Όταν οι πεισιθάνατοι μελαγχολούν

Δεν αργεί η μέρα που η αριστερή αντιπολίτευση θα ξεθάψει το τόμαχοκ του αντιμνημονιακού πολέμου. Ελλείψει άλλου εργαλείου είναι μια κάποια λύση απέναντι στην πολιτική κυριαρχία της κεντροδεξιάς αλλά και το πνεύμα των ημερών. Ένα πνεύμα που θέλει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να στηρίζει εν μέσω πανδημίας τους ειδικούς και την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται έστω και ως φάρσα. Από τους απέναντι πάντως δεν ακούστηκε ούτε μια καλή κουβέντα.

Με την εμφάνιση του Covid -19 η πρώτη αντίδραση της αριστεράς εστίασε στις αναμενόμενες μεγάλες απώλειες. Επίταξη ιδιωτικών κλινικών, διορισμοί προσωπικού, κρεβάτια ΜΕΘ και λοιποί εξοπλισμοί έγιναν πρωτοσέλιδα με την βεβαιότητα ότι δεν θα επαρκούν όταν αρχίσει να σκαρφαλώνει η καμπύλη του θανάτου και θα γίνεται το «έλα να δεις». Διότι για τις σοβαρές ανεπάρκειες του ΕΣΥ ευθύνεται αποκλειστικά η σημερινή κυβέρνηση των 10 μηνών και όχι η προηγούμενη των 55. Αλλά δεν της βγήκε.

Οι φύλακες που είχαν γνώση της κατάστασης κράτησαν με lockdown την καμπύλη χαμηλά και η γραμμή άλλαξε. Έτσι δοκίμασαν την καταγγελία των αυστηρών μέτρων που δεν άφηναν τους ανθρώπους να πάρουν και να μεταδώσουν τον ιό ελεύθερα ή τέλος πάντων να πεθάνουν με τον τρόπο της αρεσκείας τους. Δυστυχώς για τους εμπνευστές της δεν τσίμπησε κανείς πέρα των γνωστών κονδυλοφόρων. Η επίθεση στον Σ. Τσιόδρα ήταν τελείως ατυχής αφού τον βοήθησε να γίνει ο δημοφιλέστερος Έλληνας, η δε ανταπόκριση του κόσμου στα μέτρα Χαρδαλιά είναι εξαιρετική για τα δεδομένα της εποχής και της χώρας.

Ποια άλλη συμφορά απέμενε για να ποντάρει η αριστερή αντιπολίτευση; Μα η αναμενόμενη σοβαρή οικονομική ύφεση. Εδώ κάνει διάνα. Ο τρίτος στόχος είναι σίγουρος. Η κάμψη θα είναι παγκόσμια  και η Ελλάδα με την αδύναμη οικονομία και το υψηλό χρέος θα πληγωθεί βαριά. Αλλά όταν γλιτώνεις από την κρίση του 09 και τα χέρια των λαϊκιστών, δεν καταδέχεσαι να πας από  κορωνοϊό. Η Ελλάδα δεν είναι πολύ σκληρή αλλά δεν θα πεθάνει.

Οικονομία που στηρίζεται στον τουρισμό, τη ναυτιλία και τη μη αναγκαία κατανάλωση, με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα προφανώς και είναι ευάλωτη στην ιδιόμορφη αυτή κρίση. Που τσακίζει τους πάντες εκτός από τα τρόφιμα και τα φαρμακεία. Αλλά η πολιτεία έχει όπλα και θα τα ρίξει στη μάχη ώστε να μη σβήσει η ανάσα της κοινωνίας. Τα 20 δις από το μαξιλάρι των ταμειακών διαθεσίμων είναι έτοιμα να πέσουν στην αγορά. Και αναμένονται άλλα 10. Το άμεσο ή έμμεσο «Helicopter money» είναι εδώ. Και από κοντά η γρήγορη ψηφιακή ολοκλήρωση, η μείωση της γραφειοκρατίας, η χαλάρωση των κανόνων του ΕΣΠΑ ώστε να επενδυθούν άμεσα οι πόροι που λιμνάζουν.

Δημόσιο χρήμα, δημόσιες επενδύσεις για τη στήριξη της κοινωνίας και όχι των ημετέρων. Τώρα στα δύσκολα το κράτος πρέπει να εκτελέσει επάξια την αποστολή του αλλά και οι πολίτες να βάλουν πλάτη. Οι απανταχού «προοδευτικοί» πεισιθάνατοι μπορεί να αδημονούν να δουν κοράκια να μαζεύονται αλλά ο κόσμος δεν θα τους κάνει τη χάρη. Η ΕΕ έμαθε από την προηγούμενη κρίση και θα κινηθεί πιο γρήγορα για να στηρίξει τη ρευστότητα και την αγορά. Οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία στο ζήτημα αυτό δείχνουν το δρόμο. Δεν έχει νόημα να αυξήσουμε τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, να φορτώσουμε τα κράτη με μνημόνια εν μέσω καταστροφής. Μια νέα μακροχρόνια λιτότητα θα δώσει και πάλι έδαφος στους λαϊκιστές της δεξιάς και της αριστεράς για να αξιώσουν πολιτική ισχύ. Το «ρίξτε χρήμα για να γλιτώσουμε τα χειρότερα» είναι το σύνθημα της εποχής.

