Ακροβασίες στην Παιδεία

Αυτός ο μήνας ανέκαθεν, ήταν ο μήνας της παιδείας. Με τις πανελλαδικές να πρωταγωνιστούν και ταυτόχρονα το υπουργείο Παιδείας να ξεδιπλώνει τον προγραμματισμό της επόμενης χρονιάς. Ωστόσο φέτος, υπάρχει μία δυναμική, μία βούληση για αλλαγές σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα πανεπιστήμια, για τα οποία τα πιο σημαντικά έρχονται από Σεπτέμβριο. Μόνο που έχουμε μπλεχτεί λίγο. Αναζητούμε το σχέδιο, τον τελικό στόχο. Τι στ’ αλήθεια προσπαθούν να κάνουν στο υπουργείο Παιδείας; Να εκσυγχρονίσουν το σύστημα; Και πώς γίνεται αυτό; Με την επαναφορά της διαγωγής στα απολυτήρια; Με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η οποία ανακοινώθηκε προεκλογικά αλλά τώρα πάει - για άλλη μια φορά – στις ελληνικές καλένδες; Με τις εξετάσεις στα πειραματικά σχολεία που τελικά ανακλήθηκαν; Με την κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων από το Λύκειο;

Αυτό είναι το σχέδιο της πολιτικής ηγεσίας; Εκεί στο Μαρούσι δείχνουν να πειραματίζονται. Δεν είναι η πρώτη φορά, αυτό έκαναν και οι προηγούμενοι. Ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω. 

Ας αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες παλινωδίες για να εξηγήσουμε καλύτερα αυτό που λέμε. Κάποια μέρα η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αποφάσισε ότι οι μαθητές των πειραματικών Δημοτικών σχολείων θα συνέχιζαν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο μετά από εξετάσεις. Υπήρξαν αντιδράσεις από γονείς που έβλεπαν να ανατρέπεται ο προγραμματισμός τους. Εν μια νυκτί, η ρύθμιση εξαφανίστηκε χωρίς να τεθεί καν κάποια μεταβατική διάταξη εφόσον η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας τη συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο. Κανείς δεν εξήγησε ως όφειλε το σκεπτικό της αλλαγής που επιχειρήθηκε.

Ακολούθησε για ημέρες συζήτηση επί συζητήσεων της ρύθμισης για τα Αγγλικά στο Νηπιαγωγείο. Πολύς λόγος για κάτι που αυτονοήτως θα έπρεπε να εφαρμοστεί εδώ και χρόνια και στα δημόσια σχολεία καθώς στα περισσότερα ιδιωτικά έχουν φροντίσει να διαφημίζουν τα πολύγλωσσα advantage τους. Ωστόσο, όπως φάνηκε, η αναγκαιότητα της νέας ρύθμισης δεν εξηγήθηκε επαρκώς και αρκετά νωρίς. Το επικοινωνιακό πλεονέκτημα χάθηκε και όλοι, για πολύ χρόνο αδυνατούσαν να καταλάβουν τι ισχύει και τι προσπαθεί να κάνει το υπουργείο Παιδείας.

Αυτές τις ημέρες, στην επικαιρότητα βρίσκεται το ζήτημα της αφαίρεσης των καλλιτεχνικών μαθημάτων από το Λύκειο. Ένα θέμα που διατηρεί ψηλά και η αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που ξέχασε φαίνεται ότι το 2016 ο Νίκος Φίλης κατήργησε από την Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού τη «Θεατρική Αγωγή» συρρικνώνοντας έτσι την πολιτιστική παιδεία των μαθητών. Οι καθηγητές εναντιώνονται και ζητούν να διατηρηθούν τόσο η μουσική όσο και τα καλλιτεχνικά για να μην αποστειρωθεί και άλλο το σχολείο από παιδαγωγικά ερεθίσματα. Όμως το υπουργείο επικαλείται τη «χαμηλή συμμετοχή» των μαθητών σε αυτά. Επιτρέψτε μου να πω, ότι όταν ζήτησα να συναντήσω τους δασκάλους των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο σχολείο του παιδιού μου, απόρησαν ακόμη και οι εκπαιδευτικοί, αφού άλλα είναι τα σημαντικά μαθήματα για τους γονείς. Όμως, μετά από αυτές τις συναντήσεις ο γιος μου μπόρεσε να κάνει σχέδιο, η επιμονή μου στη δασκάλα ώθησε τον μαθητή της να δείξει ενδιαφέρον για τους πίνακες, να μαθαίνει για τους ζωγράφους και την εποχή τους και κυρίως για την τέχνη τους.

Η προσωπική εμπειρία λοιπόν, μου δείχνει ότι «η μικρή συμμετοχή» θα έπρεπε στα δικά μου μάτια να μετατραπεί σε «μεγάλη συμμετοχή» και όχι σε κατάργηση. Πόσο μάλλον όταν το γραμμικό σχέδιο θεωρείται προαπαιτούμενο μάθημα για την εισαγωγή στις σχολές Καλών Τεχνών και στις Αρχιτεκτονικές. Δεν υπάρχει προηγούμενο να εξεταστεί μάθημα στις πανελλαδικές εξετάσεις που δεν έχει διδαχθεί στο σχολείο αλλά στο φροντιστήριο. Αυτό που απομένει είναι να δούμε «τις προθέσεις του υπουργείου» που όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δελτίο Τύπου «θα εξετάσει συνολικά το ζήτημα της διδασκαλίας των ειδικών πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων». Εν ολίγης πρώτα καταργούμε το μάθημα και μετά εξετάζουμε το θέμα!

Και επειδή μιλήσαμε για κινητικότητα αυτή την περίοδο στο υπουργείο Παιδείας, ας μην δούμε και φέτος ανακοινώσεις που να μας λένε ότι τα βιβλία και οι εκπαιδευτικοί είναι στη θέση τους ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς. Αυτό είναι αυτονόητο, αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ της ύπαρξης του υπουργείου Παιδείας.