Η πρόσφατη κινητικότητα της κυβέρνησης για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα δείχνει ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών βρίσκεται στην ατζέντα της κυβέρνησης.
«Στηρίζω τους γκέι γάμους ακριβώς επειδή είμαι συντηρητικός», δήλωσε ο πρώην Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ντέιβιντ Κάμερον, πριν περάσει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μαζί με την αντιπολίτευση (αλλά και το συμπολιτευόμενο κόμμα των φιλελεύθερων δημοκρατών), ενώ σχεδόν οι μισοί βουλευτές του συντηρητικού κόμματος το καταψήφισαν. Αντίστοιχα στη Γερμανία, η καγκελάριος Μέρκελ καταψήφισε το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, επιτρέποντας όμως την ψήφο κατά συνείδηση στους βουλευτές του κόμματός της. Συνεπώς, το νομοσχέδιο πέρασε χάρη στις ψήφους των σοσιαλδημοκρατών (και εταίρων στον κυβερνητικό συνασπισμό), των πρασίνων και των βουλευτών του κόμματος της Αριστεράς, ενώ μόνο ένας μικρός αριθμός βουλευτών του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ το υπερψήφισε. Και στις δύο περιπτώσεις κεντροδεξιών συνασπισμών παρατηρούμε την πολυπλοκότητα του πολιτικού εγχειρήματος του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και ότι αν υπάρχει πολιτική βούληση, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο η κορωνίδατων ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα είναι συνυφασμένα με το φιλελεύθερο κράτος δικαίου όπως αυτό αναπτύχθηκε στα κράτη της δύσης, ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού, αφού τόσο κεντροαριστερά όσο και κεντροδεξιά κόμματα έχουνσυμβάλει στην κατοχύρωση τους, με εξαίρεση τηλαϊκή δεξιά και ακραία κόμματα εκτός συνταγματικού τόξου. Αντίθετα με χώρες σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεωνόπου παρατηρήθηκεάνθηση πρωτοβουλιών για κατοχύρωση μειονοτικών δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένης της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, σε χώρες του υπαρκτούσοσιαλισμούόπως η Κίνα ή ακόμα και στο σοσιαλιστικό «παράδεισο» της Κούβας, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα βίωσε και βιώνει ακραίες διώξεις. Από κοντά και η Ρωσία η οποία πλέονσυναγωνίζεται σε αυταρχισμό και διώξεις υπερσυντηρητικά και θεοκρατικά καθεστώτα μουσουλμανικώνχωρών.
Τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα όμως δεν χαίρουν προστασίας μόνο στην Δύση. Στην Ταιβάν, στην προ-Μπολσονάρου εποχής Βραζιλία, μέχρι και στη Νότιο Αφρική οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών είναι πραγματικότητα. Μάλιστα η πρόσφατη απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ που προστατεύει τους εργαζομένους από διακρίσεις με βάση το σεξουαλικότους προσανατολισμό, δείχνει ότι ακόμα και συντηρητικοί δικαστές πλέον κατανοούν ότιτα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα δεναφορούν μόνο την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά είναι κατεξοχήν ανθρώπινα δικαιώματα και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Η ορθόδοξη Ελλάδα μαζί με την καθολική Ιταλία είναι οι τελευταίες χώρες της παλιάςΕυρωπαϊκής Ένωσηςτων 15 που δεν έχουν προχωρήσει ακόμα στη θέσπιση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Η πρόσφατη κινητικότητα της κυβέρνησης για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα τόσο με την συνέντευξη του επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Πρωθυπουργού (η οποία μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί), όσο και με τη ομιλία του Πρωθυπουργού στο συνέδριο Human Rights in Business δείχνει ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών βρίσκεται στην ατζέντα της κυβέρνησης. Παράλληλα, και η Bουλή μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της που μίλησε για πιθανή θεσμική εξέλιξη γύρω από το θέμα, αλλά και η δήλωση στήριξης της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας, προετοιμάζουν την ελληνική κοινωνία για μια πιθανή νομική κατοχύρωση των ομόφυλων ζευγαριών.
Μένει να δούμε αν είναι ειλικρινείς οι προθέσεις του Πρωθυπουργού ή αν πρόκειται για λόγια του αέρα, εντασσόμενα σε ένα πλαίσιο δήθεν προοδευτισμού. Η αντιπολίτευση βέβαια δεν χρειάζεται να περιμένει με σταυρωμένα τα χέρια μια πιθανή πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Μπορεί από μόνη της να κάνει κτήμα την ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων και να θέσει προ ευθυνών την κυβέρνηση. Εξάλλου, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, ή μάλλον η ισότητα του πολιτικού γάμου σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως φύλου, είναι ένα διπολικό ζήτημα στο οποίο κάθε βουλευτής θα πρέπει να τοποθετηθεί με ένα Ναι ή με ένα Όχι. Οψόμεθα.
