Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τους θρησκόληπτους κάθε θρησκείας σαν αυτούς που κάνουν συγκεντρώσεις έξω από νοσοκομεία.
Μια από τις πιο σημαντικές διαφορές των πιστών με τους θρησκόληπτους είναι ότι ενώ οι πιστοί δεν αδιαφορούν για την πραγματικότητα και φροντίζουν να προσαρμόζουν την πίστη τους σ’ αυτή, οι θρησκόληπτοι την αγνοούν εντελώς. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό αλλά εύκολα μπορώ να υποθέσω ότι πρόκειται για τον ίδιο μηχανισμό που κάνει πολλούς κατά βάθος ομοφυλόφιλους συμπολίτες να μιλούν λες και θέλουν να σηκώσουν κούπα σε πρωτάθλημα ομοφοβίας (ή ομοεχθρικότητας, όπως θα ήταν το πιο σωστό, καθώς ο φόβος δεν δηλώνει πάντα αντιπαλότητα... πολλοί άνθρωποι, ας πούμε φοβούνται τον βυθό της θάλασσας αλλά δεν θέλουν ούτε να του κάνουν κακό ούτε να μην υπάρχει).
Υποθέτω δηλαδή ότι οι θρησκόληπτοι, σε αντίθεση με τους πραγματικά πιστούς, δεν αισθάνονται σίγουροι για την έκβαση της αναμέτρησης της πίστης τους με την πραγματικότητα και έτσι την εμποδίζουν να διεξαχθεί με νύχια και με δόντια.
Γι’ αυτό ακριβώς κάποιοι θρησκόληπτοι πήγαν, εν μέσω πανδημίας, να κοινωνήσουν, γι’ αυτό μαζεύτηκαν τις προάλλες σε μια εκκλησία στην Πάτρα και γι’ αυτό έκαναν σήμερα συγκεντρώσεις στα νοσοκομεία.
Βέβαια αυτοί που συγκεντρώθηκαν σήμερα έξω από τα νοσοκομεία για να διαδηλώσουν, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα υγείας, δεν το έκαναν ως χριστιανοί ορθόδοξοι αλλα ως κομμουνιστές ορθόδοξοι αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Έχουμε πια καταλάβει πως δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στους θρησκόληπτους, ανεξαρτήτως θρησκείας (και για να ξαναγράψω τα αυτονόητα, προφανώς δεν είναι όλοι οι ορθόδοξοι κομμουνιστές θρησκόληπτοι όπως δεν είναι θρησκόληπτοι και όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί, η πλειοψηφία και στις δυο θρησκείες είναι απλώς πιστοί).
Και επειδή δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσά τους, όλοι οι θρησκόληπτοι που δρουν ανεξέλεγκτοι σε καιρό κρίσης είναι το ίδιο επικίνδυνοι. Κι επειδή τον κίνδυνο από τα κατορθώματα των θρησκόληπτων χριστιανών τον έχω εξηγήσει, λέω να εξηγήσω και τον κίνδυνο από τη δράση των θρησκόληπτων κομμουνιστών. Και ξεκινώ από ένα αναμφισβήτητο δεδομένο: οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις οποίες επιδίδονται έχουν το ίδιο αποτέλεσμα που έχει κάθε θρησκευτική τελετή: κανένα πέρα από την ικανοποίηση των συμμετεχόντων και την ψευδαίσθηση αποτελέσματος.
Βέβαια, σε αντίθεση με τους πιστούς αναγνωρισμένων θρησκειών, οι συμπολίτες που συγκεντρώθηκαν έξω από τα νοσοκομεία ξέρουν πως τα αιτήματα τους δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν (κυρίως επειδή τα περισσότερα είναι απλώς παλαβομάρες) αλλά αυτό δεν περιορίζει την ικανοποίηση που νιώθουν διαδηλώνοντας (ίσως μάλιστα και να την αυξάνει καθώς κατά βάθος οι περισσότεροι μάλλον νιώθουν καλά που κανείς δεν πρόκειται να προσπαθήσει να κάνει πράξη τις παλαβομάρες αυτές).
Αλλά όλο αυτό δεν έχει και τόση σημασία στην παρούσα φάση. Δεν είναι αυτό που κάνει τη δράση των θρησκόληπτων κομμουνιστών που σήμερα συγκεντρώθηκαν έξω από τα νοσοκομεία, επικίνδυνη.
Αυτό που κάνει επικίνδυνες τις σημερινές συγκεντρώσεις είναι το ό,τι κάποιοι συμπολίτες αγνόησαν προκλητικά όλα αυτά στα οποία προσπαθούμε (κάποιοι μάλιστα καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια) να υπακούσουμε όλοι. Είναι το ότι έγραψαν στα παλιά τους σφυροδρέπανα τα μέτρα προστασίας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα έγραψαν στον παλιό τους τον σταυρό και οι θρησκόληπτοι χριστιανοί. Οι θρησκόληπτοι (ξαναλέω, όχι οι πιστοί) χριστιανοί που ετοιμάζονται το Πάσχα να τινάξουν στον αέρα την μνημειώδη προσπάθεια αυτών των ημερών και που τώρα έχουν και ένα επιχείρημα: Αφού μπορούν να συγκεντρώνονται οι κομμουνιστές, στους οποίους ανάμεσα υπάρχουν και επιστήμονες γιατροί, γιατί όχι και εμείς οι χριστιανοί; Αφού επιτρέπονται οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας γιατί όχι οι συγκεντρώσεις λατρείας;
Φιλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η προσπάθεια που κάνουμε είναι τεράστια και (μέχρι στιγμής) είναι εξαιρετικά επιτυχημένη. Τόσο επιτυχημένη που για πρώτη φορά, μετά από πολλά πολλά χρόνια, μπορεί να βρεθούμε στη θέση να περηφανευτούμε για ένα κατόρθωμα στο οποίο συμμετέχουμε όλοι και όχι για κάποιο στο οποίο είμαστε απλοί θεατές. Αλλά το κατόρθωμα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί και δυστυχώς είναι από αυτά τα κατορθώματα που αν δεν το ολοκληρώσουμε θα είναι σα να μην έχουμε κατάφερει τίποτα.
Παρακαλούμε λοιπόν τους θρησκόληπτους συμπολίτες να μη μας βάζουν εμπόδια στην προσπάθειά μας. Τους παρακαλούμε να μη μας βάζουν τρικλοποδιές και να μας αφήσουν να τερματίσουμε στον μαραθώνιό μας. Και μετά τον τερματισμό ας κάνουν τις τελετές που επιβάλλει η θρησκεία του καθενός. Είτε αυτές ονομάζονται θείες λειτουργίες, είτε ονομάζονται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Και μπράβο τους.
