννοια κοινωνικής απόστασης ασφαλείας, αγκαλιάζονται με τους γύρω όπως παλιά και η μάσκα είναι για αυτούς κάτι σαν νοσταλγικό συλλεκτικό κομμάτι, που την έχουν κρατήσει μόνο και μόνο ως ενθύμιο (ή για τις φορές που πρέπει να μπουν στο μετρό). Πρόκειται για το «τοξικά οπτιμιστικό» είδος ανθρώπου, που πανηγυρίζει πάντα πριν το 90΄, που πιστεύει ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο και που νιώθει το προαίσθημα ότι μόλις έπαιξε το τυχερό δελτίο στο Τζόκερ. Ήταν οι πρώτοι που φόρεσαν τη μάσκα στο σαγόνι. Όχι επειδή δεν πίστεψαν στον κορωνοϊό, αλλά επειδή δεν έχασαν ποτέ την πεποίθησή τους ότι προστατεύονται από μια ασπίδα καλοτυχίας, όπως τα διαστημόπλοια στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Εξάλλου, ούτε την περίοδο της καραντίνας, έχασαν το κέφι τους. Ήταν εκείνοι που διακινούσαν μέσα στη μαζική κατάθλιψη τα αστεία του τύπου «επιτέλους θα μάθουμε το πραγματικό χρώμα των μαλλιών όλων μας», που μοιράζονταν αστεία βιντεάκια, που γελούσαν με τον παραλληλισμό Χαρδαλιά - Τσακ Νόρις και που γενικά σταμάτησαν να διαβάζουν για κρούσματα μόλις άνοιξαν τα καταστήματα.

Φυλή 6η: Οι Αντιγκεϊτσιστές
Βασικά, πρόκειται για υποκατηγορία των «Μασκομάχων» (βλ. Φυλή 1η), που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με τις κλασικές θεωρίες συνωμοσίας, που προϋπήρχαν. Και σύμφωνα με τις οποίες ό,τι και αν συμβαίνει (ακόμα και η διάψευσή τους) αποτελεί μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου του Χένρι Κίσινγκερ και της οικογένειας Ρότσιλντ. Τώρα, λοιπόν, βρέθηκε ένα ακόμα πρόσωπο που θα παίξει στα μάτια τους τον ρόλο του σατανά: Ο Bill Gates! Και τα εμβόλιά του. Άλλωστε, για αυτούς όλα όσα συνεβησαν –και συμβαίνουν ακόμα– στον πλανήτη, δεν είναι παρά ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της αιώνιας μάχης ανάμεσα στη Νέα Τάξη (οι παγκόσμιες ελίτ, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ο Ομπάμα…) και σε όσους της αντιστέκονται (Τραμπ, Πούτιν, Αντιεμβολιαστές…). Με εκείνους να τάσσονται αβλεπί με τους δεύτερους, καθώς οι πρώτοι είναι ταυτισμένοι στο μυαλό τους με κάτι σαν την οργάνωση Spectra που κυνηγάει τον James Bond. Στην οποία οργάνωση ο Μπιλ Gates κατέχει έναν υψηλό θρόνο (δίπλα στον Κίσινγκερ και τους Ρότσιλντ) και χαϊδεύει μια γάτα σιωπηλός, ενώ ακούει τις αναφορές των υποτακτικών του…

