Η πατρίς ευγνωμονούσα

* Γράφει ο Κυριάκος Μπερμπερίδης

Μέχρι και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το Βέλγιο μετρούσε 9.312 νεκρούς, η Σουηδία 4.029, η Ελβετία 1.913, η Πορτογαλία 1.330, η Αυστρία 641, η Ουγγαρία 491, η Τσεχία 317, το Ισραήλ 281 και η Ελλάδα 172.

Τι κοινό έχουν οι παραπάνω χώρες με την Ελλάδα; Έχουν περίπου τον ίδιο πληθυσμό, οι περισσότερες όμως απ’ αυτές έχουν πολύ πιο προηγμένα συστήματα υγείας.

Τι έκανε η Ελλάδα καλά; 

Έδειξε κατ’ αρχήν ηγεσία με τα αυστηρά μεν αλλά έγκαιρα και στοχευμένα μέτρα που αποδείχτηκαν σωτήρια. Έπεισε τον κόσμο ότι τα μέτρα αυτά ήταν απαραίτητα με απλά και κατανοητά μηνύματα. Και στελέχωσε την επιτροπή διαχείρισης της κρίσης με τους κατάλληλους ανθρώπους τους οποίους άφησε να δουλέψουν απερίσπαστα. Με επικεφαλής έναν σεμνό επιστήμονα που κατάφερε να μας εμπνεύσει σεβασμό και να τιθασεύσει το εγώ μας. Τον Σωτήρη Τσιόδρα.

Επειδή όμως «στην Ελλάδα η επιτυχία είναι ποινικό αδίκημα», όπως είπε κάποτε εύστοχα μια εμβληματική μορφή της δημοσιογραφίας, η Ελένη Βλάχου, δεν έμειναν όλοι ακριβώς ευχαριστημένοι με την υποδειγματική διαχείριση της κρίσης, που σε μερικούς δημιούργησε φθόνο και σε άλλους αμηχανία και εκνευρισμό.

Ήδη κιόλας απ’ τις πρώτες εβδομάδες της κρίσης, ο κύριος Τσιόδρας άρχισε να στοχοποιείται. Άλλος άφηνε ανυπόστατους υπαινιγμούς εναντίον του ότι δήθεν τα κρούσματα υποκαταμετρώνται σκοπίμως, άλλος του απέδωσε δόλο επειδή ήταν τάχα φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση, άλλη ενοχλήθηκε επειδή ο Τσιόδρας, έχοντας προφανώς ανάγκη αποφόρτισης, πήγε σε μια εκκλησία κι έψαλλε.

Άλλος απέδιδε τα εξαιρετικά αποτελέσματα στην τύχη και τον καλό καιρό, άλλος ισχυριζόταν ότι κακώς συγκρινόμαστε με τις ευρωπαϊκές χώρες ενώ θα έρεπε κατ’ αυτόν να συγκριθούμε με την Αλβανία, τη Βουλγαρία και το Κόσσοβο.

Κι αν δεν φτάνει ούτε αυτό, να συγκριθούμε τότε και με τις Μαλδίβες, τα νησιά Κέιμαν, τις Μπαχάμες, 193 αναγνωρισμένα κράτη έχει άλλωστε ο ΟΗΕ, όλο και κάποιο θα βρισκόταν με λιγότερα κρούσματα απ’ την Ελλάδα.

Άλλη τον αποκάλεσε «ανθρωπολογικό πρότυπο της κυρίαρχης δεξιάς γιατί είναι ορθόδοξος, πολύτεκνος, ευσυγκίνητος ιεροψάλτης με υποδειγματικό βίο», λες και οι ιδιότητες αυτές  καθιστούν κάποιον εκ προοιμίου ένοχο για κάτι.

Άλλος τον ειρωνεύτηκε επειδή κάποια στιγμή έκλαψε, γράφοντας ένα χυδαίο άρθρο και χαρακτηρίζοντας τον ούτε λίγο ούτε πολύ, «τσιράκι του Μητσοτάκη».

Άλλος τον αποκάλεσε ξεδιάντροπα «χαρτορίχτρα που κάνει προπαγάνδα και τρομοκρατεί τον κόσμο».

Άλλος τον χαρακτήρισε «φυτευτό» αφήνοντας και βαρείς υπαινιγμούς ότι χρηματίζεται από φαρμακευτικές εταιρίες.

Και σήμερα, τη στιγμή που η καμπύλη όχι μόνο ίσιωσε αλλά έχει πια ισχυρή καθοδική τάση  υποδηλώνοντας την αρχή του τέλους της πρώτης τουλάχιστον φάσης, υπήρξε και πολιτικός που δεν ντράπηκε να πει το αδιανόητο ότι «δεν θέλουμε Τσιόδρες να κυβερνούν την κοινωνία», λες και ο Τσιόδρας εξέφρασε ποτέ πολιτικές φιλοδοξίες.

Αγνωμοσύνη; Ακρισία; Αμετροέπεια; Φθόνος; Μοχθηρία;

Πιθανότατα όλα τα παραπάνω μαζί που, αν ισχύουν, επιβεβαιώνουν απολύτως τον ψυχίατρο Ματθαίο Γιωσάφατ που πρώτος αυτός μίλησε κάποτε για ένα λαό, ένα μέρος του οποίου πάσχει στην ουσία από κατάθλιψη που κατά βάση εκδηλώνεται υπομανιακά.

Αγαπητέ κύριε Τσιόδρα,
Η μεγάλη πάντως πλειοψηφία του κόσμου σας ευχαριστεί πολύ για όσα κάνατε και  κρατήσατε την Ελλάδα όρθια.

Και η πατρίδα σας ευγνωμονεί.

*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και των Τομέων Πολιτικής Υποστήριξης και Υγείας της Νέας Δημοκρατίας.