Ο μεγάλος περίπατος και η μεγάλη γκρίνια

Για αρχή να πω πως δεν ξέρω αν ο «Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας» είναι μια καλή ή μια μέτρια ή μια κακή ιδέα. Βέβαια, αν μου ζητούσε κανείς τη γνώμη θα έλεγα πως αν πρέπει οπωσδήποτε να αποδοθεί κάτι στους δημότες, αυτό που προηγείται είναι τα πεζοδρόμια που έχουν καταλάβει οι νταβατζήδες με τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και κοινωνικής αδιαφορίας. Θα έλεγα επίσης ότι η Βασιλίσσης Όλγας έχει έτσι κι αλλιώς τεράστια πεζοδρόμια για περίπατο (και με σκιά) και το να κάνεις ένα πεζόδρομο στη μέση της με τον ήλιο να κοπανάει δεν μου φαίνεται να έχει νόημα. Αντιθέτως, ο ποδηλατόδρομος μου φαίνεται απαραίτητος. Αλλά, όπως είπα, δεν ξέρω και μπορεί ο «μεγάλος περίπατος» να είναι ένα έργο που στ΄αλήθεια θα αλλάξει την Αθήνα προς το καλύτερο (σίγουρα είναι ένα έργο πολύ πολύ πολύ πιο εύκολο από την επιβολή του νόμου και τη σύγκρουση με αντικοινωνικούς παραβατικούς).  

Από την άλλη, αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως η γκρίνια στην ελληνική κοινωνική ζωή είναι τόσο απαραίτητη όσο η φέτα στα λαδερά ή η πέπσι με την πίτσα. Προσοχή, δεν μιλάω για την κριτική με επιχειρήματα, αλλά για την ξερή γκρίνια του τύπου «μα τώρα τους ήρθε να κάνουν τα έργα;» που ακούγεται για οποιαδήποτε εργασία επιχειρείται οπουδήποτε στην επικράτεια, οποιαδήποτε ώρα και οποιαδήποτε μέρα.

Θύμα αυτού του ωραίου εθισμού έπεσαν και οι ρυθμίσεις για την πεζοδρόμηση και ποδηλατοδρόμηση στο κέντρο που πολύ ενόχλησαν τους συμπολίτες που (μάλλον) αγνοώντας ότι την πρώτη μέρα ρυθμίσεων και έργων στην Πανεπιστημίου, λογικό είναι να γίνει ο χαμός.  

Προφανώς δεν αναφέρομαι σε αυτούς που αμφισβητούν το έργο με επιχειρήματα (όπως ψιλοέκανε, με την επιφύλαξη της άγνοιας, η αφεντιά μου).  Αναφέρομαι σε αυτούς που διαμαρτύρονται για την ταλαιπωρία χωρίς να έχουν ούτε ένα επιχείρημα της προκοπής εναντίον της πεζοδρόμησης (και όχι, η απροθυμία κάποιου να περπατήσει ή να χρησιμοποιήσει μετρό δεν είναι επιχείρημα της προκοπής). Ή σ’ αυτούς που γκρινιάζουν επειδή πιστεύουν οτι μπορούν να γίνουν πεζοδρομήσεις χωρίς καμία απολύτως συνέπεια για την κίνηση των ΙΧ και την βολή των οδηγών τους.

Δυστυχώς για τους συμπολίτες αυτούς έχω άσχημα νέα. Τα έργα σημαίνουν ταλαιπωρία και οι πεζοδρομήσεις σημαίνουν λιγότερος χώρος για τα ΙΧ.

Το ξέρω ότι ακούγεται κάπως δυσάρεστο για όσους πάνε με το αυτοκίνητο ακόμα και στο περίπτερο, αλλά είτε με μεγάλο περίπατο είτε όχι θα πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν σε ένα κέντρο ελαφρώς εχθρικό για τα ΙΧ. Θα πρέπει να συνηθίσουν να μπαίνουν στο μετρό ή να (το ξέρω πως ακούγεται σοκαριστικό) να χρησιμοποιούν τα πόδια τους, τα οποία με λίγη εξάσκηση μπορεί να μάθουν να κάνουν και άλλα πράγματα εκτός του γκάζι-φρένο-συμπλέκτης (για τους συμπολίτες που απλώς περνούν μέσα από το κέντρο για να πάνε από το ένα προάστιο στο άλλο δεν έχω να πω τίποτα εκτός από το ότι δρόμοι τριγύρω υπάρχουν πολλοί και μπορούν να τους βρουν όλους στο google maps).

Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να γνωρίζουμε πως η πεζοδρόμηση δεν έχει μόνο σκοπό την διευκόλυνση της ζωής των πεζών, αλλά και την αποτροπή της χρήσης του ΙΧ. Με λίγα λόγια, σε όλες αυτού του είδους τις παρεμβάσεις η ταλαιπωρία για τους οδηγούς ΙΧ δεν είναι απλώς μια παράπλευρη συνέπεια, αλλά στόχος που εξυπηρετεί τον ακόμα μεγαλύτερο στόχο του κέντρου χωρίς ΙΧ.  

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι η πεζοδρόμηση και η ποδηλατοδρόμηση του κέντρου μπορεί να αλλάξουν το κέντρο προς το καλύτερο ή μπορεί να είναι μια μεγαλοπρεπής τρύπα στο νερό. Αλλά αυτό δεν θα το αποφασίσουν οι γκρινιάρηδες συμπολίτες που έχουν την απαίτηση να πηγαίνουν παντού με το ΙΧ. Ανεξαρτήτως του πώς εξελιχθεί αυτή η (Καλή; Κακή; Μέτρια;) ιδέα αυτό που πρέπει να χωνέψουμε είναι πως κέντρο και ΙΧ όχι μόνο δεν πάνε πακέτο, αλλά όσο περνάει ο καιρός θα μετατρέπονται σε όλο και μεγαλύτερους εχθρούς. Όσο πιο γρήγορα το χωνέψουμε τόσο το καλύτερο για όλους. Και μπράβο μας.

Υ.Γ. Οι οδηγοί ταξί από την άλλη δικαιολογούνται απολύτως να διαμαρτύρονται. Θέλω να πιστεύω πως θα υπάρχει ειδική πρόνοια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα ΙΧ (και ειδικά τα διερχόμενα) και αυτών η κυκλοφορία είναι που πρέπει να ελαχιστοποιηθεί στο κέντρο.