Τα 3 πράγματα που θα ήθελα για την Αθήνα

1. Ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στις μείζονες αποφάσεις για παρεμβάσεις στην πόλη, που αφορούν και επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα τους. Για παράδειγμα, συζητείται το έργο της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου – Πατησίων, που έχει κυριολεκτικά διχάσει όσους ζουν και κινούνται στην πόλη, αλλά οι όποιες συζητήσεις και ενέργειες γίνονται ερήμην των πολιτών. Υπάρχει ο θεσμός των δημοτικών δημοψηφισμάτων, καλό είναι να ενεργοποιηθεί για τόσο σημαντικές αποφάσεις.

2. Προσαρμογή της λειτουργίας των παιδικών σταθμών, στην κατεύθυνση της σταδιακής διεύρυνσης του ωραρίου και των ημερών λειτουργίας, ώστε να εξυπηρετούν αποτελεσματικότερα τους γονείς.

Οι παιδικοί σταθμοί, όπως λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας, δεν διευκολύνουν τους εργαζόμενους γονείς, ειδικά αυτούς που είναι στον ιδιωτικό τομέα. Ως αποτέλεσμα, επιβαρύνονται κυρίως οι μητέρες, που αναγκάζονται να κάνουν πίσω στις επαγγελματικές τους φιλοδοξίες ή να σταματήσουν τελείως να εργάζονται. Η αποτελεσματική βοήθεια στις οικογένειες όταν τα παιδιά είναι μικρά (και όχι με πρόωρες συντάξεις σε μητέρες ανήλικων 16χρονων) έχει σημαντικά οφέλη για τη χώρα, όχι μόνο στην αύξηση των γεννήσεων, αλλά κυρίως και πρωτίστως στη συνολική αύξηση της απασχόλησης.

3. Απαλλαγή των πεζοδρομίων από μία σειρά εμποδίων που δεν μας αφήνουν να χαρούμε το περπάτημα στην πόλη.

Μηχανάκια εν κινήσει και σταθμευμένα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, περίπτερα μίνι-μάρκετ, πινακίδες, γλάστρες, κολωνάκια και δεν συμμαζεύεται – όσοι αγαπούν και καταφέρνουν να περπατούν στην πόλη (δυστυχώς, η υφιστάμενη κατάσταση αποκλείει πολλούς πολίτες από το να χαρούν την πόλη τους) υφίστανται καθημερινό βιασμό και πόλεμο νεύρων από κάθε είδους εμπόδια. Η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, που ήταν ένα βήμα πίσω για την αυτοδιοίκηση και που πολύ κακώς έγινε, επέτεινε το πρόβλημα. Μία καλή αρχή, εκτός από την αστυνόμευση σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ, είναι να αρχίσουμε ό,τι καινούργιο πρόκειται να καταλάβει θέση στο πεζοδρόμιο να τοποθετείται με τρόπο που δεν θα εμποδίζει τους πεζούς. Στη συνέχεια, τα ήδη υπάρχοντα είτε να επανατοποθετούνται με κατάλληλη πρακτική ρύθμιση, είτε να αποσύρονται αν δεν είναι πλέον λειτουργικά.

Η Αθήνα, πεδίο εφαρμογής νέων λύσεων και βιτρίνα της χώρας, αντιμετωπίζει προφανώς μία σειρά από θέματα και δεν περιορίζεται σε αυτά τα τρία που προανέφερα. Οι διαδηλώσεις που κλείνουν τους δρόμους κάθε τρεις και λίγο – ένα πρόβλημα για το οποίο ο δήμαρχος Γ. Καμίνης έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση που «κοιμάται» στα συρτάρια ενός υπουργείου – η ουσιαστική μέριμνα για τους αστέγους και άλλες ομάδες με ανάγκες, η καθαριότητα, ο συντονισμός των έργων των ΔΕΚΟ, το θέμα των πολύπλοκων, γραφειοκρατικών και χρονοβόρων διαδικασιών για τις επιχειρήσεις, η έλλειψη επαρκών χώρων στάθμευσης, η διπλή ανάπλαση- και πολλά άλλα. Και φυσικά η οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων, ένα κεντρικό αίτημα της Δράσης που έχει υιοθετήσει ο συνδυασμός «Δικαίωμα στην Πόλη».

Προσωπικά, μαζί με όλους τους ανθρώπους που πλαισιώνουν τον Γιώργο Καμίνη, θα εργαστώ για το καλύτερο σε όλους αυτούς τους τομείς, αν μας δώσετε την ευκαιρία, στην πενταετία που ακολουθεί, να διευρύνουμε το έργο της πρώτης τριετίας.