Πολιτικη & Οικονομια

Τι έκανε η πανδημία του κορωνοϊού στον κόσμο μας;

Η ηγετική δυσκαμψία που επέδειξε η Ευρωπαϊκή Ένωση στον χειρισμό της πανδημίας ίσως να αποκάλυψε τελικά ότι ο θεσμός δεν ήταν ποτέ αυτό που ισχυριζόταν

32014-72458.jpg
A.V. Guest
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
pandimia-koronoios-ergazomenoi-ergodotes.jpg
© Chesnot / Getty Images / Ideal Image

Ο Robin Chater, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργοδοτών (FedEE), δίνει την απάντηση στην ερώτηση «τι έκανε η πανδημία του κορωνοϊού στον κόσμο μας;».

Γράφει ο Robin Chater*

Τελικά ήταν μια πανδημία. Αν δεν ήταν αυτό, κάποια άλλη καταστροφή θα μας έβρισκε σύντομα προκαλώντας το παγκόσμιο σοκ που αποδείχτηκε απαραίτητο για να φανερωθούν οι βαθιά ριζωμένες, παλιές και παρακμάζουσες πεποιθήσεις και να ανοίξει όλων τα μάτια ως προς τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν τελικά τα πράγματα εδώ και πολλές, πολλές δεκαετίες.  

Η ηγετική δυσκαμψία που επέδειξε η Ευρωπαϊκή Ένωση στον χειρισμό της πανδημίας ίσως να αποκάλυψε τελικά ότι ο θεσμός δεν ήταν ποτέ αυτό που ισχυριζόταν, αλλά από πάντα  μια προσωρινή λύση για την επίτευξη σταθερότητας στην Ευρώπη μετά από δύο καταστροφικούς Παγκόσμιους Πολέμους. Το γεγονός ότι πορευόταν πιστεύοντας ότι ήταν ένα είδος «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» ήταν ατυχές και λάθος τεράστιο. Οι μικρούλες πολιτείες της Ευρώπης είναι μια ανωμαλία, αλλά δεν θα έκρυβαν ποτέ τον παράλογο κατακερματισμό τους πίσω από γραφειοκρατικά προσωπεία. Ομοίως, το ευρώ έχει υποστεί κακή διαχείριση από την αρχή, και τελικά χρειάστηκε το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο για να αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο ο θλιβερός και δόλιος τρόπος με τον οποίο ενισχύθηκε.  

Αυτό που έκανε η, σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική, υπερ-αντίδραση  των κυβερνήσεων στην πανδημία, ήταν να οδηγήσει τον μισό πλανήτη πίσω στην απόλυτη φτώχεια και σε μια ευρύτερη υγειονομική δυσλειτουργία που με τη σειρά της τον άφησε περισσότερο εκτεθειμένο στις ασθένειες. Δεν είναι ότι οι Τραμπ, Τζόνσον, Μακρόν και Μέρκελ δεν γνωρίζουν ότι το 60% των εργαζομένων στο Μπαγκλαντές και το 25% στην Ινδία έχουν χάσει τις δουλειές τους τούς τελευταίους τρεις μήνες - χωρίς ένα κράτος πρόνοιας να τους προστατεύσει. Απλά ότι δεν τους νοιάζει. Ακόμη πιο δίπλα μας, στρέφοντας η ιατρική κοινότητα ολοκληρωτικά την προσοχή της στον νέο ιό, έβαλε σε δεύτερη μοίρα την έγκαιρη και αναγκαία ιατρική περίθαλψη όσων έπασχαν από άλλες απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες όπως ο καρκίνος ή η θανατηφόρα γρίπη H32N. Μόνο στις ΗΠΑ, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, περισσότερα από 80.000 άτομα δεν έλαβαν τη θεραπεία τους για τον καρκίνο και περίπου τα μισά παιδιά δεν μπόρεσαν να εμβολιαστούν.

Εάν κάνουμε όλοι ένα μεγάλο βήμα πίσω και κοιτάξουμε από απόσταση την κατάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο, συνειδητοποιούμε πως η αλήθεια είναι απίστευτα απλή. Οι δύο οικονομικές υπερδυνάμεις είναι η Κίνα και η Γερμανία, η μεγαλύτερη δημογραφική απειλή προέρχεται από την υποσαχάρια Αφρική, η στρατιωτική υπεροχή εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τις ΗΠΑ (αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πότε το υπερβολικό δημόσιο χρέος της Αμερικής και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο θα εναρμονιστούν με αυτό το γεγονός) και περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού πιστεύει ότι η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη από κάποιο προ-μεσαιωνικό δόγμα - με ισχυρή την πεποίθηση της ζωής μετά θάνατον. Η πιο πιθανή συνέπεια αυτού του χάους είναι ότι μέσα στα επόμενα 3-5 χρόνια θα συμβεί η τελική αναμέτρηση μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ. Γνωρίζουμε ήδη ότι την Αμερική θα την οδηγήσει εκεί κάποιος τόσο αναξιόπιστος που δεν θα τον εμπιστευόσουν ούτε τον σκύλο σου να βγάλει βόλτα και ότι κανένας μελλοντικός Πρόεδρος δεν θα έχει τη σοφία να δει τις συνέπειες των πράξεών του. Πάντως, για να το δούμε και από άλλη σκοπιά, η ανθρώπινη ζωή ήδη απειλείται ούτως ή άλλως και «συρρικνώνεται» σε μόλις πέντε ή έξι γενιές ακόμα, από την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Το κρίμα είναι ότι στην υπαρξιακή μας κρίση δεν υπάρχει κανένα μαγικό χέρι να επέμβει και να μας σώσει. Και οι μεγάλες καταστροφές θα μας φέρνουν πιο κοντά στη συνειδητότητα αυτής της ανέλπιδης πραγματικότητας, την οποία όλοι μοιραζόμαστε.

Το βουνό της ανεντιμότητας, της απληστίας, του προσωπικού συμφέροντος, της αυταπάτης, των προσωπικών ψευδαισθήσεων, της αγνωμοσύνης, της μωρίας και της στενοκεφαλιάς είναι πολύ ψηλό για οποιονδήποτε προσπαθεί να το κατέβει, πόσο μάλλον να βρει τον τρόπο και την εξουσία εκείνη που θα του δείξει τον σωστό δρόμο.  

*Ο Robin Chater είναι γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργοδοτών (FedEE).

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.