Η αληθινή ιστορία της Ρόζα Παρκς

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν την Ρόζα Παρκς μέσω αποστειρωμένων ιστοριών σε σχολικά εγχειρίδια, ντοκιμαντέρ και τα κορυφαία αποτελέσματα στο Google. Σε όλα βγάζεις περίπου το ίδιο προφίλ: ότι ήταν μια κουρασμένη ηλικιωμένη μοδίστρα που ήσυχα (και σχεδόν τυχαία) ανάφλεξε το μποϊκοτάζ των λεωφορείων του Μοντγκόμερι, επειδή αρνήθηκε να μετακινηθεί από το κάθισμά της για να κάτσει ένας λευκός επιβάτης.

Το στούντιο animation ταινιών Eido δημιούργησε μια ταινία μικρού μήκους για το είδωλο των πολιτικών δικαιωμάτων Ρόζα Παρκς, το οποίο δίνει πολλά στοιχεία για την μαύρη ακτιβίστρια.

Η Παρκς ήταν μια γυναίκα με ριζοσπαστική πολιτική σκέψη και είχε μακρά ιστορία αγώνων για τα πολιτικά δικαιώματα. Η μεγάλη ανιψιά της Παρκς, Ουράνα ΜακΚάλει, αναφέρει πόσο εμπλεκόμενη και παθιασμένη ήταν:

«Ένα από τα πράγματα που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν για τη θεία μου είναι ότι ήταν ακτιβίστρια όλη της τη ζωή και άρχισε να αναρωτιέται πράγματα σε νεαρή ηλικία. Νομίζω ότι γι αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η ανατροφή της με τον παππού της, Σιλβέστερ Έντουαρτς. Θα καθόταν το βράδυ με ένα κυνηγετικό όπλο –σε περίπτωση που η Kου Kλουξ Kλαν μπορούσε να έρθει και να προσπαθήσει να τους σκοτώσει– και να της μιλήσει για την αντίσταση των μαύρων. Αυτό έθεσε τα θεμέλια για να αισθανθεί η θεία μου “Αυτό δεν είναι σωστό. Θα έπρεπε να κάνω κάτι και να γίνω ακτιβιστής”.  Όλη η ζωή της αφιερώθηκε σε αυτό τον αγώνα».

Το 2013, η καθηγήτρια πολιτικών επιστημών Τζιν Θεοχάρης δημοσίευσε μια βιογραφία με τίτλο «The Rebellious Life of Mrs. Rosa Parks» σχετικά με τις δεκαετίες ακτιβισμού της Παρκς.

«Παρουσιάζοντας μια ισχυρή διόρθωση στη δημοφιλή εικονογραφία της Παρκς ως η ήσυχη μοδίστρα που με μία μόνο πράξη γέννησε το σύγχρονο κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων, η μελετήτρια Τζιν Θεοχάρης αναφέρεται στην πολιτική φιλοσοφία της Παρκς και έξι δεκαετίες ακτιβισμού. Η Θεοχάρης περιγράφει με επιδεξιότητα το πολιτικό βάθος μιας εθνικής ηρωίδας που αφιέρωσε τη ζωή της στην καταπολέμηση της αμερικανικής ανισότητας και, στη διαδικασία, αναζωπυρώνει ένα ριζοσπαστικό κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων που έχει κρυφτεί εδώ και πάρα πολύ καιρό» έχει αναφερθεί σχετικά.

Η Θεοχάρης έγραψε ένα άρθρο 2 χρόνια αργότερα, όταν η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου άνοιγε τη συλλογή Ρόζα Παρκς στο κοινό.

Η «ιστορία μια επαναστατικής ζωής», όπως το έθεσε περιελάμβανε προηγούμενα άγνωστα προσωπικά γραπτά, επιστολές, ομιλίες, οικονομικά και ιατρικά αρχεία, πολιτικά έγγραφα και φωτογραφίες πολλών δεκαετιών.

Εκεί, βλέπουμε μια δια βίου ακτιβίστρια που είχε αμφισβητήσει τη λευκή υπεροχή για δεκαετίες πριν γίνει ο διάσημος καταλύτης για το μποϊκοτάζ των λεωφορείων του Μοντγκόμερι. Βλέπουμε μια γυναίκα που, από τα νεανικά της χρόνια, δεν δίστασε να κατηγορήσει το σύστημα καταπίεσης γύρω της. Όπως έγραψε κάποτε, «Μίλησα και μίλησα για ό, τι ξέρω για την απάνθρωπη μεταχείριση του λευκού του λευκού».

Ο Parks ήταν μια έμπειρη μαχήτρια της ελευθερίας που είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια που υποστήριζε τον Marcus Garvey και παντρεύτηκε έναν ακτιβιστή για τα αγόρια του Scottsboro. Έγινε μέλος του Montgomery του NAACP το 1943, και έγινε γραμματέας υποκαταστήματος. Πέρασε την επόμενη δεκαετία πιέζοντας για εγγραφή ψηφοφόρων, αναζητώντας δικαιοσύνη για μαύρους θύματα λευκής βίας και σεξουαλικής βίας, υποστηρίζοντας αδίκως κατηγορούμενους μαύρους, και πιέζοντας για καράργηση των διακρίσεων  σε σχολεία και δημόσιους χώρους. Δεσμευμένη τόσο για τη δύναμη της οργανωμένης, μη βίαιης άμεσης δράσης όσο και για το ηθικό δικαίωμα της αυτοάμυνας, ονόμασε τον Malcolm X τον προσωπικό της ήρωα.