Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την κατάσταση που επικρατεί στα κλαμπ και τα μπαρ της Ελλάδας που θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση κρουσμάτων COVID-19
Όπως φαντάζομαι θα γνωρίζετε ότι το σουηδικό μοντέλο αντιμετώπισης του κορωνοϊού μπορεί να περιγραφεί με τη φράση «όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει» και είχε ως αποτέλεσμα α) να πεθάνουν μερικές χιλιάδες Σουηδοί, β) η (πολύ αραιοκατοικημένη) Σουηδία να έχει την πέμπτη θέση στους θανάτους ανά εκατομμύριο στον κόσμο (να είναι δηλαδή η πέμπτη λιγότερο ασφαλής χώρα στον πλανήτη σε ό,τι έχει να κάνει με την πανδημία), γ) η περίφημη ανοσία της αγέλης να μην έχει επιτευχθεί, δ) η οικονομία να βρίσκεται στα πρόθυρα της χειρότερης ύφεσης από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Με λίγα λόγια η Σουηδία, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες που φάνηκαν λίγο πιο μυαλωμένες, πληρώνει πολύ ακριβά τα κολλήματα και την αρτηριοσκλήρωση μιας κοινωνίας που θεωρεί τις συνήθειές της πιο σημαντικές από τις ανάγκες της πραγματικότητας και που δεν έχει καταλάβει ότι η υγεία και η οικονομία δεν είναι ένα δίπολο, αλλά δύο κομμάτια του ίδιου πόλου με σχέση απόλυτης αλληλεξάρτησης.
Το μοντέλο αυτό που έκανε πλούσιους τους Σουηδούς ιδιοκτήτες γραφείων κηδειών φαίνεται πως αποφάσισε να υιοθετήσει και η ελληνική πολιτεία σε ό,τι έχει να κάνει με μπαρ, κλαμπ και τα αντίστοιχα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (και κοινωνικής αδιαφορίας).
Κάθε βράδυ, όποιος ιδιοκτήτης μπαρ ή κλαμπ επιθυμεί να αφοδεύσει στους κανόνες το κάνει με την ίδια άνεση που σκόραρε ο Τζόρνταν. Θαμώνες πίνουν την ποτάρα τους στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο (φυσικά και δεν χορεύουν, μιλάμε για Έλληνες) και ανταλλάσουν μανιωδώς σάλια και μικρόβια προσπαθώντας με φιλότιμο να δημιουργήσουν νέες εστίες υπερμετάδοσης.
Αν προσθέσουμε και τις ωραίες εικόνες της Κυριακής από διάφορα λιμάνια της χώρας στα οποία συνωστίζονταν οι συμπολίτες που ήθελαν να κολλησ... να επιστρέψουν στην πρωτεύουσα, αρχίζει και γίνεται πιθανό το ενδεχόμενο η κυβέρνηση, κουρασμένη από την επιτυχία της Άνοιξης, να επιθυμεί να υιοθετήσει το σουηδικό μοντέλο.
Φυσικά, σε αντίθεση με τη Σουηδία, η ντόπια εκδοχή του μοντέλου αυτού δεν οφείλεται σε κάποια λάθος εκτίμηση ή σε κάποιο κόλλημα, αλλά στην απροθυμία κάθε οργάνου της πολιτείας να επιβάλλει στους ιδιοκτήτες μπαρ και κλαμπ την τήρηση των νόμων. Οφείλεται στην ασυδοσία των μαγαζατόρων η οποία (ολοφάνερα) τελεί υπό την αιγίδα κυβερνήσεων, δήμων, σωμάτων ασφαλείας και γενικώς οποιουδήποτε έχει δουλειά να εμποδίζει την ασυδοσία αντί να τη διευκολύνει. Οφείλεται στην απροθυμία αυτών που πληρώνονται για να επιβάλουν την τήρηση του νόμου να δουλέψουν.
Έτσι, αυτοί που με το νταβατζιλίκι τους (και την ανοχή ή τη συνεργασία των αρχών) στερούν τα πεζοδρόμια από τους νόμιμους χρήστες τους και κάνουν τον βίο αβίωτο σε όποιον έχει την ατυχία να μένει σε ακτίνα δεκάδων μέτρων από τα μαγαζιά τους (πολλά από τα οποία δεν θα έπρεπε καν να λειτουργούν), τώρα πρωτοστατούν και στην προσπάθεια να πολλαπλασιαστούν τα κρούσματα του COVID-19 στην ελληνική επικράτεια. Με το κράτος να κάνει ό,τι πάντα κάνει το κράτος σε αυτούς τους συμπολίτες: τα στραβά (ή τα γλυκά) μάτια.
Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση έχει βαρεθεί την επιτυχή αντιμετώπιση του κορωνοϊού και θέλει να γευτεί και την αποτυχία, έτσι για αλλαγή. Δεν ξέρω αν η διαπλοκή των ελεγχόμενων με τους ελεγκτές είναι τόσο μεγάλη που να έχει εξαφανίσει την οποιαδήποτε πιθανότητα επιβολής του νόμου. Δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος και ποιος δεν είναι (και σίγουρα δεν με ενδιαφέρει). Ξέρω πως η επικίνδυνη (και απολύτως ενοχοποιητική για τους εκπροσώπους των αρχών) αυθαιρεσία των ιδιοκτητών μπαρ και κλαμπ είναι πιο επικίνδυνη από ποτέ. Και μπράβο στην κυβέρνηση, μπράβο στους δήμους και μπράβο και στην Ελληνική Αστυνομία.
Υ.Γ. Άντε να πούμε πάλι τα ίδια επειδή διαβάζουν και κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν: ΔΕΝ είναι όλοι οι μαγαζάτορες αντικοινωνικοί και παραβατικοί. Κι αυτοί που δεν είναι υποφέρουν από τον αθέμιτο ανταγωνισμό αυτών που είναι.
14°
