Greek Summer is a State of Mind: Ο Θοδωρής Πανάγος γράφει για την ψεύτικη ιστορία που στήθηκε γύρω από το σποτ και την ελληνική καμπάνια για τον τουρισμό.
Τα μεγάλα λογοτεχνήματα ενίοτε εμπνέονται από κάτι πραγματικό, το προεκτείνουν, το φωτίζουν, το αλλάζουν δημιουργικά, και εκτοξεύονται προς την αθανασία της μνήμης των αναγνωστών, για να τη στοιχειώσουν και να τη σημαδέψουν. Κι άλλες φορές δείχνουν, παρά το γνωστό αντίθετο ρητό, να γεννιούνται από το πουθενά, να αναδύονται από ένα βαθύ χάος, για να φέρουν τις ίδιες αλλαγές στις γλυκιές ψυχές των ανθρώπων, χωρίς καμία εξωτερική αφορμή.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν το αρχικά διακινημένο από περιθωριακές ιστοσελίδες, και αργότερα κυρίαρχο λογοτέχνημα της περίπτωσής μας. Τα fake news σχετικά με την ανάθεση και την παραγωγή του σποτ για τον τουρισμό της Ελλάδας, ήταν μια απόλυτη παρθενογένεση και αυτό τα καθιστά μεγάλη λογοτεχνία.
Το βασικό στόρι έχει ως εξής: Η ακροδεξιά κυβέρνηση που μας ταλανίζει και κάνει τους πολίτες μιας άλλοτε ευτυχισμένης χώρας να ασφυκτιούν, είχε για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να διασπαθίσει με αδιαφανείς διαδικασίες τεράστια ποσά, με πρόσχημα την τουριστική προώθηση της δύσμοιρης χώρας.
32 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ είχαν διοχετευτεί σε ημέτερους, για ένα διαφημιστικό σποτάκι 72 δευτερολέπτων που δείχνει μια παραλία με drone, και λέει κάτι απλά και παιδικά, δήθεν βαθιά λόγια. «State of mind», «feeling free», «beeing with the people you love», «connecting with nature» και άλλα τέτοια ανέμπνευστα.
Κανείς σχεδόν δεν θα το περίμενε, αλλά η ιστορία είχε ακόμη χειρότερη συνέχεια. Η εταιρεία παραγωγής του σποτ ανήκε στην ξαδέρφη της ερωμένης του θυρωρού της πολυκατοικίας, υψηλά ιστάμενου κυβερνητικού στελέχους. Σχεδόν αμέσως, άλλοι, λιγότερο ευρηματικοί καλλιτέχνες αποφάσισαν να προσθέσουν τη δικιά τους πινελιά σε κάτι που έμοιαζε να μην μπορούσε να γίνει καλύτερο.
Θέλετε κι άλλα; Το κείμενο του σποτ και της καμπάνιας ήταν καθαρή λογοκλοπή της τίμιας εργασίας άλλων διαφημιστών, χωρίς καμία πρωτοτυπία. Καλλυντικά μάλιστα!
Και επιπλέον (αδιανόητο!) η παραλία στο σποτ δεν ήταν καν ελληνική. Ήταν μία από τις δεκάδες υπέροχες παραλίες της Κροατίας, ενώ πλήθος τεχνικού προσωπικού και στελεχών είχαν μετακινηθεί εν μέσω πανδημίας στη συμπαθή κοντινή χώρα για να την κινηματογραφήσουν, προφανώς με εντολή πρωθυπουργού.
Τα πράγματα ήταν για ακόμη μία φορά σοβαρά. Έδειχναν ότι όχι απλά έχουμε πρόβλημα αδιαφάνειας και διαφθοράς στη χώρα, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: έχουμε πρόβλημα λειτουργίας του πολιτεύματος. Στα μυαλά του φίλα προσκείμενου προς την αντιπολίτευση κοινού, η κατάληξη της κλιμάκωσης κάθε παρόμοιας ιστορίας είναι οι ίδιες διαπιστώσεις, πάντοτε, για τη χώρα και την ποιότητα της κυβέρνησης.
Απλώς, τις περισσότερες φορές μια ψεύτικη ιστορία, μία από τα γνωστά σε όλους fake news που συχνά πλημμυρίζουν τους λογαριασμούς μας στα σόσιαλ και κάνουν από εκεί αθόρυβα τη δουλειά τους, έχει πολύ περισσότερα αληθινά στοιχεία από αυτή που εξετάζουμε εδώ. Και αυτό ακριβώς την κατατάσσει στην κατηγορία του έργου τέχνης. Όσο κι αν κάθε φορά οι δίαυλοι επικοινωνίας παρομοίων «αποκαλύψεων» είναι ίδιοι, και σεσημασμένοι, αυτή τη φορά η αρχική πηγή της είδησης, ο αρχικός λογοτέχνης, παραμένει άγνωστος, και αυτό την κάνει ακόμα περισσότερο, αυτό που είναι ένα: πολύτιμο μεταλογοτέχνημα που είτε εγκαινιάζει μια νέα εποχή στην πολιτική ζωή της χώρας, είτε απλά, όπως συμβαίνει πολλές φορές, είναι μια χρυσή στιγμή, που θα κάνει καιρό να επαναληφθεί.
Αξίζει σίγουρα να περιμένουμε, το επόμενο σποτάκι για τον τουρισμό, ή κάποια οποιαδήποτε επόμενη αφορμή, για να το διαπιστώσουμε.
12°
