Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τον ιό της σκατοψυχιάς που έχει αρρωστήσει κάποιους και είναι πάντα το ίδιο αποκρουστικός.
Όπως ξέρουμε (κάποιοι συμπολίτες μάλιστα από πρώτο χέρι) οι άνθρωποι εξακολουθούν να αρρωσταίνουν με όλους τους άλλους τρόπους που αρρώσταιναν και προ covid-19 και η πανδημία του νέου κορωνοϊού δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για τους υπόλοιπους ιούς. Εκτός από τον ιό της βλακείας και τον ιό της σκατοψυχιάς, τα κρούσματα των οποίων, όπως συμβαίνει σε κάθε κρίσιμη περίοδο, πολλαπλασιάζονται.
Κι αν ο ιός της βλακείας (παρότι ιδιαιτέρως επικίνδυνος) καμιά φορά γίνεται και διασκεδαστικός, ο ιός της σκατοψυχιάς είναι πάντα το ίδιο αποκρουστικός και αποδεικνύει την ανάγκη (όταν με το καλό ξεπεράσουμε την παγκόσμια τρικυμία) να δώσουμε οπωσδήποτε μεγαλύτερο βάρος στην ψυχιατρική φροντίδα κάποιων συμπολιτών.
Σίγουρα αυτών που εύχονται την μοντέρνα εκδοχή του ψόφου («να μείνεις από αναπνευστήρα») κάθε φορά που ανακοινώνεται πως κάποιος πολιτικός ή δημοσιογράφος ή καλλιτέχνης που δεν συμπαθούν βγαίνει θετικός στο τεστ για τον κορωνοϊό.
Οπωσδήποτε αυτών που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάθε θάνατο για προσωπικό και κομματικό όφελος. Αυτών για τους οποίους κάθε δυστυχία είναι μια ευκαιρία προώθησης της ατζέντας τους. Οι σοκαριστικές ηλιθιότητες π.χ. που γράφτηκαν από τον βουλευτή του ΜΕΡΑ 25 ο οποίος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον (άσχετο με τον κορωνοϊό) θάνατο μιας συμπολίτισσας είναι ένα καλό δείγμα του πού μπορεί να φτάσει το σκοτάδι της ψυχής κάποιων ανθρώπων.
Με κάθε τρόπο αυτών που αφήνονται έρμαια στα απωθημένα και τα αδιέξοδά τους και τουιτάρουν με ένα #ΜεταΘαΛογαριαστούμε να κοσμεί τα μισανθρωπικά τους παραληρήματα (αν και με δεδομένο ότι όντως πρώτα πρέπει να μάθεις πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση και μετά να κάνεις οποιονδήποτε λογαριασμό, το χάσταγκ δεν είναι και εντελώς άστοχο).
Με λίγα λόγια, πρέπει κάπως να φροντίσουμε όλους εκείνους που, την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας παλεύουμε (ο καθένας όπως μπορεί) να αποφύγουμε το ναυάγιο και να προλάβουμε να κλείσουμε τις τρύπες πριν τα νερά που μπαίνουν βουλιάξουν το καράβι, κάνουν ό,τι έκαναν και το 2009. Κάνουν ό,τι μπορούν και ό,τι περνάει από το στόμα και το πληκτρολόγιο τους προκειμένου οι τρύπες να μην κλείσουν, το πλοίο να βουλιάξει και το ναυάγιο να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα.
Καταλαβαίνω πως οι συμπολίτες αυτοί είναι μια μικρή μειοψηφία. Αλλά προκειται για μια μειοψηφία που όχι απλώς είναι πολύ θορυβώδης, αλλά είναι και εξαιρετικά τοξική. Με το δηλητήριό τους να γίνεται, όπως ο κορωνοϊός, φοβερά μεταδοτικό. Και σε συνθήκες έκτακτες και ακραίες όπως αυτές που βιώνουμε, σε περιόδους που (δικαιολογημένα ή καθ’υπερβολή, δεν έχει σημασία) τα νεύρα είναι τεντωμένα, οι κοινωνιοπαθείς αυτοί συμπολίτες γίνονται ιδιαιτέρως επικίνδυνοι.
Σήμερα που η στοιχειώδης συνεργασία και η βασική πειθαρχία είναι απολύτως απαραίτητες όχι για να ζήσουμε καλύτερα, αλλά για να επιβιώσουμε, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου είτε να μην τα καταφέρουμε, είτε να δυσκολευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ας μην τους κάνουμε τη χάρη σήμερα και ας τους βοηθήσουμε αύριο. Και μπράβο μας.
