Θεσμικές ανορθογραφίες

Κι εκεί που η συζήτηση ήταν για το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ με τους δημοσιογράφους και τα 20 εκ ευρώ που έδωσε η ΝΔ σε μέσα μαζικής ενημέρωσης χωρίς κριτήρια, κρυφίως και αδιαφανώς, έρχεται η ηχογραφημένη συνομιλία Παππά-Μιωνή. Νοιώσαμε όλοι σαν να συνεχίσαμε να βλέπουμε το ίδιο έργο στο σινεμά, μόνο που μεσολάβησε ένα μικρό διάλειμμα. Ίδια υπόθεση – αδιαφάνεια, αναξιοκρατία κι εμπαιγμός των θεσμών – ίδιοι πρωταγωνιστές: υπουργοί και πρόσωπα πολύ κοντά στον Πρωθυπουργό. Και τα δύο κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αναλώνονται στο ποιο θα βγάλει περισσότερη βρωμιά για τον πολιτικό του αντίπαλο. Το αποτέλεσμα; Δυσφημούν την πολιτική, την κάνουν αποκρουστική σε κάθε πολίτη και ειδικά τους νέους, που ενδιαφέρονται, για τα κοινά. Κι αυτή είναι μια ζημιά μεγαλύτερη από τα σκάνδαλα που αναμοχλεύουν. Γιατί η πολιτική είναι ευγενής δραστηριότητα, έχει κοινωνικό πρόσημο, σημαίνει να δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου στον άλλο, να αφιερώνεσαι σε ένα ιδανικό και να δουλεύεις γι’ αυτό. Η πολιτική, έλεγε ο Max Weber, απαιτεί αφοσίωση, εργατικότητα, συστηματική δουλειά και κυρίως κατευθυντήριους οδοδείκτες που είναι οι αρχές και οι αξίες της προσφοράς και της αλληλεγγύης.

Βέβαια, την Δεξιά την ξέραμε από παλιά. Ήταν γνωστή για το παρακράτος της, για την προσπάθεια χειραγώγησης εκλογών, για το ρεβανσισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε τους πολιτικούς αντιπάλους. Η ίδια δεξιά κυβερνά και σήμερα κι ας μοιάζει στιλιστικά διαφορετική: αντί για την λεοντή, έχει φορέσει μια σικ επικοινωνιακή δημιουργία. Πάντα, όμως, με αναφορές στην γνωστή της πελατειακή παράδοση.

Τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ο κόσμος δεν τον ήξερε. Γιατί, όπως σοφά λέγεται, κάποιον τον μαθαίνεις όταν τον δεις να διαχειρίζεται εξουσία. Πολλοί πίστεψαν το 2015 πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε όσα είπε. Ποιος ξεχνά τον κ. Τσίπρα να δεσμεύεται στην εφαρμογή «κάθε λέξης του Συντάγματος»; Όμως τα σημάδια έδειχναν άλλα, από την αρχή της διακυβέρνησής του. Επέλεξε τους ΑΝΕΛ, τον κ. Καμμένο και τον κ. Παπαγγελόπουλο, ακριβώς για να βρει αγωγούς στα δεξιά συστήματα. Όχι μόνο ελπίδα δεν ερχόταν λοιπόν, αλλά έβλεπαν διαρκώς το φως της δημοσιότητας θεσμικές ανορθογραφίες  που θύμιζαν εκείνες τις γνωστές σκοτεινές μεθόδους της Δεξιάς. Οι πολίτες:

• Έβλεπαν γνωμοδοτήσεις Φλωρεντίας για τον «επιστημονική» τεκμηρίωση της λογοκρισίας.
• Έβλεπαν την λυσσώδη προσπάθεια να κολλήσουν λάσπη και ποινικές ευθύνες πάνω στους πολιτικούς τους αντιπάλους.
• Μάθαιναν για τις «μυστικές» συναντήσεις με δικηγόρους που συνδέονταν με τα panama papers.
• Άκουγαν εμβρόντητοι την κ. Χριστοδουλοπούλου να λέει από το βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ «Τους πήραμε το κράτος λάφυρο κι αυτό δεν το αντέχουν».
• Έβλεπαν τον κ. Πολάκη να δηλώνει on camera τον Φεβρουάριο 2017 “Το κράτος δεν είναι δικό μας ΑΚΟΜΗ»! προσπαθώντας να εξευμενίσει τους συνομιλητές του που τον κατηγορούσαν για αναποτελεσματικότητα.
• Έβλεπαν τον κ. Πετσίτη να μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου και να κάνει business επικαλούμενος την πρωθυπουργική οικειότητα.
• Άκουγαν υπουργούς να λένε ότι «για να κερδίσουμε τις εκλογές πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή»
• Άκουγαν τον ίδιο τον κ. Τσίπρα να μιλάει για «έλεγχο των αρμών της εξουσίας».

