Τα 10 πιο αγαπημένα κλισέ της ελληνικής κοινωνίας

1. Όλοι οι δημοσιογράφοι «τα παίρνουν»
2. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι/ δάσκαλοι είναι τεμπέληδες, τεχνοφοβικοί, «ξύνονται» όλη μέρα και πληρώνονται.
3. Όλοι οι δεξιοί είναι ναζιστές
4. Αν σε βίασαν φταις και εσύ
5. Οι γκέι, τρανς και γενικά οι LGBTQi+ είναι ανώμαλοι
6. Όλοι οι ταξιτζήδες είναι χρυσαυγίτες
7. Οι στρέιτ είναι καλύτεροι γονείς
8. Όλοι οι αστυνομικοί είναι φασίστες
9. Όλοι οι αριστεροί θαυμάζουν τον Στάλιν
10. Οι ξένοι ζηλεύουν εμάς τους Έλληνες γιατί ζούμε στην καλύτερη χώρα του κόσμου

Η ελληνική κοινωνία έχει μια ροπή προς την αναπαραγωγή και υιοθέτηση κλισέ. Το να κατηγορείς κάποιον για το επάγγελμα του (και όχι μόνο) είναι το νοσηρό χόμπι των Ελλήνων.

Στη χώρα μας λες ότι είσαι ταξιτζής και σε στραβοκοιτάνε, λες ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος / δάσκαλος και κουνάνε το κεφάλι σε στιλ «κάαααθεσαι και πληρώνεσαι», λες ότι είσαι δημοσιογράφος και σε φαντάζονται πλούσιο, ισχυρό και διαπλεκόμενο.

Αν πεις ότι είσαι γκέι στην καλύτερη θα ακούσεις «έχω και εγώ φίλους γκέι» λες και τον να έχεις φίλο γκέι είναι τόσο δύσκολο όσο το να αγκαλιάζεσαι με λιοντάρι.

Δηλώνεις δεξιός και ψάχνουν να βρουν τατουάζ σβάστικα (ή Γιώργη Παπαδόπουλο οι πιο εθνικόφρονες). Δηλώνεις αριστερός και ευθύνεσαι για μερικά εκατομμύρια θανάτους στη Σιβηρία.

Αν είσαι στρέιτ και γονιός εξ ορισμού είσαι εντάξει (και βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας παρότι η πλειονότητα των γονιών είναι στρέιτ).

Αν πεις ότι είσαι αστυνομικός σε φαντάζονται να βασανίζεις ανθρώπους στη ΓΑΔΑ και αν σε βιάσουν «φταις και εσύ» γιατί «τα ήθελε ο κώλος της έτσι όπως ντύνεται/ συμπεριφέρεται» κ.ο.κ.

Και να μην ξεχνάμε ότι όλοι οι ξένοι είναι de facto κακοί και μας ζηλεύουν γιατί ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου.

Συμπέρασμα: όπως φαίνεται στη χώρα μας κανένας δεν συμπαθεί κανέναν και όλοι οι άλλοι (εκτός από εμάς) είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και άσχετοι στη δουλειά τους –αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου αφού όλοι ξέρουν τη δουλειά σου καλύτερα από σένα και ας μην την έχουν κάνει ποτέ. Είναι το φόρτε μας να απαξιώνουμε τους πάντες και τα πάντα.

Αλήθεια, πώς είναι να ζεις σε μια χώρα που υπάρχει μόνο μίσος, ασχετοσύνη, φθόνος, διαφθορά και ανωμαλία;