Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την ανακοίνωσή της Ιεράς Συνόδου πως η γιόγκα δεν ταιριάζει με τον χριστιανικό τρόπο ζωής.
Πολύ συχνά τα θέματα της βαβούρας που ονομάζουμε «δημόσιο διάλογο» είναι πιο ασήμαντα και από πρωτοποριακό καλλιτεχνικό δρώμενο. Ποτέ όμως δεν θυμάμαι να έχει συζητηθεί τόσο πολύ κάτι τόσο αδιάφορο όσο η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου με την οποία καλεί τους πιστούς να μην κάνουν γιόγκα γιατί θα βάλουν σε κίνδυνο την αιώνια ζωή στον άλλο κόσμο της ορθοδοξίας που και αυτός (όπως όλοι οι άλλοι κόσμοι) είναι εφικτός μόνο μέσω του θανάτου.
Για αρχή να πω πως οι συμπολίτες οι οποίοι κάνουν γιόγκα και ταυτόχρονα λαμβάνουν υπόψη τους τις υποδείξεις της Ιεράς Συνόδου στην καθημερινότητά τους πρέπει να είναι 2 ή 3, και δεν μιλάω για ποσοστό επί τοις εκατό. Πρέπει να είναι λιγότεροι κι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος είναι αθώος. Συνεπώς η ανακοίνωση του ΔΣ της Εκκλησίας ΑΕ πρακτικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Δεν αλλάζει απολύτως τίποτα για κανέναν.
Αλλά ακόμα κι αν άλλαζε, τι ακριβώς υπάρχει να συζητηθεί; Τους κανόνες που επιβάλουν οι μόνοι αρμόδιοι να επιβάλουν κανόνες στην Εκκλησία; Ή μήπως τη δυνατότητα οι κανόνες αυτοί να μην είναι και τόσο αυστηροί; Μα η θρησκεία και ο φορέας της που είναι η Εκκλησία δεν είναι διαγώνισμα σε τάξη του δημοτικού. Δεν είναι ξεπεσμένο τένις κλαμπ. Οι κανόνες της υποτίθεται πως δεν είναι κάποιοι κανόνες που αποφάσισε μια παρέα, αλλά κανόνες που έχει βάλει το υπέρτατο ον που οι πιστοί ονομάζουν Θεό. Οι επικεφαλής της Εκκλησίας υποτίθεται πως δεν είναι απλώς κάποιοι τμηματάρχες, αλλά οι εκπρόσωποι αυτού του όντος στη Γη. Αυτό δεν είναι που πιστεύουν οι πιστοί;
Και στο κάτω-κάτω είναι ή δεν είναι η γιόγκα κομμάτι του τρόπου ζωής και της φιλοσοφίας μιας άλλης θρησκείας; Τι θέλετε δηλαδή; Οι εκπρόσωποι μιας θρησκείας να αναγνωρίσουν την αλήθεια και άλλων θρησκειών; Μήπως δεν ξέρετε τι σημαίνει θρησκεία;
Λυπάμαι που πρέπει ένας άθρησκος να σας το πει, αλλά η θρησκεία δεν είναι ένα εστιατόριο που από όλα όσα έχει το μενού επιλέγεις το φιλέτο και λες στο γκαρσόνι πώς σου αρέσει ψημένο. Η θρησκεία είναι ένα εστιατόριο που αν θέλεις να κάτσεις στα τραπέζια του πρέπει να πάρεις όλο το μενού και ακριβώς όπως έχει αποφασίσει ο σεφ ότι πρέπει να σερβίρεται. Η θρησκεία βασίζεται στην ύπαρξη μιας απόλυτης αλήθειας που δεν έχει χώρο για άλλες και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Διαφορετικά δεν είναι θρησκεία αλλά πρακτικά συζήτησης κάποιου ομίλου προβληματισμού.
Στο κάτω-κάτω η θρησκεία δεν είναι υποχρεωτική για κανέναν.
Κανείς δεν σε υποχρεώνει να είσαι χριστιανός ορθόδοξος. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να πιστεύεις τους μύθους της Βίβλου. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να ζήσεις τη ζωή σου με βάση τους κανόνες της Εκκλησίας. Αλλά δεν μπορείς να είσαι στ' αλήθεια ορθόδοξος χριστιανός χωρίς να νηστεύεις τις μέρες που η Εκκλησία έχει ορίσει ως μέρες νηστείας. Δεν μπορείς να είσαι ορθόδοξος χριστιανός χωρίς να συμμετέχεις στο λατρευτικό τελετουργικό έτσι όπως το ορίζει η Εκκλησία. Δεν μπορείς να είσαι ορθόδοξος χριστιανός αδιαφορώντας για τους κανόνες που έχει ορίσει η Εκκλησία των ορθόδοξων χριστιανών με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορείς να είσαι χώρα-μέλος της FIFA και στο πρωτάθλημα σου το ποδόσφαιρο να παίζεται με 14 παίκτες και να επιτρέπονται τα γκολ με το χέρι.
Αν λοιπόν θέλεις να είσαι χριστιανός ορθόδοξος και μέλος της Εκκλησίας της Ελλάδος, δεν θα ακολουθείς πρακτικές άλλων θρησκειών. Πού είναι το περίεργο και γιατί διαμαρτύρεσαι;
Και καθώς κάνω την ερώτηση καταλαβαίνω πως έκανα λάθος και τελικά το θέμα της Εκκλησίας και της γιόγκα είναι όντως σημαντικό. Γιατί είναι άλλη μια πτυχή ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δυτικού κόσμου αυτή τη στιγμή: της κακομαθησιάς. Της κακομαθησιάς που κάνει κάποιους συμπολίτες να απαιτούν μεγάλες συντάξεις με μικρές εισφορές, πτυχίο χωρίς εξετάσεις, φτηνό ρεύμα χωρίς ανεμογεννήτριες, ασφάλεια χωρίς αστυνόμευση, δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις και σωτηρία της ψυχής χωρίς θυσίες. Και μπράβο τους.