Κι όμως, ο απλός κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, έδινε ευκαιρίες, παρακολουθούσε με προσοχή κι ήθελε να είναι σίγουρος ότι όλα αυτά που βλέπει και ακούει δεν είναι κατασκευασμένα νέα και υπερβολές της αντιπολίτευσης. Η συζήτηση Μιωνή – Παππά, με τον τόνο οικειότητας που δηλώνει ότι οι δυό τους είχαν κάνει πολλές φορές τέτοιες συζητήσεις, είναι η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Πλέον ξέρει και ο πιο καλοπροαίρετος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε την εξουσία ως μαγαζί. Ο κ. Τσίπρας είναι ο καλύτερος μαθητής του Μακιαβέλι ο οποίος έγραφε στον «Ηγεμόνα»: «Ως νέος Ηγέτης, ακόμα κι αν έχεις το λαό με το μέρος σου, θα μπορέσεις να κυβερνήσεις άνετα μόνο αν κρατήσεις ανέπαφα όλα τα μέσα με τα οποία ο προκάτοχός σου επέβαλε την εξουσία του».

Δεν χωρούν τέτοιες αντιλήψεις στην προοδευτική παράταξη. Δεν μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να προστατεύσει τα λαϊκά συμφέροντα, μετά από αυτό το ηθικό κάταγμα που υπέστη.

Η πολιτική θέλει γενναιότητα και ειλικρίνεια.

Εμείς, στο Κίνημα Αλλαγής, παραμένουμε σταθεροί σε αξίες, αρχές, θεσμούς που δυναμώνουν την Δημοκρατία. Στηρίξαμε και ψηφίσαμε θεσμικές αλλαγές που έβαζαν φρένο στην εξουσία –ακόμα κι όταν ήμασταν εμείς στην κυβέρνηση. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι ο έλεγχος της κάθε εξουσίας γίνεται μόνο με θεσμικούς όρους. Με την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης κι όχι με την εξευτελιστική υποταγή της σε βρώμικα παρακυβερνητικά κυκλώματα. Εμείς ψηφίσαμε νόμους που έφεραν διαφάνεια κάθαρση στο πολιτικό σκηνικό. Κι όλα αυτά τα κάναμε γιατί γνωρίζουμε καλά ότι δεν αρκεί να πιστεύεις στην καλοσύνη και την ηθική των ανθρώπων που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα θεσμικών αναχωμάτων που θα αναχαιτίσουν οποιονδήποτε επιβουλευτεί εξουσίες που δεν πρέπει να έχει. Κι όλα αυτά τα κάναμε υποκινούμενοι από την αλληλεγγύη μας προς τους πιο αδύναμους. Γιατί μόνο το πλέγμα των νόμων και των θεσμών μπορούν να προστατεύσουν τους ασθενέστερους από την αυθαιρεσία της εξουσίας.

Ξέρουμε ότι ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2015 σε αυτές τις αρχές προσδοκούσε. Στην αλληλεγγύη, τη Δικαιοσύνη, την μέριμνα για τους πιο αδύναμους. Ξέρουν πια ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κακέκτυπο της Δεξιάς ανομίας. Ξέρουν, επίσης, ότι το Κίνημα Αλλαγής είναι το μόνο γνήσια λαϊκό κίνημα, που ακούει και εκφράζει τον κόσμο της εργασίας, τον άνθρωπο που έχει απαυδήσει να έχει δίκιο και να μην μπορεί να το βρει πουθενά. Είμαστε, εδώ, παρόντες και έτοιμοι να σπάσουμε ξανά αυγά, έτοιμοι να κάνουμε χωρίς φόβο εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να μην γίνεται η πατρίδα μας κάθε φορά έρμαιο των business της εξουσίας.