Πλεονασματικοί Καρναβαλιστές

Με συγκίνηση που ίσως και να πλησιάζει αυτή την οποία νιώθει ο υπουργός του Πολιτισμού ΠιΠί όταν σκέφτεται τον εαυτό του, θέλω, εκ μέρους όλων των Ελλήνων, να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό ο οποίος με τη μεγαλοψυχία που τον διακρίνει ανακοίνωσε πως θα μοιράσει 500 ολόκληρα εκατομμύρια στους φτωχούς και τους ένστολους. 

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως η εξαγγελία για επιδόματα σε ένστολους 2 εβδομάδες μετά το τέλος των καρναβαλικών εκδηλώσεων είναι κάπως ύποπτη και πονηρή καθώς αφήνει απέξω χιλιάδες συμπολίτες μας. Όπως όμως συνήθως συμβαίνει με κάθε κριτική που ασκείται στο συνομιλητή του Θεού, και αυτή είναι μια κριτική επιπόλαια καθώς δεν λαμβάνει υπόψιν της το ότι στη χώρα μας το καρναβάλι διαρκεί 365 μέρες το χρόνο κι έτσι δίνεται η ευκαιρία σε όλους μας να φορέσουμε μια κάποια στολή. Άλλος του βουλευτή, άλλος του ασυμβίβαστου αντικαθεστωτικού, άλλος του έγκυρου δημοσιογράφου, άλλος του παρασυρμένου ψηφοφόρου και κάποιοι άλλοι, όλο και περισσότεροι, απλώς αφήνουν μακρύ μούσι και τσιγκελωτό μουστάκι και κυκλοφορούν ντυμένοι Χατζηαβάτηδες

Πέρα, όμως, από το οικονομικό όφελος, οι εξαγγελίες του πρώην της Άννας της Βίσση βοηθούν στο να κερδηθεί μια σημαντική μάχη στον πόλεμο κατά της διαπλοκής. Γίνεται, επιτέλους, πράξη το αίτημα για διαφάνεια στις προεκλογικές δαπάνες των κομμάτων οι οποίες πλέον δεν προέρχονται από σκοτεινές «δωρεές» σκοτεινών επιχειρηματιών, αλλά από όλους τους κατοίκους της Ελλάδας που φορολογούνται και μπράβο τους.

Ένστολοι πανηγυρίζουν μετά τις ανακοινώσεις του Αντώνη του Σαμαρά

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου, με όλη την ταπεινότητα που αρμόζει στο κύρος τους, να απευθυνθώ στους εκπροσώπους των κομμάτων που επιτίθενται στον άνθρωπο που κατάλαβε πως η καριέρα του πολιτικού δεν διαφέρει από αυτή της τραγουδίστριας και πολιτεύεται με το μικρό του όνομα. Είναι απολύτως λογικό όταν ένα καινούργιο μαγαζί ανοίγει, τα παλιά μαγαζιά να ανησυχούν και να προσπαθούν να βρουν τρόπους να απαξιώσουν τον καινούργιο ανταγωνιστή. Η μοναδική διαφορά στην περίπτωση των κομμάτων είναι πως οι πελάτες τους μοιάζουν με αυτούς των οίκων ανοχής: Είναι μάλλον δυσαρεστημένοι που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες τους, αλλά αναγκάζονται να το κάνουν καθώς η αυτοδιαχείριση στον έρωτα έχει και κάποια όρια. Με αυτή τη διευκρίνιση κατά νου νομίζω πως ακόμα και ένας βουλευτής μπορεί να καταλάβει πως οι επιθέσεις στο κόμμα του ανθρώπου με το σακίδιο λειτουργούν όπως θα λειτουργούσε και ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος αν εμφανίζονταν ως μάρτυρας κατηγορίας σε οποιαδήποτε δίκη: αθωωτικά για τον κατηγορούμενο.

Και αφού έδωσα την ωραία συμβουλή μου, να υψώσω και εγώ τη φωνή μου και να πω πως είναι ύποπτο και απαράδεκτο τα κανάλια να ασχολούνται με ένα διάσημο και επιτυχημένο δημοσιογράφο που αποφασίζει να αλλάξει δουλειά και σίγουρα η προβολή του Ποταμιού είναι αποτέλεσμα κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας που καμία σχέση δεν έχει με την προβολή που απολαμβάνει π.χ. ο υποψήφιος Παύλος Χαϊκάλης, ο οποίος ενώ είναι γνήσιος λαϊκός αγωνιστής ξεγελά το σύστημα και έτσι εξακολουθεί να του δίνει περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο απ’ όσο δίνει σε διαφημίσεις εταιρειών κινητής τηλεφωνίας.

Απογοητευμένοι ψηφοφόροι την ώρα που βρίσκουν καταφύγιο στο Ποτάμι

Νομίζω πως καλό είναι να μην ξεχάσω να χαιρετίσω την πολύ ωραία εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Ιmperial το College του Λονδίνου με πρωταγωνιστές τον Άδωνι τον Γεωργιάδη και κάποιους φοιτητές. Ομολογουμένως τα τελευταία χρόνια οι συγκρούσεις δεξιάς και αριστεράς μάς έχουν χαρίσει αξέχαστες στιγμές γέλιου οι οποίες όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ασήμαντες μπροστά στο κλάμα που προκαλεί το event στο οποίο ο Έλληνας υπουργός της υγειάς μας και οι Έλληνες αυτοεξόριστοι αντιστασιακοί του Λονδίνου λογομάχησαν στα αγγλικά.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως η λογομαχία έγινε στα αγγλικά σε αναζήτηση διεθνούς καριέρας, καθώς είναι βέβαιο πως πολλοί θίασοι θα ήθελαν να εντάξουν στις παραστάσεις τους ένα τέτοιο ωραίο νούμερο. Άλλοι, πάλι, είπαν πως ο διάλογος δεν αποκλείεται να ενδιέφερε κάποιους ξένους δημοσιογράφους, πιθανότατα στο Εκουαδόρ ή την Αγκόλα, και τα αγγλικά χρησιμοποιήθηκαν ως λύση ανάγκης καθώς οι πρωταγωνιστές δεν γνώριζαν ούτε Ισπανικά ούτε Πορτογαλικά. Η αλήθεια είναι πως η αγγλική χρησιμοποιήθηκε ως φόρος τιμής στον Σταμάτη τον Γαρδέλη ο οποίος πολλά χρόνια πριν είχε τραγουδήσει το μοναδικό τραγούδι που ταιριάζει απολύτως στο ωραίο θέαμα, και κυρίως ακρόαμα, που μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω: Το Καμ Γουιθ Μι Για Να Τη Βρεις.