Πολιτικη & Οικονομια

Γιατί οι ΗΠΑ παραμένουν «πλανητάρχες» και οι Ευρωπαίοι «καρμίρηδες»;

Το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας επί της ουσίας δεν εξειδίκευσε κανένα μέτρο. Αντίθετα οι Αμερικανοί αναζητούν τρόπους να φτάσει ζεστό χρήμα σε πολίτες και επιχειρήσεις.

img_0317_1.jpg
Σταμάτης Ζαχαρός
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Κορωνοϊός, Ευρώπη και Αμερική

Ο Σταμάτης Ζαχαρός γράφει για το πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται ΗΠΑ και ΕΕ τη στήριξη της οικονομίας σε περίοδο κρίσεων, όπως αυτή με τον κορωνοϊό.

«Αναζητούμε τρόπο να στείλουμε επιταγές στους Αμερικανούς το συντομότερο δυνατόν». Αυτή η φράση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Steven Mnuchin, ήταν αρκετή χθες για να καθησυχάσει –έστω προσωρινά– τους φόβους στη Wall St. και να ανακόψει μια ελεύθερη πτώση της αμερικανικής αγοράς. Η αντίστοιχη φράση του Mario Centeno, επικεφαλής του Eurogroup, ήταν «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί» και η επίπτωσή της στις αγορές δεν μπορεί να θεωρηθεί ως παράδειγμα αποτελεσματικής παρέμβασης. 

Κυρίως διότι ακόμη και μπροστά στον κορωνοϊό, οι ευρωπαίου παραμένουν «καρμίρηδες». Ο Centeno ανακοίνωσε πακέτο μέτρων ύψους 1% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ πέρυσι ήταν 18,3 τρις ευρώ, μιλάμε για μέτρα ύψους 183 δισ. ευρώ. Πριν αποφασίσετε αν είναι πολλά ή λίγα, απλώς λάβετε υπόψιν ότι οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν ότι αναμένεται έγκριση από το Κογκρέσο για πακέτο ύψους ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Ο Centeno, αντιλαμβανόμενος ότι το ποσό που ανακοίνωσε δεν θα φτάσει, έσπευσε να τονίσει ότι μπορεί να αυξηθεί πολύ. Αυτή όμως η αναποφασιστικότητα και η αναβλητικότητα των Ευρωπαίων δεν δημιουργεί ασφάλεια στις αγορές. Σε αντίθεση με τους larger-than-life (καθ’ υπερβολή) Αμερικανούς. 

Μιλάμε για ένα ποσό μεγαλύτερο ακόμη και από εκείνο που διέθεσαν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης του 2008. Μιλάμε για ένα ποσό μεγαλύτερο από τον συνολικό προϋπολογισμό της Μεγάλης Βρετανίας. Μιλάμε για σχεδόν το 1/4 του συνολικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ για το 2019. Έβγαλαν το μπαζούκας και αυτό καθησύχασε άμεσα τις αγορές, ακόμη και χωρίς στην πραγματικότητα να έχει ληφθεί απόφαση. Θα δούμε για πόσο τις καθησύχασε, πάντως. 

Δεν είναι μόνο το ύψος του ποσού που κάνει τη διαφορά. Είναι και ο τρόπος. Οι Ευρωπαίοι θα χρειαστούν συσκέψεις επί συσκέψεων, διαφωνίες και πισωγυρίσματα μέχρι να αποφασίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα διατεθούν τα λεφτά. Μετά θα αναλάβουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Θα ορίσουν επιτροπές, διαδικασίες, ελεγκτικούς μηχανισμούς και μέχρι τα λεφτά να φθάσουν στην πραγματική οικονομία, ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Και δεν εννοώ μεταφορικά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη την οποία επιβάλλουν οι Γερμανοί. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό πλέον είναι το DNA της Ευρώπης. 

Οι Αμερικανοί, αντίθετα, απλώς αναζητούν τον γρηγορότερο τρόπο να φθάσουν οι επιταγές με ζεστό χρήμα στα χέρια των πολιτών. 

Ακόμη περισσότερο, οι Αμερικανοί είναι ξεκάθαροι σε σχέση με το πού θα κατευθύνουν τα χρήματα του «Υπερπακέτου». Πέρα από τις επιταγές προς τους πολίτες, χρήματα θα διατεθούν για τη διάσωση αεροπορικών εταιρειών, ξενοδοχείων και ενδεχομένως όσων άλλων επιχειρήσεων θεωρηθεί ότι κινδυνεύουν. Και τραπεζών, αν παραστεί ανάγκη. Στη γηραιά ήπειρο, η κατάσταση που δημιουργήθηκε με τον κορωνοϊό ξεκίνησε απλώς μια –ανεπίκαιρη κατά την προσωπική μου άποψη– συζήτηση σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να ενισχυθεί η κρατική παρουσία σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία. 

Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι όμηροι των γεωπολιτικών ισορροπιών και το άτυπο όργανο αποδεικνύεται πολύ αργό και πολύ λίγο για την αντιμετώπιση κρίσεων τέτοιου μεγέθους.

«Θα λάβουμε όποιες επιπρόσθετες συντονισμένες και αποφασιστικές δράσεις πολιτικής χρειάζεται, συμπεριλαμβανομένων δημοσιονομικών μέτρων, για να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη και την αγορά εργασίας». Έτσι κατέληξε η ανακοίνωση του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας. Επί της ουσίας δεν εξειδίκευσαν κανένα μέτρο. Δεν έδωσαν κανένα χρονοδιάγραμμα. Διαπίστωσαν απλώς το πρόβλημα, όπως κάνουν για όλα τα θέματα και μάλιστα σε θεωρητικό επίπεδο. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι όμηροι των γεωπολιτικών ισορροπιών και το άτυπο όργανο αποδεικνύεται πολύ αργό και πολύ λίγο για την αντιμετώπιση κρίσεων τέτοιου μεγέθους. Οι ηγέτες των κρατών απλώς αποφεύγουν οποιαδήποτε μεταξύ τους σύγκρουση. 

«Με αυτόν τον αόρατο εχθρό, δεν θέλουμε να χάσουν οι άνθρωποι τις δουλειές τους και να μην έχουν χρήματα να ζήσουν» δήλωσε πιο απλά και κατανοητά ο Mnuchin. «Οι Αμερικανοί χρειάζονται μετρητά και ο πρόεδρος θέλει να δώσουμε μετρητά τώρα. Και εννοώ τώρα, εντός των επομένων δύο εβδομάδων», συνέχισε και αποτελείωσε τους θεωρητικούς «φίλους» του στις Βρυξέλλες. 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.