Μια επίσκεψη ενός υφυπουργού στον Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών (ΕΧΠΑ) Παγανής στη Μυτιλήνη ήταν αρκετή για να δρομολογήσει τις εξελίξεις ώστε να κλείσει επιτέλους αυτή η «αποθήκη αλλοδαπών ψυχών» που το μόνο που στην πραγματικότητα προσέφερε ήταν τη διεθνή απαξίωση της χώρας.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν της επισκέψεως του κ. Βούγια είναι λίγο πολύ γνωστά: ο υφυπουργός επισκέφτηκε την Παγανή την Πέμπτη 22/10. Το τι αντίκρισε συνοψίζεται στη «συγνώμη» που απηύθυνε προς τους κρατούμενους και στην περίφημη πια φράση του «Η Κόλαση του Δάντη ωχριά μπροστά σ’ αυτό που είδα σήμερα», δηλώνοντας δημοσίως ότι «η Παγανή πρέπει να κλείσει».
Ένα κάποιο επεισόδιο μεταξύ κρατουμένων και αστυνομίας αμέσως μετά την αποχώρηση του κ. Βούγια και μια Ένορκη Διοικητική Εξέταση ήταν αρκετά για πυροδοτήσουν τη σφοδρή αντίδραση των κρατουμένων, η οποία ούτως ή άλλως ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει – για πόσο καιρό μπορεί κάποιος να αντέξει να ζει στον απόλυτο ξεπεσμό δίχως να αντιδράει;
Kι η Παγανή έκλεισε. Σύμφωνα με το νομάρχη Λέσβου, η Παγανή έκλεισε προσωρινά για επισκευές. Σύμφωνα με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη και τον υφυπουργό κ. Βούγια, το μοντέλο «Παγανή» έκλεισε οριστικά.
Ως εδώ καλά. Η Χίος όμως ανησυχεί, και η Σάμος επίσης. «Η Παγανή έκλεισε, η Χίος έρχεται» είναι το μήνυμα που στέλνει η τοπική κοινωνία της Χίου. Το αντίστοιχο διαμηνύει και η Σάμος.Kαι το πρόβλημα παραμένει. Εάν δεν αλλάξει η συνολική φιλοσοφία και δομή των κέντρων κράτησης, απλώς το πρόβλημα θα μετακυλίεται από νησί σε νησί και από κέντρο κράτησης σε άλλο κέντρο κράτησης.
Το μοντέλο «Παγανή» και εν γένει των ΕΧΠΑ –όπου στοιβάζονται άνθρωποι για δύο και τρεις μήνες και στη συνέχεια απελευθερώνονται και ωθούνται στην Αθήνα με υπηρεσιακό χαρτί προσωρινής διαμονής, διάρκειας ενός μήνα, δίχως να εξετάζονται ειδικά οι περιπτώσεις και να λαμβάνεται μέριμνα για τους ανθρώπους που χρήζουν διεθνούς προστασίας (γυναικόπαιδα, ασυνόδευτοι ανήλικοι, αιτούντες άσυλο)– και πολυέξοδο είναι, και δυσφημεί τη χώρα, και δεν επιφέρει κανένα αποτέλεσμα, καθώς οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν κατά κύματα να έρχονται – η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή είναι πιο ισχυρή από όποιο αντικίνητρο δημιουργούμε με τα εθνικά μας κολαστήρια.
H πολιτική αυτή της κουτοπονηριάς έφτασε σε αδιέξοδο. Δεν μένει παρά να δοκιμάσουμε το άλλο μοντέλο: αυτό του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διεθνών συνθηκών. Δηλαδή, ανοιχτά κέντρα κράτησης, άσυλο σε όσους το δικαιούνται, προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων και ταυτοχρόνως άσκηση πιέσεων προς την ΕΕ ώστε να αναθεωρηθεί ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ και να διεθνοποιηθεί το πρόβλημα με την Τουρκία. Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Το πρώτο βήμα έγινε από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο με την ανακοίνωση, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, της παραχώρησης της χρήσης στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έκτασης στη Μυτιλήνη, προκειμένου να διαμορφωθεί η υποδομή για ένα υποδειγματικό Κέντρο Υποδοχής μη νόμιμα εισερχομένων μεταναστών.
18°