Αλλά ακόμα και για το χρήμα σωτηρίας η αριστερά έχει αντίρρηση. Την βλέπουμε να απειλεί, μην τολμήσετε να ξοδέψετε το μαξιλάρι που εγώ με τόσο κόπο μάζεψα. Τα χρήματα δηλαδή που σκούπισε από την πραγματική οικονομία μέσω της σκληρής φορολογίας και της αντιεπενδυτικής πολιτικής. Μα ακριβώς, το οξυγόνο που στέρησε ο αριστερός από την αγορά και κόντεψε να την τελειώσει, της το επιστρέφει τώρα ο φιλελεύθερος για να επιβιώσει. Δυστυχώς υπάρχει χαώδης απόσταση στις αντιλήψεις για την κοινωνία.

Υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί που τρέφονται αποκλειστικά από τη δυστυχία. Από τον πόνο και την ανέχεια. Από τον θάνατο. Υποδαυλίζουν το κακό και το αρνητικό, διχάζουν το λαό, θολώνουν το τοπίο και υπόσχονται τον «άλλο κόσμο» χωρίς επιχειρήματα. Δυστυχώς σε εποχές κρίσεις βρίσκουν ακροατήριο. Δεν έχουν όλοι την ικανότητα να  ζυγίσουν τα όσα τους τάζουν, να σκεφθούν ορθολογικά και παρασύρονται στην άβυσσο. Αλλά σήμερα δεν είναι 2015. Αν πεις ότι η Ελλάδα δεν τα πήγε καλά στην πανδημία γιατί έχει περισσότερους νεκρούς από την Αλβανία θα γελάσουν μαζί σου.

Η ολική επαναφορά του λαϊκισμού στα πολιτικά μας πράγματα εξαρτάται από την πολιτική ικανότητα των κυβερνώντων. Η ανάγκη ανοίγει το δρόμο στην αναγκαιότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σήμερα πολιτικά και ηθικά κυρίαρχος. Κάτι που δεν είναι ο Μακρόν ή ο Τζόνσον, πόσο μάλλον ο Τραμπ. Δεν έχει λόγο να καθυστερήσει τις σαρωτικές αλλαγές και να μεταμορφώσει τον δημόσιο τομέα με αιχμή έναν άλλον Κυριάκο, τον Πιερρακάκη. Η Κεραμέως δεν έχει λόγο να φοβάται για το πολιτικό της μέλλον διστάζοντας να πάει κόντρα στη ΔΑΚΕ και την ΟΛΜΕ. Η πλειοψηφία απαιτεί εδώ και τώρα πραγματικά σχολεία και θα τα έχει είτε με αυτήν είτε με άλλον υπουργό. Διότι έφτασε ο κόμπος στο χτένι και η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει. Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει η μεταπολίτευση.

Οι ικανοί εκμεταλλευόμενοι τις συμβουλές των αρίστων προφύλαξαν την πατρίδα από τον θάνατο και την έκαναν παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση. Με τον ίδιο συνδυασμό πρέπει να τολμήσουν να την περάσουν και στην ψηφιακή εποχή, κάτι που άλλες χώρες όπως αυτές της Βαλτικής έχουν ήδη κάνει. Να αναμορφώσουν το ΕΣΥ ώστε να μπορεί να αντέξει σε πιθανές νέες πανδημίες. Να θωρακίσουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα τώρα που ο  καταρρέων Ερντογάν θα παίξει τα ρέστα του πάνω στο χαρτί της παράνομης μετανάστευσης. Να προσελκύσουν με κάθε τίμημα επενδύσεις ώστε να βάλλουν τη χώρα χοντρά στο παιχνίδι της παραγωγής ειδικά τώρα που θα αρχίσουν οι επιστροφές κεφαλαίων προς την Ευρώπη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει στην απέξω επειδή το θέλει μια μειοψηφία.

Η κρίση του κορωνοϊού επιταχύνει το πέρασμα της ΕΕ σε μια άλλη εποχή με διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες. Ασφάλεια απέναντι σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, επανεκκίνηση  της παραγωγικής δραστηριότητας, ψηφιακό περιβάλλον, πολιτική ενοποίηση και αλληλεγγύη, δράσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή, ισχυρό σύστημα υγείας, ευημερία. Σε ένα τέτοιο set-up η παραδοσιακή μαρξιστική αριστερά σαν τη δική μας δεν έχει καμιά τύχη. Η λαϊκίστικη μετάλλαξή της μπορεί να εξαπάτησε τον κόσμο μια φορά αλλά δεν είναι κάθε μέρα 2015. Διότι όπως βλέπετε τα όπλα της είναι δοκιμασμένα, ξεπερασμένα και ανίκανα.

Η εχθροπάθεια που χαρακτηρίζει αυτήν την αριστερά δεν είναι πια καθόλου δημοφιλής σε μια κοινωνία που γλίτωσε από του χάρου τα δόντια χάρη στην οξυδέρκεια των ικανών και των αρίστων. Σήμερα είναι η εποχή των επιστημόνων και όχι των τσαρλατάνων. Οι ώρες αυτές είναι της φροντίδας, της αγκαλιάς και της αγάπης, όχι του μίσους.

Η Ελλάδα δεν πέφτει πια από τα σύννεφα. Είδε το χάρο με τα μάτια της, έμαθε από τα λάθη της, βγήκε από μια δοκιμασία όρθια και είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την επόμενη. Η συγκατάνευσή στα μέτρα και η στήριξη που δίνει στην ηγεσία σηματοδοτούν την απόφασή της να προχωρήσει και να νικήσει. Σε ένα χρόνο θα βρίσκεται και πάλι σε τροχιά ανάπτυξης. Και θα θυμάται ότι οι εραστές της ελευθερίας έβαλαν πρώτα απ’ όλα την ανθρώπινη ζωή.