Όπως σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και οι συνεργάτες του εχθρού έτσι και στον πόλεμο με τον κορωνοϊό θα υπάρχουν οι συνεργάτες του. Ας μην τους αφήσουμε να μας νικήσουν.
Νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει, αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος να το γράψω άλλη μια φορά: αν πριν λίγο καιρό μου έλεγαν ότι θα απαιτηθεί από τους συμπολίτες να δείξουν πρωτοφανή πειθαρχία και να μείνουν κλεισμένοι σπίτια τους προκειμένου να αποφύγουμε μια υγειονομική καταστροφή (που είναι ο κυριλέ τρόπος να περιγράψεις τον θάνατο) θα προετοιμαζόμουν για τα χειρότερα. Και είμαι σίγουρος πως δεν θα ήμουν ο μόνος.
Όπως δεν ήμουν ο μόνος που χάρηκα πολύ όταν διαπίστωσα πως τα εντατικά (και ακριβοπληρωμένα) μαθήματα των τελευταίων δέκα ετών είχαν πιάσει τόπο και η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών έκανε κάτι που είχε να κάνει από... δεν ξέρω, μάλλον θα ήμουν αγέννητος: έδειξε πειθαρχία, ωριμότητα, υπευθυνότητα και πλήρη κατανόηση της πραγματικότητας.
Δυστυχώς, η πειθαρχία, η ωριμότητα, η υπευθυνότητα και η πλήρης κατανόηση των πολλών μπορεί τελικά να μην αποδειχτούν αρκετές.
Βλέπετε, η ηλιοφάνεια και οι ευχάριστες θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών έδειξαν ότι κάποιοι συμπολίτες δεν έκατσαν μέσα επειδή κατάλαβαν, αλλά επειδή φοβήθηκαν μην κρυώσουν ή μη λιώσουν με λίγες σταγόνες της βροχής. Μόλις ο καιρός έγινε «κλασσική ελληνική Άνοιξη» έγιναν κι αυτοί κλασσικοί ελληνάρες και σα να μην τρέχει απολύτως τίποτα αποφάσισαν να απολαύσουν ο ένας την παρέα του άλλου.
Από το Σάββατο λοιπόν πλατείες και πάρκα του λεκανοπεδίου φιλοξενούν χαρούμενες παρέες γραψαρχιδιστών, η παραλία στο Φλοίσβο είναι γεμάτη περιπατητές που ως μόνιμη κατοικία έχουν την κοσμάρα τους, το Καλλιμάρμαρο γέμισε δρομείς ή απλούς επισκέπτες, οι μπασκέτες μικρούς (και κυρίως μεγάλους) Διαμαντίδηδες και για να μην τα πολυλογώ, ο χάρος βγήκε παγανιά.
Αν μάλιστα προσθέσετε αυτούς που ετοιμάζουν γλέντι για το Πάσχα («όχι τίποτα μεγάλο, 2-3 παρέες, έτσι για το καλό»), αυτούς που καταστρώνουν σχέδια διαφυγής στην επαρχία, αυτούς που περιμένουν να πάει μία το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής για να πάνε να προσκηνύσουν τον Επιτάφιο στις ανοιχτές (τάχα για «διοικητικές εργασίες») εκκλησίες, αυτούς που θέλουν να μαζευτούν έξω από τους ναούς για να γιορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου (ενώ στην πραγματικότητα γιορτάζουν τη μετάδοση του ιού) καταλαβαίνετε πως δεν αποκλείεται να γίνουμε μάρτυρες (με όλες τις έννοιες) της πολύ ελληνικής συνήθειας της εκρηκτικής εκκίνησης που ακολουθείται από ένα θλιβερό ξεφούσκωμα. Καταλαβαίνετε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλες οι θυσίες και οι κόποι να πάνε χαμένοι και να αρχίσουμε και στη χώρα μας να ψάχνουμε εκτάσεις για να θάψουμε όπως-όπως τους νεκρούς μας.
Και αυτό είναι τρομερά άδικο.
Ειναι άδικο γιατί όλοι αυτοί οι θανάσιμα ανεύθυνοι συμπολίτες είναι η μικρή μειοψηφία (όμως ακόμα και το 10% που είναι ελάχιστο σε σχέση με το 90%, αντιστοιχεί σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους). Είναι άδικο γιατί η συντριπτική πλειοψηφία προσπαθεί, χάνει χρήματα, χάνει δουλειές, χάνει ώρες με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα και τώρα εξαιτίας αυτών των σταρχιδιστών κινδυνεύει να χάσει και όλα αυτά που ελπίζει να κερδίσει. Είναι άδικο γιατί για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες πάμε να αισθανθούμε περήφανοι για κάτι που έχουμε καταφέρει εμείς και όχι κάποιοι που απλώς έτυχε να γεννηθούν στην ίδια χώρα με εμάς. Είναι άδικο γιατί οι περισσότεροι, οι πολύ περισσότεροι, συνεχίζουμε να προσπαθούμε.
Δυστυχώς η πανδημία δεν είναι εκλογές. Δεν αρκεί μια πλειοψηφία. Η πανδημία είναι πυρκαγιά και αρκεί μια σπίθα για να φέρει την καταστροφή. Αρκεί μια ελάχιστη ανεύθυνη μειοψηφία για να καταστρέψει τα πάντα.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η προσπάθειά μας είναι ένας μαραθώνιος στον οποίο δεν έχει καμία σημασία αν προηγείσαι μέχρι το 41o χιλιόμετρο αν σκοντάψεις και τσακιστείς μερικά μέτρα πριν τον τερματισμό. Είναι μια αποταμίευση που αν σταματήσει νωρίτερα από την κατάλληλη στιγμή χάνουμε και αυτά που έχουμε ήδη αποταμιεύσει και μένουμε με ένα ωραίο 0 στον λογαριασμό μας.
Είναι μια προσπάθεια που είναι πολύ επίπονη και μεγάλη χρονικά για να αφήσουμε μερικούς ανεύθυνους κωλοβάρες να την πετάξουν στα σκουπίδια.
Προφανώς, όπως σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και οι συνεργάτες του εχθρού έτσι και στον πόλεμο με τον κορωνοϊό θα υπάρχουν οι συνεργάτες του. Ας μην τους αφήσουμε να μας νικήσουν.
11°