Φυλή 5η: Οι Τσιοδρομάχοι
​Πρόκειται για μια πανάρχαιη ανάγκη του ανθρώπου. Είναι η ανάγκη του να προσωποποιεί τα δυσάρεστα φυσικά φαινόμενα, ώστε να έχει την ευκαιρία να εξωτερικεύσει την οργή του και να την κατευθύνει προς κάπου συγκεκριμένα. Με την ίδια λογική που ένας δημοσιογράφος είναι υπεύθυνος για τις δυσάρεστες ειδήσεις που δημοσιοποιεί. Αυτή η ανάγκη, τους οδηγεί στο να κάνουν αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται «προβολή». Έτσι έχουν ταυτίσει την παγκόσμια πανδημία με το πρόσωπο του Σωτήρη Τσιόδρα. Επειδή το ένα τους θυμίζει το άλλο, αντιστρέφουν στην ουσία την αιτία και το αιτιατό. Θεωρούν δηλαδή τον Σωτήρη Τσιόδρα αιτία και όχι αποτέλεσμα της πανδημίας. Μάλιστα το χαμηλό προφίλ του συγκεκριμένου αλλά και ο ήπιος τόνος του πυροδοτούν άμεσα αντανακλαστικές αντιδράσεις. Δηλαδή, το να είναι κάποιος τόσο χαμηλόφωνος και τόσο αποτελεσματικός για αυτούς –και για την κοσμοθεωρία που εκπροσωπούν– σημαίνει αυτόματα ότι είναι ύποπτος. Ή, τουλάχιστον, αντιπαθής. Και σε αυτό το επίπεδο σκέψης, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να ξεσπάσει το σύνδρομο του καταπιεσμένου ανήλικου που βρήκε την ευκαιρία να κάνει την επανάστασή του απέναντι στην εξουσία. Ή στον δάσκαλο που θέλει να χαλιναγωγήσει το ελεύθερο πνεύμα του. Εκ του ασφαλούς, φυσικά. Κάπως σαν τον Χατζηχρήστο στον «Μπακαλόγατο», που φωνάζει «μαλώνεις ρε;». Όταν έχει βεβαιωθεί ότι τους κρατάνε χωρισμένους. Εξάλλου πόσο αξιόπιστος είναι κάποιος που δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οι μάσκες είναι καλές ή κακές (όπως όλοι οι υπόλοιποι στο Facebook); Ή που δεν ξέρει ότι οι στίχοι που χρησιμοποιεί δεν είναι του Ελύτη. Άσε που αυτή η μετριοπάθεια των επιστημόνων δεν γεννάει σοβαρά πάθη. Άρα είναι άχρηστη στον δημόσιο λόγο. Και αφού κάνει τη δουλειά της, καλό είναι να την πετροβολούμε για να ξεσπάμε.

Φυλή 7η: Οι Καχύποπτοι
​Δεν απορρίπτουν την ύπαρξη του κορωνοϊού, αλλά δεν έχουν πειστεί εντελώς πως όλο αυτό δεν αποτελεί προϊόν ενός εργαστηριακού βιολογικού πολέμου, στον οποίο διακυβεύονται οι ανθρώπινες ελευθερίες. Γενικά οι αντιδράσεις τους αποτελούν ένα είδος προτύπου, για το πώς ακριβώς μπορείς να ερμηνεύσεις μια πανδημία από τη σκοπιά των δικαιωματιστών. Διότι όταν θεωρείς τα δικαιώματα κάτι σαν την Καρέτα-Καρέτα που χρειάζεται προστασία και τον εαυτό σου σαν τον ακτιβιστή οικολόγο που την προστατεύει, αποκτάς μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου. Γίνεσαι αυτόκλητος υπερασπιστής των δικαιωμάτων όλων, επειδή τους θεωρείς ανίκανους να τα υπερασπιστούν μόνοι τους. Είναι εκείνοι που γέμισαν τις πλατείες μετά τη λήξη της καραντίνας, διεκδικώντας την έννοια του δημόσιου χώρου και το δικαίωμα στην μπιροποσία. Που αναρτούσαν πανό κατά του κορωνοϊού, λες και η πανδημία είναι κάτι ταξικό (σαν αντεργατικό νομοσχέδιο, ας πούμε) που με αγώνα και διαμαρτυρία μπορούσε να αποκρουστεί. Ήταν εκείνοι που έγραφαν σε αφίσες ότι οι γιατροί είναι οι νέοι δικτάτορες (επειδή μάλλον δεν αποφάσιζαν αμεσοδημοκρατικά τις θεραπείες) και ότι ο πραγματικός ιός είναι τα αντεργατικά μέτρα (λες και το ένα αποκλείει το άλλο). Και ως γνήσιοι υποστηρικτές της πρακτικής, σύμφωνα με την οποία, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με όσα πιστεύουμε, την κάνουμε να συμφωνήσει διά της βίας, θεωρούν ακόμα και τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας μέρος του ίδιου σχεδίου κατάργησης των ελευθεριών στο οποίο εντάχθηκε και ο κορωνοϊός. Ότι δηλαδή πρόκειται για συντονισμένη δράση προκειμένου να πληγεί η κινηματική κοινωνικότητα. Μια ακόμα άσκηση άσκηση πειθαρχίας του όχλου απέναντι στις ολοκληρωτικές αποφάσεις μιας κλειστής ελίτ. Εξάλλου είναι γνωστό σε όλους ότι η εξουσία και οι ελίτ εκείνο που τρέμουν πραγματικά είναι οι μπίρες…